Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#217 Zyga

      Zyga     ‘Ja, hij neemt op volgens mij. Hallo Youtube, ik ga deze video opnemen, want ik ben bang. Hopelijk is er iemand die mij kan helpen. Blijf uit mijn buurt Zyga! Ik ga het vertellen!’     ‘Ik was vier. De buurman kwam bij ons aan de deur met de druppende jutezak in zijn hand. Hij was gekleed in zijn werkoveral. Hij maakte er verder niet veel woorden aan vuil, zoals het een boer uit Kokoszkowy betaamt. Hij vertelde dat mijn vader direct achter de zak was aangedoken. Zijn hand was nog boven de woeste rivier uitgekomen om de zak op de oever te leggen, maar daarna was hij voorgoed verdwenen. De buurman vertelde het zonder emotie. Hij dacht niet dat we de dader ooit zouden vinden. Na het nieuws gebracht te hebben, liet de buurman de zak achter op onze deurmat.     Mijn moeder bleef versteend staan. Zij bleef naar onze oprit staren, ook toen de buurman al weg was, alsof mijn vader zó nog terug kon komen. Ik snapte het niet helemaal. Ik trok aan haar broek, maar er was geen reactie. “Papa?” vroeg ik, en ik pakte de zak op. Het waren de lichaampjes van vijf witte kittens. Ik zag een paar blauwe tongetjes.     Ik was bang, maar niet bang genoeg. Ik bleef kijken. Toen zag ik Zyga. Een zwart bolletje onder haar dode zusjes. Ze schudde met haar hoofdje en kroop uit de zak, tegen mij aan. Ze rook naar de rivier.'     Mijn moeder leek Zyga pas te zien na de gedenkingsdienst. Angstig gebood ze me om haar weg te doen. Ik weigerde. Het werd een strijd, die ik leek te verliezen. Ik zei dat ik niet nóg meer kwijt wilde raken. Ik won. Ik wou dat ik verloren had.’     ‘De eerste keer dat het gebeurde was ik zes. Ik had een Krówki gestolen bij de kruidenier. Met het snoepje nog in mijn mond kwam ik thuis. Zyga, normaal mijn directe metgezel, was nergens te vinden. Uiteindelijk trof ik haar aan onder de bank. Haar groene ogen gloeiden in de schaduw. Ik zag toen het eerste witte plekje, midden op haar rug.’     ‘Eén kant van mijn vader herinner ik mij levendig. Hij kon zó boos worden. Als hij zag dat de buurman zijn paard sloeg, of wanneer iemand een zieke koe was aangesmeerd, of zelfs wanneer iemand achteloos een lege broodzak op straat gooide. Hij kon zo schreeuwen. Zijn vuist balde dan hard, totdat zijn knokkels wit wegtrokken.’     "De wereld is verdorven, córeczka."     ‘De tweede keer was toen ik had gevochten op het schoolplein. Het was niet eens mijn schuld geweest, maar haar rechterpootje had een witte kleur. Ik heb haar buiten gezet, maar ze kwam weer naar binnen. Ik durfde het niet aan mijn moeder te vertellen.     Sindsdien, ik hou het al jaren vol, maar ik ben ook maar een mens! Beetje bij beetje verandert ze. Ik heb zelfs een keer geschreeuwd, dat het oneerlijk is, dat iedereen zo is. Toen verkleurde haar staart.’     ‘Is er iemand die mij kan helpen? Mijn moeder wil er niets van weten. “Laat me met rust” roept ze als ik erover begin. Maar ik ben bang! Er is nu alleen nog dat zwarte puntje bij haar oor. Ze is zo gemeen tegen me geworden. Ze blaast alleen nog maar.’     ‘Nee, ga weg Zyga. Ik wil je niet meer. Ik ga het op internet zetten! Weg jij!’     ‘Oh, sorry, ik wilde je niet schoppen. Ik ... Zyga. Je oor! Het is ... Ik ...’

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Mooi. De vader gevonden en iedere misstap tekent zich niet zwart, maar juist wit af. Origineel! Klein dingetje: Over de zaak schrijf je 'het was achtergelaten ...' naar mijn idee past 'hij is achtergelaten ...' beter.

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi. De vader gevonden en iedere misstap tekent zich niet zwart, maar juist wit af. Origineel! Klein dingetje: Over de zaak schrijf je 'het was achtergelaten ...' naar mijn idee past 'hij is achtergelaten ...' beter.
Dank je voor je reactie! Ik heb dat stuk helemaal even aangepast. Het loopt nu beter, denk ik.

Lid sinds

5 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Origineel verhaal en origineel verteld. Een kritisch puntje: een ding herinner ik mij aan mijn vader...van mijn vader is denk ik beter. Ik raakte er van in de war.

