Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

De poster

9 juli 2018 - 18:50
Vlak voor ik mijn handen in de vijver stak keek ik naar mijn spiegelbeeld. Ik zou het gezicht dat terug staarde moeten kennen maar het zei me helemaal niks. Het was bont en blauw, net als mijn geheugen. Voorzichtig raakte ik mijn voorhoofd aan. De wond bloedde niet meer maar ik had nog niet alle opgedroogde bloed kunnen wegwassen. Nadat ik wat gedronken had strompelde ik het park uit. Mijn linkerbeen deed enorm veel pijn en ik probeerde het zo veel mogelijk te ontlasten. Bij het voetgangerslicht stak ik de drukke straat over. Daarbij gierde de angst door mijn lijf. In mijn gedachten priemde het licht van een paar snel naderende koplampen in mijn ogen. Was dat wat er gebeurt was? Was ik geschept door een auto? Op de hoek van de straat bleef ik verbaast staan. Daar, op een boom, hing een poster. Het gezicht daarop herkende ik van de vijver. Dit was ik. Dat kon niet anders. Er stond niet veel tekst bij, alleen “Gezocht” en een telefoonnummer. Daar kon ik niets mee, ik had geen telefoon. Vanaf de overkant van de straat waaide een stem mijn kant op. “Lisa! Ben jij dat?” Verbijsterd naar de poster kijkend drong het maar half tot me door. “Lisa? Lisa!” klonk de stem weer. Zonder om te kijken draaide ik me van de poster af en liep door, langs weer een poster. Zou ik ooit ontdekken wie ik was?

Lid sinds

10 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 juli 2018 - 20:36
karinD: mooi vervreemdend geschreven, graag gelezen, je nam me mee in de verwondering was gebeurd verbaasd , maar (voor maar hoort altijd een komma)

gs

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
9 juli 2018 - 22:34
Je zet de vervreemdende, raadselachtige sfeer goed neer. Ik twijfel een beetje over je laatste zin. Het lijkt alsof je daarmee een soort samenvatting of conclusie van je verhaal wil geven. En dat is misschien niet nodig.

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 juli 2018 - 20:22
Hoi KarinD, verwondering, vlucht, angst? Ik lees het er allemaal in, je laatste zin vat het samen. Misschien ten overvloede, maar het rondt je verhaal wel mooi af. Van mij mag hij blijven.

10 juli 2018 - 21:23
Een vorm van geheugenverlies? In je eind ligt een complete geschiedenis besloten. Je zou er zelfs mee kunnen beginnen. Nee, toch niet, dat verraadt wat komt. zonde dus Enkele schrijffoutjes, PeterFD wees er op. Jammer om te laten staan.

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 juli 2018 - 16:30
Bedankt voor jullie reacties. Ik was erg onzeker over dit verhaal, het ligt ver buiten mijn comfortzone. En die schrijffoutjes, nogmaals sorry. ik heb dyslectie en haal ze er niet allemaal uit. Bedankt voor het corrigeren. Die laatste zin is meer bedoelt als afsluiting van het verhaal. Ik had het eerst zonder dat geprobeerd, maar dan was het net of ik midden in het verhaal stopte.