Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#216 Een kamer voor je vrij

23 oktober 2018 - 23:24
Een kamer voor je vrij. Mag ik dan bij jou schuilen,als het nergens anders kan? En als ik moet huilen,droog jij mijn tranen dan? Want als ik bij jou mag,mag jij altijd bij mij. Kom wanneer je wilt,ik hou een kamer voor je vrij. -Claudia de Breij- Het was vandaag precies zeven jaar dat hij een kamer voor haar vrij hield. Tegenover anderen noemde hij het zijn kantoor, maar haar spullen stonden er nog in, precies zoals ze alles had achtergelaten. Het leek net alsof ze even op het toilet zat en zo weer binnen kon komen: ”Wat zit jij te doen aan mijn bureau?” Dagelijks had hij haar begroet op Facebook, haar foto onveranderd, ook al leek ze met de jaren steeds jonger en gelukkiger. De laatste keer dat ze er nog echt was, stond ze aan het balkon, starend in de diepte. Hij had haar vaak zo zien staan. In haar eigen wereld gekeerd, haar gezicht zonder uitdrukking. Zonder jas, want ze voelde de kou niet. De baby lag binnen te krijsen, maar zij hoorde het niet. Ze stond daar maar, als een engel. Hij had om haar geschreeuwd en onophoudelijk gehuild. Uiteindelijk vond hij rust in de hoop, nee het geloof, dat het niet waar was. Ze was uitgeput en in de war geweest toen ze …Ooit zou ze bij zinnen komen en spijt krijgen. Ze zou hem komen troosten voor wat ze hem had aangedaan. Ze zou hun kind weer willen vasthouden en ze zou de onaangetaste kamer zien, als bewijs van zijn trouw aan haar. Maar zeven jaar wachten is lang. Te lang. Hij sloot zijn ogen en liet de engel in gedachten weg zweven naar waar zij heen wilde. Het moest. Een meisje in een wit nachtjaponnetje schrok hem op : “Pap, gaan we vandaag nog een kaarsje aansteken voor mama?”

Lid sinds

6 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 oktober 2018 - 23:38
Goed verhaal, met een verrassende twist. In je eerste alinea krijgt de lezer de indruk dat zij bij hem is weggegaan, niet dat zij zelfmoord had gepleegd. Dit zorgt voor enige verwarring en ik denk dat je te weinig ruimte in het verhaal hebt om de lezer op het verkeerde been te zetten. Door de moeder ineens van het balkon te laten springen, zonder reden te geven, geef je de lezer niet veel tijd om daar op de reflecteren. Ook het feit dat er op het eind ineens een kind is, is wel een interessante twist, maar de lezer kan er verder niet veel mee. Ik denk dat je in je verhaal nog wel het een en ander kan suggereren (een verband tussen de oorzaak en het kind?). Graag gelezen!

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
24 oktober 2018 - 0:43
Dankjewel, Ik heb inderdaad nog wat informatie toegevoegd die het verband wat meer concreet invult. Ik wilde het eigenlijk zo veel mogelijk open en vaag willen houden, om zo de vlucht voor de werkelijkheid en de ontreddering van de hoofdpersoon te illustreren. Het kind is er voor het contrast. Het reageert juist heel nuchter. Werkt dat element nu wel, of nog steeds niet? Fijne avond, Bianca

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
24 oktober 2018 - 9:11
Wow, Bianca, heel indringend.
De laatste keer dat ze er nog echt was, stond ze aan het balkon, starend in de diepte. Hij had haar vaak zo zien staan. In haar eigen wereld gekeerd, haar gezicht zonder uitdrukking. Zonder jas, want ze voelde de kou niet. De baby lag binnen te krijsen, maar zij hoorde het niet. Ze stond daar maar, als een engel”
Hiermee zeg je heel veel in een paar zinnen. Knap hoe je tot het einde openhoudt wat er precies is gebeurd. Ik ben blij dat ik het op de valreep nog gelezen heb. gr. Nynke

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
25 oktober 2018 - 11:44
Ha Bianca, Ook ik had deze helaas gemist. Soms zijn er zo veel verhalen dat sommige dan in de verdringing raken. Ik vind het ongewisse laten juist zo indringend. Blij dat ik dit toch nog heb gelezen.

Lid sinds

8 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
24 oktober 2018 - 16:46
Indringend stuk. Ik vind dat ongewisse over het hoe en waarom juist wel interessant. Daarbij: een schrijfopdracht schrijft een woordlimiet voor. Als je je daar 'braaf' aan wilt houden kun je nu eenmaal niet alle details uitgebreid uit de doeken doen. Deze zin intrigeert mij "Ze zou hem komen troosten voor wat ze hem had aangedaan." Is dit een uitermate egoïstische gedachtegang van de man? Of heeft zij hem letterlijk ooit iets aangedaan, wat haar bijvoorbeeld uit schuldgevoel tot haar besluit heeft gedreven?

Lid sinds

6 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
25 oktober 2018 - 21:46
Mooi verhaal. Het leest goed door (ik moest me wel even over het feit heenzetten dat er een nummer van Claudia de Breij bij zat - geen fan :p). Twee puntjes: - De zin: "Ze stond daar maar, als een engel.", paste niet helemaal bij wat ik voor me zag. Als iemand daar in de kou staat, niet reagerend op haar krijsende baby, zonder uitdrukking (depressief?), dan heb ik daar niet echt een Engel-associatie bij. Eigenlijk meer een zombie bijna. Nu is het vanuit die man natuurlijk, maar dan zou bijvoorbeeld "ze stond daar maar, zijn engel" al wat meer bij hem passend zijn (maar dan wel ook laten zien dat hij totaal niet in touch was met haar gevoelsleven). - Ook heb ik bij een balkon altijd een beeld dat dat zo op de eerste verdieping is, dus als je die suggestie wilt wekken dat zij daar vanaf is gesprongen, zou ik nog iets meer info daarover toevoegen: op het balkon in hun knusse flatje op de 10e (of subtieler geformuleerd: stond ze daar altijd in de diepte naar de kleine mensjes op de straat te staren) misschien ook een toevoeging kunnen zijn. Naja, veel ook mijn eigen associaties. Kijk maar, maar in ieder geval interessant verhaal :). Tnx.

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
25 oktober 2018 - 22:01
Dankjewel Karel, Ik ben ook geen fan hoor. Ik vond de tekst alleen zo vreemd met dat kamer vrij houden en zo. Dat past niet bij de rest van de tekst, vind ik. Vandaar dat het een eigen leven is gaan leiden in mijn hoofd. En jouw associaties zijn prima hoor. Het kan zo ook gelezen worden Misschien is ze niet eens gesprongen. Ik vind engelen trouwens eng. Ik zou door mijn geliefde geen engel genoemd willen worden. Dat zijn dan weer mijn associaties.