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Je hebt de spanning goed opgebouwd. Een origineel verhaal wat prettig leest. 'Mijn moeder staarde nog steeds naar buiten.' gr. Nynke

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Origineel verhaal en origineel verteld. Een kritisch puntje: een ding herinner ik mij aan mijn vader...van mijn vader is denk ik beter. Ik raakte er van in de war.
Je hebt de spanning goed opgebouwd. Een origineel verhaal wat prettig leest. 'Mijn moeder staarde nog steeds naar buiten.' gr. Nynke
Dank beiden! Allebei aangepast, dank voor het lezen en de feedback :)!

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Originele insteek. De gemoedstoestand van de vader afgezet tegen de kat is leuk gevonden. Een wereld verbeteraar in extremis.

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Origineel het maagdelijke wit, hier crimnieel zwart, bij wijze van spreken. Mooi de boosheid van de vader erin verweven. Fijne avond.

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Originele insteek. De gemoedstoestand van de vader afgezet tegen de kat is leuk gevonden. Een wereld verbeteraar in extremis.
Dank :D! Ja, mooi omschreven :).

Lid sinds

16 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi verhaal, Karel. Hoe de zwarte kat wit werd. Zit een moraal in. :) . Dat inspreken intrigeert maar kan ik niet helemaal plaatsen ... Om nog eens te herlezen. :thumbsup:

Lid sinds

13 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Karel, er zit een mooie, mysterieuze flow in je verhaal, maar ik snap het niet helemaal. Net als Willemina kan ik de eerste en laatste alinea niet plaatsen. Kan je een tipje van de sluier oplichten?

Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Zeer originele invulling door alleen dialogen te gebruiken en gedurfd! Compliment daarvoor. :thumbsup: De eerste zin kan ik meteen niet plaatsen en wordt mij gedurende het verhaal niet duidelijk: wie belt de HP? Bijzonder ook dat de vader verdrinkt terwijl hij de kittens probeert te redden en toch de enig overlevende kat wraak neemt. Voor mij als lezer onwaarschijnlijk. Of ik heb het niet begrepen? -‘De eerste keer dat het gebeurde was ik zes- wat gebeurde er? Het wit worden van de kat? Is dat een gebeurtenis of iets dat de HP toen voor de eerste keer zag en realiseerde. Overigens wel knap dat een zes jarige daar zo bij stil staat en het zich achteraf nog exact herinnerde. :? Kortom voor mij als lezer wel een onwaarschijnlijk verhaal maar het blijft een zeer originele vorm. :nod:

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Karel, er zit een mooie, mysterieuze flow in je verhaal, maar ik snap het niet helemaal. Net als Willemina kan ik de eerste en laatste alinea niet plaatsen. Kan je een tipje van de sluier oplichten?
Zeer originele invulling door alleen dialogen te gebruiken en gedurfd! Compliment daarvoor. :thumbsup: De eerste zin kan ik meteen niet plaatsen en wordt mij gedurende het verhaal niet duidelijk: wie belt de HP? Bijzonder ook dat de vader verdrinkt terwijl hij de kittens probeert te redden en toch de enig overlevende kat wraak neemt. Voor mij als lezer onwaarschijnlijk. Of ik heb het niet begrepen? -‘De eerste keer dat het gebeurde was ik zes- wat gebeurde er? Het wit worden van de kat? Is dat een gebeurtenis of iets dat de HP toen voor de eerste keer zag en realiseerde. Overigens wel knap dat een zes jarige daar zo bij stil staat en het zich achteraf nog exact herinnerde. :? Kortom voor mij als lezer wel een onwaarschijnlijk verhaal maar het blijft een zeer originele vorm. :nod:
Bedankt voor jullie uitgebreide feedback! Ja, jullie hebben gelijk. Ik had het net iets te groot gemaakt voor 300 woorden :D. Sommigen leken wel de kern te pakken, maar ik kan me ook goed voorstellen dat er dan wat dingen nog vaag blijven. Ik heb het herschreven met iets meer ruimte in woorden. Hopelijk is het nu duidelijker, zonder dat het zijn spanning / mysterie verliest.

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi verhaal, Karel. Dat inspreken intrigeert maar kan ik niet helemaal plaatsen ...
De eerste zin kan ik meteen niet plaatsen en wordt mij gedurende het verhaal niet duidelijk: wie belt de HP?
Oh! Ook voor jullie dus, ik heb het verhaal helemaal herschreven, dan komt het nu beter naar voren denk ik.

Lid sinds

16 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Het is nu inderdaad duidelijker, Karel 123. Ik vraag me af hoe oud je hp is wanneer hij e.e.a. op YouTube wil zetten ...

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Het is nu inderdaad duidelijker, Karel 123. Ik vraag me af hoe oud je hp is wanneer hij e.e.a. op YouTube wil zetten ...
Hé Willemina! Superfijn dat je de nieuwe versie nog hebt gelezen! Fijn, fijn, dat het nu duidelijk is! Hoe oud: Nou, 6 plus "al jaren", dus minstens 8. Ik heb even nagedacht, maar ik denk dat je dan echt wel handig genoeg bent om een account aan te maken, en iets met een webcam of je telefoon ofzo op te nemen. Of bedoelde je dat niet? Verder: Grappig dat je zegt "hij", want ik heb dus steeds een meisje in mijn hoofd, maar dat toon ik eigenlijk nergens :D. Nooit gerealiseerd. Behalve in het Poolse woord wat haar vader haar noemt, maar dat moet je maar net googelen :p. (ik heb het zelf in ieder geval gegoogled.)

