Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wekelijkse schrijfopdracht # 189 - Schilderij

Wekelijkse schrijfopdracht # 189 – Schilderij Op een dag stapte ik in de trein naar Groningen. Mijn doel was in het Groningermuseum de tentoonstelling ‘Nordic Art’ te bezoeken. Bij aankomst in het museum keek ik wat onwennig rond. Vreemd zo’n eerste keer alleen na het overlijden van mijn man. Bij de kassa zag ik de uitgebreide brochure liggen tussen allerlei dingetjes waarvan je hebberig wordt. Mijn bloed begon sneller te stromen. Nu nog niet kopen, na afloop beloofde ik mezelf. Het waren voor mij wat minder bekende schilderijen. Plotseling werd mijn aandacht getrokken naar een doek in een sombere kleurstelling in een eveneens sombere omgeving. Het leek alsof ik bij de hand genomen werd en even mee moest lopen. Ik was verbijsterd. Op de afbeelding zag ik een grijsbruin stenige- en zanderige vlakte met oplopende horizon en een huisje in de verte. Op de grond zat een vrouw, gekleed in een omslagdoek over trui en rok, geknield bij haar man. Hij lag in grijze werkkleding, door zand bestoven achterover op de grond. De dood was nabij of misschien al ingetreden; zijn vrouw schreeuwde met wijd open gesperde mond om hulp. Het was even slikken. Onze laatste vakantie brachten wij door in Noorwegen. Ik weet nog hoe onafzienbaar die vlaktes zijn. De reisleider vertelde dat de mensen die in deze streek wonen dichter bij de dood leven. En nu, nu zag ik dit schilderij … De schilder is de Deen: Hans Andersen Brendekilde. Het schilderij is getiteld: ‘Uitgeput’ - 1889. Het grappige is, dat ik van hem op Google allemaal zonnige afbeeldingen met meestal jonge kinderen zie. Zo heel anders dan deze ‘Uitgeput’. Ik zou hem willen vragen: Welke gedachten had je bij het schilderen van dit doek en wat was de aanleiding om dit vast te leggen? Na afloop van mijn bezoek stootte ik behoorlijk mijn neus: De brochures waren allemaal uitverkocht een herdruk volgde niet.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Riny, je weet de lezer (mij) te raken, gelijk met de 1e alinea. Zonder opsmuk zet je een echt mens neer. Onwennig vanwege het verlies en toch zo (aards) hebberig in de museumshop. Vervolgens werk je het mooi uit. (Misschien eerder een catalogus van de tentoonstelling dan een brochure.) dingetje: 'wijd open gesperde' - zonder wijd. Opensperren betekent: het wijd openen van mond/kaken/ogen.

Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Heel persoonlijk en aangrijpend verhaal, dank je voor het delen van deze emotionele ervaring. Het raakte me echt.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Riny, wat een mooi en persoonlijk verhaal. Ik zie het zo voor me en wat geef je de emotie mooi weer van de hp en het schilderij hetgeen de hp zo treft. De titel van het schilderij past zo mooi in je verhaal. Kortom het spreekt me naar mijn hart. Fijne zondag.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Riny, je weet de lezer (mij) te raken, gelijk met de 1e alinea. Zonder opsmuk zet je een echt mens neer. Onwennig vanwege het verlies en toch zo (aards) hebberig in de museumshop. Vervolgens werk je het mooi uit. (Misschien eerder een catalogus van de tentoonstelling dan een brochure.) dingetje: 'wijd open gesperde' - zonder wijd. Opensperren betekent: het wijd openen van mond/kaken/ogen.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
janp, ... je maakt me blij met je feedback. Ik heb me suf geprakkiseerd over die naam: catalogus. Ik wist dat brochure tekort schoot. Nu vergeet ik het niet meer zo gauw. Ik heb echt aan de woordjes dat en wat gedacht; dat blijkt dan ook. Het is echt spreektaal en dat is niet altijd even gewenst. Wijd open gesperd. Je hebt wel gelijk, maar in dit geval zette ze wel alles zo ver mogelijk open om zoveel mogelijk geluid voort te brengen. Dank voor je reageren, Janp.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Heel persoonlijk en aangrijpend verhaal, dank je voor het delen van deze emotionele ervaring. Het raakte me echt.
Hallo i-Kat, ... ja, het was ook echt. Misschien hoorde dit onder autobiografisch schrijven. Maar ja, het kwam zo uit. Ik heb twee schilderijen die in mijn hoofd gebeiteld zitten, dat zijn de Vrolijke Drinker van Frans Hals en deze. Dank voor je reactie. Doet me goed. :nod:

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@ Nancy - @ Anne Borneman en @ mw.Marie, Heel hartelijk dank voor jullie fijne reactie. Fijn dat het zo goed is overgekomen. Het was helemaal echt. Ik kan zo moeilijk fantaseren; ik zit nog vol herinneringen. Als kind schreef ik vroeger wel verhaaltjes naar aanleiding van ansichtkaarten.

Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bijzonder hoe een schilderij een situatie uit het leven van de HP kan weergeven/ toepasselijk is. Originele invulling en oprecht geschreven. Mooi gedaan :thumbsup:

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Riny, Ik sluit me aan bij mijn voorgangers, je beschrijft het heel puur. Ik zat vanaf 'Bij aankomst...' echt in het verhaal. Misschien zijn de twee zinnen ervoor niet nodig?

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Nerine, ... dank voor je reactie. Grappig dat je dat zegt. Als die twee zinnetjes er niet geweest waren, dan zat je meteen met 'niks' in het verhaal. Nu weet je al, dat het om een Noorse expositie gaat. Het museum staat recht tegenover het station (misschien is dat voor velen al bekend), de trein geeft dan meteen al een sfeertje aan. Fijn dat je meedacht.

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Riny, Wat een indrukwekkende beschrijving van deze ervaring heb je gemaakt. Jouw gevoel van onwennigheid met het alleen zijn en toch er op uit gaan is mooi en raak. Daarna de beschrijving van je schilderij: ik zie het zo voor me en voel de wanhoop die het uitstraalt door jouw woorden heen. Tot slot je beschrijving van wat dit met jou doet en waarom en dan nog de vragen over de schilder, die je jezelf stelt. Dat maakt het tot een mooi afgerond geheel, vind ik. Prachtig gedaan! :thumbsup: :nod:

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Karinska, ... wat een geweldige complimenten! Ben er blij mee. :o :nod: Dankjewel.

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Heel mooi en klein gehouden, knap geschreven en graag gelezen! Eén klein dingetje: kijk nog eens naar de plaatsing van komma's. Soms ontbreken ze, waardoor de zin gek loopt...

Lid sinds

8 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Riny, Ik vind het altijd ontroerend, als je je leven in een opdracht weet te verwerken. Met die ervaring in je herinnering maak je het persoonlijk en betrek je de lezer er nog meer bij. Niets slechts over Janp, maar zou het kunnen dat met 'Vreemd zo’n eerste keer alleen na het overlijden van mijn man.' te plaatsen na de eerste zin de lezer er van het begin af aan nog sterker bij betrokken is? (Zonder gezelschap op de trein, de onwennigheidszin laat je verderop staan) Uit je hart geschreven, met je hart bij de wanhoop en eenzaamheid vh schilderij. :thumbsup:

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Mike, ... dank voor je feedback. Ik zal voortaan beter op de komma's letten. Het doet me plezier dat je het knap geschreven vond. :o

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Marie, ... ja, dat had zeker gekund, ware het niet dat ik al veel eerder (nieuwe status) met de trein had gereisd. Naar een museum ging ik toen voor het eerst. Ik schrijf het makkelijkst uit eigen herinnering. Toch heb ik het wel eens gefantaseerd, maar na freewriting lijkt het wel of de sluizen opengingen. De titel van de opdracht moet wel meewerken. Dank voor je fijne reactie en meedenken. :thumbsup: :nod:

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Riny, ik heb weinig substantieels toe te voegen aan de mooie terechte complimenten hier behalve dan misschien: bedankt voor de tip. Ik kende deze schilder niet, maar wat ik zo op internet van 'm zie spreekt hij me wel aan. :thumbsup:

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Riny, Ontroerend verhaal. Mooi en menselijk geschreven. "Het leek alsof ik bij de hand genomen werd en even mee moest lopen". Die zin raakte mij op de één of andere manier. Alsof je echtgenoot je hiernaar toe had geleid en je gelijk contact had met de schilder van dat speciale schilderij. Het schiep een band op dat moment. (Ik denk tenminste dat je dit gevoel zelf ook had). Erg sneu dat de brochures uitverkocht waren -te lang gewacht. Maar ach, het was maar materie. Wat jij in het museum kreeg was veel belangrijker.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Bart, ... dank voor je reageren. Fijn dat je bent gaan zoeken. Ik heb geprobeerd de afbeelding in SO te plaatsen, maar ik kwam niet verder dan 'mijn afbeeldingen'. Ik kan knippen en plakken wat ik wil, maar het lukt niet. Het was opmerkelijk zoveel vriendelijke plaatjes - Rie Cramer-achtig - tegenover een enkele meer realistischer.