Geen afbeelding

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
mw.Marie 27 juli 2018 - 21:05

#204 Het stranduitje

Ik kan mezelf wel wat doen, maar het is helaas gebeurd. Opa Jan en oma Mies hebben drie grote Jumbotassen klaar staan. En dat moet allemaal in mijn fiatje 500. Dan nog tante Geralda ophalen. Drie zwaargewichten met voorraad. Ik heb het gevoel dat de Italiaanse designer daar geen rekening mee heeft gehouden. Uiteindelijk zitten we allemaal in mijn goggomobiel, dakje open. De drie beginnen te zingen: ‘We gaan nog niet naar huis, Tulpen uit Amsterdam, Achter de duinen ligt ons stadje, Op een mooie Pinksterdag.’ In mijn achteruitkijkspiegel zie ik vrolijke gezichten, dat maakt mij blij van binnen. Oma Mies heeft Boldoot bij zich, de zakdoek gaat rond. Ik krijg een extra scheutje, omdat ik rijd. Het strand van Loosduinen komt in zicht. De parkeerplaatsen zijn overvol, bij het busstation vind ik nog een plekje. De zilte lucht van strand en ook de zonnebrandcrèmes kruipen in je neus. Een stel hele lieve mannen, die achter ons parkeren, helpen de tassen tillen. ‘U blijft twee weken, zie ik wel,’ lacht de man met de donkere krullen. ‘Geef mij de dranktas maar, daar ben ik goed in. Ik werk in een café,’ zegt de blonde. Met veel inspanning komen de oudjes de duinen over. En daar ligt het strand. Vier stoelen staan al klaar voor ons. We ploffen neer. De mannen zwaaien en weg zijn ze. De tas gaat open, ik kan er plotseling niet meer tegen. Ik mis Henry, mijn net overleden man. Ik sta op en loop van de drie weg, zonder iets te zeggen. Als ik veel later terug kom, zie ik vier lege stoelen, de mijne schuin weggeschoven. Mijn hemel, waar zijn ze gebleven? Dan hoor ik de stem van tante Geralda: ‘Hier zijn we, bij de jongens.’ De tranen stromen over mijn wangen.

Geen afbeelding

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
mw.Marie 28 juli 2018 - 12:20
Levina, wat een prachtig compliment dat ik zover heb kunnen komen met mijn schrijfstijl. Ik krijg kleur op mijn wangen, maar nu gelukkig niet meer van die vreselijke hitte, maar van jouw ontroerende compliment. Dubbeldank!

Geen afbeelding

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Meiga 28 juli 2018 - 21:10
Toch gek hoe verdriet er een handje van weg heeft om je onverwacht te overvallen, vind je niet? Ook al denk je zelf dat je het naar omstandigheden heel aardig doet, een geur, een stem, een herinnering en daar ga je weer. Mooi gedaan, mw.Marie.

Geen afbeelding

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
ccscharl 28 juli 2018 - 21:51
@mw Marie, heerlijk om te lezen over een volgeladen fiat 500. Mijn zusje en ik zaten achter in de 600, op het dak de rolstoel van mijn moeder. Een prachtig verhaal, waarbij het slot een heel persoonlijke draai geeft: het gemis van een dierbare! Was fijn te lezen, Groet Connie

Geen afbeelding

Lid sinds

15 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Tja 29 juli 2018 - 1:20
Ik had in het begin helemaal niet door dat het over de wekelijkse schrijfopdracht ging. Het volgeladen autootje zag ik duidelijk voor me en voelde het ongemak. Wat heb je dit geweldig beschreven. Ik hoop dat het niet echt is, maar de wijze waarop je dit hebt geschreven, moet het haast wel.