Lid sinds

9 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ha Karel, Door de titel Zyga twee zocht ik in het stukje naar de betekenis van twee. Na ook de reacties te hebben gelezen dat het een tweede versie is, heb ik het nogmaals gelezen met meer rust. Intrigerend verhaal.

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Ha Karel, Door de titel Zyga twee zocht ik in het stukje naar de betekenis van twee. Na ook de reacties te hebben gelezen dat het een tweede versie is, heb ik het nogmaals gelezen met meer rust. Intrigerend verhaal.
Ha :D. Ja! Ik heb de titel dan toch maar weer aangepast. Hartelijk dank dat je het nog een tweede keer hebt gelezen :).

Lid sinds

17 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een kunstwerk dit. Het is spannend van begin tot einde - ik lees vermoedelijk de tweede versie en weet niets van de eerste. Het heeft een ritme dat bevalt en het heeft ruimte die je kunt invullen. Ik vind ook het beeld van de dreigende verandering van de kat goed werken zoals jij dat brengt, parallel aan haar gedrag.

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Een kunstwerk dit. Het is spannend van begin tot einde - ik lees vermoedelijk de tweede versie en weet niets van de eerste. Het heeft een ritme dat bevalt en het heeft ruimte die je kunt invullen. Ik vind ook het beeld van de dreigende verandering van de kat goed werken zoals jij dat brengt, parallel aan haar gedrag.
Hartelijk dank! Fijn dat u het wilde lezen! Dat is leuke en motiverende feedback!

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Karel, … dat wit worden van de kat is dat het grijs worden van de mens. Is je verhaal een strijd tegen de ouderdom? Nee, Zyga werd lelijk van karakter door alles wat ze meegemaakt heeft. Je zal daar maar tussen 5 dode zusjes liggen. Je vader had de katjes willen redden maar verloor daardoor zelf het leven. Het is een driftige kat geworden en daardoor verschoot ze van kleur. Vertel me alsjeblieft het verband dan begrijp ik waarschijnlijk wat je bedoeling is en gaat er bij mij een :!: branden. Is het de wereld die naar zijn einde gaat ... :(

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Karel, … dat wit worden van de kat is dat het grijs worden van de mens. Is je verhaal een strijd tegen de ouderdom? Nee, Zyga werd lelijk van karakter door alles wat ze meegemaakt heeft. Je zal daar maar tussen 5 dode zusjes liggen. Je vader had de katjes willen redden maar verloor daardoor zelf het leven. Het is een driftige kat geworden en daardoor verschoot ze van kleur. Vertel me alsjeblieft het verband dan begrijp ik waarschijnlijk wat je bedoeling is en gaat er bij mij een :!: branden. Is het de wereld die naar zijn einde gaat ... :(
Dag Riny, Hartelijk dank voor het lezen van mijn verhaal! Eigenlijk hebben al een paar anderen het mooi omschreven in de comments :D, dus die quote ik nog even voordat ik het verder zal toelichten:
De vader gevonden en iedere misstap tekent zich niet zwart, maar juist wit af.
Origineel het maagdelijke wit, hier crimnieel zwart, bij wijze van spreken. Mooi de boosheid van de vader erin verweven.
De gemoedstoestand van de vader afgezet tegen de kat is leuk gevonden. Een wereld verbeteraar in extremis.
Vader, of zijn geest of woede, is overgegaan op één van de katjes. Hij begint zwart, maar bij elke misstap vertrekt hij witter, net zoals de knokkels van vader als hij zich in woede over misstappen opwond. Vader is, zoals John Doe mooi omschreef, "een wereldverbeteraar in extremis", dus elke misstap brengt de kat dichter bij compleet-wit, en het is nogal onredelijk. Hoe het meisje ook haar best doet, je maakt fouten, de ramp komt dichterbij. En nu, op het einde, begaat ze haar laatste zonde ... Oja, en het begint met een verwijzing dat iemand dus een nestje kittens wilde verdrinken in de rivier, en vader is erachter aangedoken. Hij is overleden door zijn goede daad, en nu overlijdt misschien wel iemand door de optelsom van haar "slechte" daden ... zwart-wit, yin-yang, je-weet-tog.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Karel, … eens zal het kwartje vallen. Ik blijf nog wel even doordenken. Aardig van je om zo'n uitgebreid antwoord te geven. Die vader doet het toch goed? Nu lees ik net dat 'in extremis' stervende betekent; ik dacht tot het uiterste gaan om goed te doen. Daar hebben we een lichtje. Langzamerhand werd de zwarte poes wit door ellende en dat vond ze niet leuk. Karel, ik ben er, het heeft wel even geduurd :angry: Nogmaals mijn dank voor je reactie. :nod: :thumbsup: