Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#189 De rode stad

In de verte torende de stad hoog boven de rivier uit. Een bloedrode maan weerkaatste in de vele ramen van de wolkenkrabbers. Hun beeltenis weerspiegelde fel in het water. Ondersteboven leken ze te zinken. Xander zat aan de rand van het water, ver verwijderd van de stad. Hij had verschillende pogingen ondernomen. Onderin een vrachtwagen, over de brug, met een klein bootje, met een grote boot, maar elke keer was hij gepakt. Hij ging zitten. Het was nu eb. Zelfs nu was de watervlakte minstens 5 kilometer breed. Modder van de rivierbedding omsloot zijn handen. Op zo'n heldere nacht zou het nooit lukken. Dat wist hij ook wel. Het was bloedheet. De roodheid lekte van de gebouwen. Onder het oppervlak van de wijde rivier, waarvan het water traag voorbij drommelde, bewogen de gebouwen onrustig. Opeens dacht hij achter één van de ramen een vrouw te zien dansen. Hij voelde een steek in zijn buik. Ze baadde zich in het rode licht, compleet ondergedompeld. Xander was ervan overtuigd dat hij een wijde rok om haar middel zag. De rok draaide mee met haar dans. Hij zakte verder weg in de rivierbedding. In de modder vonden zijn handen een steen. Hij was glad, geslepen onder de grootste krachten van een rivier die hij niet kon keren. ‘Arme steen’, dacht hij, ‘al je scherpe randjes zijn eraf.’ Hij keilde hem weg. De steen maakte 18 sprongen richting de stad, voordat hij wegzonk in de spiegel-stad. De steen zakte steeds verder omlaag langs de omgekeerde wolkenkrabbers. Hun rode, waterige licht begeleidde zijn reis. Xander meende dat hij ook, ongemerkt, aan het raam van de vrouw voorbij ging. Hij trok zijn kleren uit en liep zachtjes het water in. ‘Het is echt warm voor een zomernacht’. De overkant zou hij nooit onontdekt halen. Hij haalde diep adem en ging de steen achterna.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Karel123, Welkom op SOL! Ik vermoed een Alcatraz-situatie, van waar het ontsnappen onmogelijk zou zijn. Het uitzichtloze van zijn situatie gekoppeld aan het zinken van de steen en zijn keuze gegoten in een mooi verhaal bij een mooi schilderij! Klein zeurtje; ' Hun rode, waterige licht, begeleidde ...' (begeleidde zonder N).

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
mooi verhaal, dromerig en beklemmend; fascinerend een favoriet: "Het was bloedheet. De roodheid lekte van de gebouwen." daarmee vang je voor mij echt de sfeer. dingetjes: "Xander zakte verder in de modder. Zijn handen raakten een steen. Hij trok hem uit de modder en bekeek hem. De steen was glad." kan een stuk compacter, en bij gedachten gebruikt men doorgaans geen aanhalingstekens. Ton wees je al op 'begeleidde' en ik vind de constructie 'voorbij het raam' niet mooi

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Karel123, Welkom op SOL! Ik vermoed een Alcatraz-situatie, van waar het ontsnappen onmogelijk zou zijn. Het uitzichtloze van zijn situatie gekoppeld aan het zinken van de steen en zijn keuze gegoten in een mooi verhaal bij een mooi schilderij! Klein zeurtje; ' Hun rode, waterige licht, begeleidde ...' (begeleidde zonder N).
Dank je voor je welkom :). Tnx voor de correctie!

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
mooi verhaal, dromerig en beklemmend; fascinerend een favoriet: "Het was bloedheet. De roodheid lekte van de gebouwen." daarmee vang je voor mij echt de sfeer. dingetjes: "Xander zakte verder in de modder. Zijn handen raakten een steen. Hij trok hem uit de modder en bekeek hem. De steen was glad." kan een stuk compacter, en bij gedachten gebruikt men doorgaans geen aanhalingstekens. Ton wees je al op 'begeleidde' en ik vind de constructie 'voorbij het raam' niet mooi
Dank je! Ik heb de zinnen aangepast, ik ben benieuwd of het nu beter loopt. Ik denk het wel als ik het zo teruglees.

Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik vind het schilderij heftiger dan het verhaal. Ik vraag me af welke rol de dansende vrouw heeft? De uitzichtloosheid heb je goed omschreven. Eerst vond ik de kleur rood erg vaak genoemd maar nu ik het schilderij hebt gezien vind ik het passend. :nod:

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ondanks het schilderij vind ik dat er teveel 'rood' in je tekst zit. 'Het was bloedheet. De roodheid lekte van de gebouwen' is inderdaad een prachtige zin. Evenals '‘Arme steen’, dacht hij, ‘al je scherpe randjes zijn eraf.’' Wat ik minder vind: 'Onder het oppervlak van de wijde rivier, waarvan het water traag voorbij drommelde,' 'Hij liep zachtjes het water in' 'Het is echt warm voor een zomernacht' Aan het eind van het liedje moet ik toch bekennen dat ik geen enkele interesse heb voor die Xander of wat er met hem aan de hand is. Waar hij van of heen vlucht en of het hem uiteindelijk zal lukken, laat me -no pun intended- koud. Je beschrijvingen over de onrustig bewegende omgekeerde wolkenkrabbers die ondersteboven lijken te zinken vind ik dan wel weer aardig.

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een prachtige binnenkomer, welkom! Tijdens het lezen vermoedde ik al de gelijkenis tussen de hoofdpersoon en de geslepen steen. Je hebt een fijne stijl, die me heel erg aanspreekt en je legt goed de accenten op de punten die je graag wilt laten zien. Graag gelezen en ik ben benieuwd naar je verderde werken op SOL!

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik vind het schilderij heftiger dan het verhaal. Ik vraag me af welke rol de dansende vrouw heeft? De uitzichtloosheid heb je goed omschreven. Eerst vond ik de kleur rood erg vaak genoemd maar nu ik het schilderij hebt gezien vind ik het passend. :nod:
Dank voor je reactie! Ik ga nog even terugkijken naar het aantal "rood", je bent niet de enige die het opmerkt. De rol van de dansende vrouw (in mijn hoofd in ieder geval) was het verlangen van Xander. Hij heeft het beeld van de stad en de wens om daar te komen al zo lang. Hij weet dat die vrouw te ver is om daadwerkelijk waar te nemen, maar toch ziet hij haar. Uiteindelijk kiest hij ervoor om zich te verdrinken in die fantasie. Je zou het een beetje (maar dit is meer voor mezelf dan dat het uit het verhaal zou moeten blijken) als een vlucht in drugs kunnen zien van iemand die maatschappelijk geen mogelijkheden ziet.

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ondanks het schilderij vind ik dat er teveel 'rood' in je tekst zit. 'Het was bloedheet. De roodheid lekte van de gebouwen' is inderdaad een prachtige zin. Evenals '‘Arme steen’, dacht hij, ‘al je scherpe randjes zijn eraf.’' Wat ik minder vind: 'Onder het oppervlak van de wijde rivier, waarvan het water traag voorbij drommelde,' 'Hij liep zachtjes het water in' 'Het is echt warm voor een zomernacht' Aan het eind van het liedje moet ik toch bekennen dat ik geen enkele interesse heb voor die Xander of wat er met hem aan de hand is. Waar hij van of heen vlucht en of het hem uiteindelijk zal lukken, laat me -no pun intended- koud. Je beschrijvingen over de onrustig bewegende omgekeerde wolkenkrabbers die ondersteboven lijken te zinken vind ik dan wel weer aardig.
Dank je voor je uitgebreide feedback! Ja, ik snap wat je bedoelt. Ik heb het misschien veel in omschrijving van omstandigheden gehouden en nog weinig in beleving. Ik ga het volgende verhaal proberen het meer invoelbaar te maken (al weet ik nog niet hoe ik dat moet doen :p). Tips zijn welkom! Ook als je bijvoorbeeld (online te vinden) verhalen-voorbeelden hebt van teksten die erg raken.

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een prachtige binnenkomer, welkom! Tijdens het lezen vermoedde ik al de gelijkenis tussen de hoofdpersoon en de geslepen steen. Je hebt een fijne stijl, die me heel erg aanspreekt en je legt goed de accenten op de punten die je graag wilt laten zien. Graag gelezen en ik ben benieuwd naar je verderde werken op SOL!
Dank je!