Ha Tja, Of ik nu tegen een zware jongen durf te zeggen dat ik het steeds verspringen van de tegenwoordige tijd naar de verleden tijd niet lekker vind. Helemaal niet in deze zin: 'Want je weet nooit of het klikte.'

Tja, … weer zo 'n heerlijk verhaal van je. Wat leuk van die samen smeltende eicellen en of het wel klikte. Prachtig. Met plezier gelezen.

Goedemorgen Tja, … laat ik nu ook zo gedacht hebben. De laatste alinea heb ik bewust in de tt gezet en daarvoor heb ik de vt laten staan.

Ha Tja, Ik vind het nu stukken prettiger lezen.

Weer een prachtig Tja-verhaal. De ongeborenen met de hand op het gezicht, ik zie het voor me! Dit maakt dat je als lezer bijna de ongeborenen bent. Zoals altijd weer knap gedaan. Je laatste zin belooft wat. Ben benieuwd naar die zware jongen. Fijne zondag

Hoi Tja, weer zo'n lekker eigenzinnige tekst van jou, heerlijk! :thumbsup:

Heerlijk verhaal. Geweldig graag gelezen.

Oei, Tia. Ik durf het bijna niet te vragen, maar permitteer het me toch maar: wat is er gebeurd met het kindje?

Blij dat het baby'tje het goed stelde. Oef. En idd: er bestaan k.vrouwen en vroedvrouwen, en er bestaan k. dokters en dokters... Medische blunders zijn altijd heftig. Jammer dat het jou is gebeurd. En 's nachts bevallen in een kraamkliniek? Of dat altijd zo ongunstig is? Ik zou dit niet durven veralgemenen. Veel hangt af van het beleid of het k.beleid, en van de mensen of de k.mensen die er werken.

'want je weet nooit of het klikt' : Die vind ik leuk! En ik geloof echt dat de tijd erop zat voor deze zware jongen! Die kamer is vast niet roze geweest.

Heerlijk zo’n nieuwschierig ding, graag gelezen.

Hoi Tja, Goede opmerkingen gezien. Klikte is klikt geworden. Terecht! Terugplaatsen is niet mogelijk. Dat is voor mij het moment van echte twijfel. Mooi! Eicel en zaadcel smelten samen. Mijn gevoel zegt dat er in de gedachte van het ongeboren kind hier iets mis gaat en het lijkt alsof hij vanuit zijn eigen perspectief die samensmelting heeft gezien. Maar, hij is zelf onderdeel van de samensmelting. Steker nog, het "eindproduct". Dus zal hij dit niet "bewust" mee hebben gemaakt? Pas na de samensmelting is hij het wezen in jouw verhaal dat "denkt". Zet je schrap, moeder (of zou mama mooier zijn :-) Aan de andere kant zet je het kindje, qua karakter wel neer als een bijdehandje, een stevige jongen, dus past "moeder" in die zin ook wel weer. Maar "moeder" klinkt voor mij wat afstandelijk, niet zo lief. Maar misschien is dat de bedoeling geweest. De ouders houden van een verrassing, nou die komt er! Mooi om te lezen. Janko

Wat een karaktertje! Leuk, met plezier gelezen Tja