#215 Onvolmaakt mooi
Onvolmaakt mooi
Niets ruikt zo verrukkelijk als een antieke palissanderhouten dwarsfluit. Hij ruikt naar verre specerijen, naar koffie met kandij, naar afgevallen kastanjes en een beetje naar de dood. En zo klinkt hij ook. Het valt niet mee om er echt zuiver op te spelen, elke toon de juiste klankkleur, maar als het lukt...
Ze hebben er natuurlijk ook niet voor niets de soepele gepolijste zilveren fluit voor in de plaats uitgevonden. Die klinkt altijd goed. Maar vanavond speel ik op deze weerbarstige klassieker. Er komen geen vrienden luisteren, want die heb ik niet. Het maakt mij des te gedrevener om de klankparel uit dit instrument op te diepen. Het zal niet voor niets blijken te zijn, want ik zeg het je: vanavond zal ik mijn vriend leren kennen.
Het orkest begint te spelen en stuurt klanken van lang geleden de zaal in. De strijkers leiden mijn inzet in en ik begin zachtjes te blazen. Dan hapert er een klep van het gebrekkige instrument, het viel te verwachten. Ik speel door en improviseer liefdevol een eigen melodie om de valse klep heen, die zich af en toe toch laat horen. Ik vind de muziek juist mooier zo, veel oprechter, en ga steeds harder spelen.
Na het slotakkoord blijft het stil en ruik ik het zweet van de dirigent. Achter zijn rug kijkt de concertmeester me ontroerd aan. Hij applaudisseert stil voor mij.
Ik zei het je toch?
Bianca, Bianca, zoveel moois
Lid sinds
6 jaar 11 maandenRol
Dankjewel Tilma. Fijn dat ik
Lid sinds
6 jaar 1 maandRol
Mooi, Bianca. De geur van
Lid sinds
9 jaar 8 maandenRol
Mooi beschreven scene en goed
Lid sinds
6 jaar 7 maandenRol
Een bijzonder verhaal,
Lid sinds
10 jaarRol
Intrigerend verhaal, geboeid
Lid sinds
11 jaarRol
De liefde voor het instrument
Lid sinds
7 jaarRol
Dankjewel allemaal, May, De
Lid sinds
6 jaar 1 maandRol
Bianca, … prachtig. Het trof
Lid sinds
11 jaar 6 maandenRol
Bianca de Vrind-Zegers
Lid sinds
7 jaarRol
Ik lees hier een musicus met
Lid sinds
8 jaar 8 maandenRol