Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#191 Bevlammen

Ik heb gezocht, maar 'bevlammen' bestaat volgens mij niet. Hoe de zon zijn kop opsteekt Onder witte wolken rijzend En de hemel in pracht bevlamt Als wild woekerend oranjerood Een kracht die de wereld belicht Zonder gezicht op ons gericht Het schept ons het zicht Waar ik nu over dicht Maar ik zie niks; er staat een flat voor

Lid sinds

9 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik heb gezocht, maar 'bevlammen' bestaat volgens mij niet. Hoe de zon zijn kop opsteekt Onder witte wolken rijzend En de hemel in pracht bevlamt Als wild woekerend oranjerood Een kracht die de wereld belicht Zonder gezicht op ons gericht Het schept ons het zicht Waar ik nu over dicht Maar ik zie niks; er staat een flat voor
Heel mooi. Volgens mij bestaat bevlammen in het Zuid-Afrikaans wel. En je gedicht heeft dat ontroerende in zich. En goed dat je het opdracht #191 noemt. De aankondiging is al verder.

Lid sinds

13 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Meikiepeikie, ik ben het eens met Anne. Je eerste strofe is erg mooi. 'Wild woekerend' is mijn favoriete stukje. Je laatste zin is een verrassing en een domper op het lentefeest.

Lid sinds

7 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Meiliepeik, mooi poëtisch. Maar wat is dat laatste stuk ontnuchterend, contrasteert met het eerste twee strofen. Dat geeft het wel iets spannends, leuk hoor!

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik begrijp qua klank het woord 'kracht' wel, maar ik vind het toch raar staan. De laatste regel ontkracht (haha, nee) uiteindelijk je gedicht meer dan dat het grappig is. De eerste strofe op zich is eigenlijk het mooist. 'Bevlamt' is een goed bedacht, goed toegepast woord daarin.

Lid sinds

6 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Beste Meikiepeik, bevlammen, dat vind ik mooi. Voor mij is het om iets heen vlammen, of iets met vlammen innemen zoals de hemel. Ik moest lachen om het eind, al is het wat kort en abrupt. Je zet me opeens op een heel ander spoor. Je zou het abrupte wat kunnen verzachten door ergens in het begin al iets te noemen daarover, bijvoorbeeld iets als Ik droom dat de zon... Dan geef je nog niets weg, want dromen over de zon is nog heel breed en toch valt dat dan door de laatste regels opeens op zijn plaats. Is dat wat? Schrijf ze, Greetje Kruidhof

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Meikipeik, ... wat jammer van die twee laatste zinnen. Het zet je met beide benen pardoes op de grond; afgelopen met de pret.

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Echt niet jammer van die 2 laatste zinnen, ik vind dat reuze grappig :lol: maar ja, ik ben ook wel erg niet-poëtisch aangelegd :D

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bedankt voor de reacties! Ik vind het leuk om de lezen dat de laatste twee zinnen helemaal niet pasten. Dat was mijn doel, de anti-climax. Gelukt! Edit: Oeps, ik merk dat ik nu met het verkeerde account reageer... mijn fout!

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
eerste alinea mooi, tweede een beetje rijmelarij-ig en dan pats, boem, die laatste twee leuk idee, misschien nog een beetje uit balans misschien kan de tweede strofe iets minder?

Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Bevlamd ik hou ervan. Je eerste strofe is prachtig. Je laatste zinnen laat die aub staan. Het is bijzonder grappig, vind ik. :D :thumbsup: