#211 Dronkenmanstocht

‘Houd je smoel dicht!’ Dit was de zoveelste keer. Shotje hier, portje daar en om het allemaal weg te spoelen een fles wijn. Het interesseert hem vast niets. Op tijd het toilet bereiken, dat is vast zijn grootste zorg. Ik sla zijn hand weer van mijn schouder af. ‘Blijf van me af!’ ‘Ach, zeikwijf dat je er bent.’ Een paar meter voor hem liggen wat stoeptegels los. Ik zeg niets en verhoog mijn tempo. Jeremy volgt. In mijn hoofd zie ik zijn gezicht tegen de tegels ketsen. Mijn hoogtepunt van deze avond. Zijn voet blijft hangen. Hij zwalkt mijn kant op en duwt mij tegen de koude, natte deur van het café. ‘Achterlijke zatlap!’ Ik duw hem weg. Hij zwalkt om de losse tegels heen en vervolgd zijn dronkenmanstocht. Die vent heeft echt teveel geluk in zijn leven. Ik veeg de druppels van mijn arm. Bewust op een paar meter afstand, volg ik hem door de donkere straten. Af en toe kijkt hij om of ik er nog wel ben. Zou hij dan toch bang zijn dat ik hem zou verlaten? Wie houd ik voor de gek, natuurlijk niet! Wanneer hij voor de deur staat begint het ge-godver. Rinkel, rinkel, rinkel. Ik duw hem aan de kant, draai het slot open en stuif direct de trap op. ‘Succes met juffrouw Toilet. Tot morgenvroeg,’ zeg ik. Mijn blik omhoog gericht. Ik kleed me om en ga in bed liggen. Half vier, weer veel te laat. Ik sluit mijn ogen en val direct in slaap. De eerste zonnestralen laten me ontwaken. Zijn kant van het bed niet aangeraakt. Ik loop naar beneden. De toiletdeur staat open. Zijn hoofd op de pot en de bril er bovenop. Snel knip ik een foto. ‘Zo, heb ik ook nog wat aan die kut avond gehad.’