Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#189 schilderij

11 april 2018 - 22:40
Ik begin te vallen, de harde werkelijkheid tegemoet, terwijl het zoemen aanzwelt. De angel bij mijn arm het wapen dat mij wekken zal. Nog even houd ik mijn ogen dicht, laat ik de tijgers naderen die mij verscheuren kunnen, maar dat nooit zullen doen. Ze brengen geen dood, maar leven. Dat vereist flinke klauwen, maar ik ben er niet bang voor. Ik niet en de kleine bij niet, waarmee het allemaal begon. Hij heeft de granaatappel bevrucht waaraan het leven ontsproot; de vis die zijn bek sperde en vandaar verder, tot mij aan toe, met een nieuw leven wanneer ik dadelijk op zijn prikken mijn ogen open en de rotsen raak. Het is heel in de verte dat de last der wijsheid weggedragen wordt, door een olifant zo lichtvoetig dat zijn sluipen mij ontgaan kan in mijn sluimer. Laat hem maar. Deze seconde gaat het verstand sowieso te boven.

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 april 2018 - 10:50
Prachtig, ik hoefde het schilderij via de link niet te bekijken, het zat na het lezen al in mijn hoofd. Zeer geslaagd dus voor mij

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
12 april 2018 - 15:40
Voor mij is jouw tekst net zo raadselachtig als het schilderij. Ik had het beeld nodig om het te begrijpen. Maar ik houd van de schilderstijl van Dali en ook van jouw tekst. :nod: :thumbsup:

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 april 2018 - 16:45
Mooi hoe je laat zien dat abstract niet altijd absurd is. Prachtige proza. Wat ik me wel afvraag is hoe het zou zijn als je meer enters geeft in de tekst.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 april 2018 - 21:52
Bedankt voor jullie reacties. @Levina: de enige plek waar een enter logisch zou passen, is voor 'Het is heel ...' maar doordat er dan een hele korte alinea na een veel langere gecreëerd wordt, krijgt die voor mijn gevoel dan een onterechte nadruk als soort van ontknoping. Het idee was juist dat het een groot geheel was.

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
13 april 2018 - 13:56
Ze brengen geen dood maar leven. Dat vereist flinke klauwen. Geweldig :thumbsup: Ook ik heb het plaatje niet nodig, erg goed gedaan. Ik hou helemaal niet van Dali maar als jij het schrijft vind ik het prachtig.

Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
13 april 2018 - 16:28
Een wapen dat je wekken zal en klauwen die leven brengen. Mooi consistent. De last der wijsheid die weggedragen wordt, ja dat past ook wel bij het surrealisme. Ik vind het plezierig dat je het me als lezer niet gemakkelijk maakt, dichtbij het schilderij blijft, maar het beschrijven ontstijgt. Je hebt een nieuwe dimensie gegeven aan het schilderij voor me.

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
13 april 2018 - 16:43
Ik begreep gelijk welk schilderij je gekozen hebt en ik vind het echt heel knap hoe je het hebt kunnen verwoorden. Bijzonder goed gelukt. :thumbsup:

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
15 april 2018 - 17:14
Lisette, ... wat prachtig gedaan. Jij zit vast in 'het vak' van kunst bespreken. Fijn dat je ook nog die link kon plaatsen. Had ik nodig. Dankjewel.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
15 april 2018 - 22:28
Bedankt voor al jullie reacties. Ik vond het lastig deze week dat het verhaal me zo weinig van mij leek, zo veel gewoon het schilderij was. Leuk te zien hoe dat toch gewaardeerd wordt.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
18 april 2018 - 9:42
Schrijven maar, Hoedje af voor jou. Dat je dergelijke beelden kunt vangen is één ding, maar je geheel eigen schrijfwijze legt er nog net dat raadselachtige laagje bovenop.