Profile picture for user Karinska

Lid sinds

7 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Karinska 29 juli 2018 - 16:23
Ontroerend, beeldend, grappig, luchtig en verdrietig tegelijk. Het leest alsof ik in de strandstoel achter jullie zit en alles vanaf een afstandje zie gebeuren. Met gevoel geschreven en dat lukt het best als je weet hoe dit voelt, dus moet het haast wel geënt zijn op eigen ervaring. In ieder geval :thumbsup:

Geen afbeelding

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
mw.Marie 29 juli 2018 - 20:39
MwMarie, ... een mooi pijnlijk verhaal. Je bent dan nog zo kwetsbaar.
Dank je Riny, gelukkig niet zelf meegemaakt, maar wel in nabije omgeving. Fijn dat je het mooi vindt. Fijne avond.

Geen afbeelding

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
mw.Marie 29 juli 2018 - 20:41
Een heel mooi verhaal, Marie. Ik zie het voor me gebeuren. Levendig beschreven en onroerend. Chapeau.
Dank je John Doe, wat een heerlijk compliment, ik word er stil van! Fijne avond.

Geen afbeelding

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
mw.Marie 29 juli 2018 - 20:43
Toch gek hoe verdriet er een handje van weg heeft om je onverwacht te overvallen, vind je niet? Ook al denk je zelf dat je het naar omstandigheden heel aardig doet, een geur, een stem, een herinnering en daar ga je weer. Mooi gedaan, mw.Marie.
Dank je Meiga, dat je de zintuigelijke details opmerkt. Ik let er de laatste tijd erg op. Fijn dat het gelukt is naar je reactie te lezen. Fijne avond.

Geen afbeelding

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
mw.Marie 29 juli 2018 - 20:45
@mw Marie, heerlijk om te lezen over een volgeladen fiat 500. Mijn zusje en ik zaten achter in de 600, op het dak de rolstoel van mijn moeder. Een prachtig verhaal, waarbij het slot een heel persoonlijke draai geeft: het gemis van een dierbare! Was fijn te lezen, Groet Connie
Dank je Connie voor je fijne reactie. Enuh de fiat aangepast, dank voor je lieve aanduiding! Fijne avond.

Geen afbeelding

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
mw.Marie 29 juli 2018 - 20:49
Ik had in het begin helemaal niet door dat het over de wekelijkse schrijfopdracht ging. Het volgeladen autootje zag ik duidelijk voor me en voelde het ongemak. Wat heb je dit geweldig beschreven. Ik hoop dat het niet echt is, maar de wijze waarop je dit hebt geschreven, moet het haast wel.
Dank je Tja, voor dit echte schrijverscompliment van jou. Ik ga er van blozen. Gelukkig is het niet mijn persoonlijk verhaal, maar wel uit mijn omgeving. Fijne avond.

Geen afbeelding

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
mw.Marie 29 juli 2018 - 20:51
Ontroerend, beeldend, grappig, luchtig en verdrietig tegelijk. Het leest alsof ik in de strandstoel achter jullie zit en alles vanaf een afstandje zie gebeuren. Met gevoel geschreven en dat lukt het best als je weet hoe dit voelt, dus moet het haast wel geënt zijn op eigen ervaring. In ieder geval :thumbsup:
Dank je Karinska voor je duim! Gelukkig niet persoonlijk, maar wel ervaren in mijn omgeving. Dank voor je fijne woorden over mijn tekst, het moedigt me aan weer verder te gaan. Fijne avond.

Geen afbeelding

Lid sinds

15 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Tja 30 juli 2018 - 1:39
Goddank dat het niet je eigen ervaring is. Maar het kwam zo levensecht op me over dat ik dacht dat het niet anders kon.

Geen afbeelding

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
mw.Marie 30 juli 2018 - 19:09
Goddank dat het niet je eigen ervaring is. Maar het kwam zo levensecht op me over dat ik dacht dat het niet anders kon.
Dat is echt super wat je hier schrijft Tja. Wat een meelevend mooi mens ben je! Fijne avond.

Profile picture for user Mechtilde

Lid sinds

6 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Mechtilde 30 juli 2018 - 20:01
Prachtig dat zinnetje "Hier zijn we, bij de jongens." Met een paar pennenstreken zet je hier een mooie schets neer Marie. Het deed me ineens verlangen naar de grootouders die ik nooit gekend heb.

Geen afbeelding

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
mw.Marie 30 juli 2018 - 20:05
Prachtig dat zinnetje "Hier zijn we, bij de jongens." Met een paar pennenstreken zet je hier een mooie schets neer Marie. Het deed me ineens verlangen naar de grootouders die ik nooit gekend heb.
Wauw Mechtilde dat ik zoveel met de tekst bij jou teweeg kan brengen. Wie weet wat voor leuke tekst dat bij jou zal opleveren. Fijne avond.

Profile picture for user jules du lac

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
jules du lac 30 juli 2018 - 23:53
Een verhaal vol emoties, alsof je het zelf beleefd hebt. Heel goed voorstelbaar dat iemand na overflijden van een dierbare totaal geen behoefte heeft aan een vrolijke gezelschap om je heen. Mooi verteld Mw. Marie.

Profile picture for user Lucia Bartels

Lid sinds

7 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Lucia Bartels 31 juli 2018 - 0:54
Een verhaal uit het leven gegrepen, de liedjes, het verdriet en het ginnegappen met de jongens Met een lach en een traan. :thumbsup:

Geen afbeelding

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
mw.Marie 31 juli 2018 - 19:07
Een verhaal vol emoties, alsof je het zelf beleefd hebt. Heel goed voorstelbaar dat iemand na overflijden van een dierbare totaal geen behoefte heeft aan een vrolijke gezelschap om je heen. Mooi verteld Mw. Marie.
Dank je Jules, dat het 'echt' overkomt bij jou. Ervaar ik als compliment, fijne avond.

Geen afbeelding

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
mw.Marie 31 juli 2018 - 19:08
Een verhaal uit het leven gegrepen, de liedjes, het verdriet en het ginnegappen met de jongens Met een lach en een traan. :thumbsup:
Dank je voor de mooie samenvatting en je duim! Daar kikker ik van op in de gelukkig fris windje met warmte nu. Fijne avond.

Geen afbeelding

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
mw.Marie 31 juli 2018 - 19:08
Een verhaal uit het leven gegrepen, de liedjes, het verdriet en het ginnegappen met de jongens Met een lach en een traan. :thumbsup:
Dank je voor de mooie samenvatting en je duim! Daar kikker ik van op in de gelukkig fris windje met warmte nu. Fijne avond.

Geen afbeelding

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
mw.Marie 31 juli 2018 - 19:10
Prachtig verhaal. Ik ben het met alle reacties eens en heb er niets aan toe te voegen. Dank je wel.
Ans, wat leuk dat je ook alle reacties leest. Altijd leerzaam vind ik. Fijn dat je me gelezen hebt en heerlijk koele zomeravond toegewenst!

Geen afbeelding

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
anoniem108 2 augustus 2018 - 20:02
Tja, Mw Marie wat kan ik nu nog toevoegen aan deze rits aardige reacties? Het is een komisch verhaal, dat een beetje tragisch-melancholisch eindigt. Je mag het dan zelf niet ervaren hebben, je schrijft het zeer inlevend. Ik benijdde je trouwens niets hutje mutje op elkaar. En toen je HP de strandstoelen leeg vond dacht ik eerst even, dat je ze door de zittingen had laten zakken als tegenpool van het opwellend verdriet. Eén puntje : Een stel hele lieve mannen, die achter ons parkeren >>een stel heel lieve mannen dat achter ons parkeert. heel lieve .., en de mannen vormen een stel. Stel is enkelvoud dus... Ik heb een heel handige tip-site gevonden, die doe ik je hierbij cadeau: https://www.beterspellen.nl/website/index.php?pag…. Voor als je twijfelt. Niet jij alleen maar ik net zo goed en iedereen met ons.