Ik had vroeger een mamakoffer die vol zat met babykoffertjes van mijn oom gekregen. Matroesjka-koffers noemde hij ze, om geheimen te bewaren. De koffers waren griezelig. De buitenkant had een vreemde huidkleur die er bij elke lichtval weer anders uitzag. Het leer zat als een patchwork deken vast genaaid op de buitenkant. Soms dacht ik dat ik armen en benen erin kon zien, of een oor. Kinderlijke fantasie! Zei mijn moeder. Jaren later lees ik in de krant een artikel over een man die dode mensen opgroef, hen vilde en van hun huid gebruiksvoorwerpen maakte. (opdracht 187)