#187 - Groen maar prachtig

We passeerden het rode lint, keken behoedzaam rond, en zochten naar de plek waar het stuk natuur was ingeslagen. ‘Hier,’ riep James. Iets groens en slierterigs vloekte met de strakke lijnen en verantwoorde kleurstelling van de omgeving. We gingen er met ons zessen omheen staan. ‘Het ziet er niet gevaarlijk uit,’ zei Barbara. ‘Waarom is dit gebied eigenlijk afgezet?’ ‘Ze weten wat ze doen,’ zei ik, ‘we kunnen beter voorzichtig zijn.’ ‘Nou, ik vind het prachtig. Van mij mag het blijven.’ ‘Je vindt het prachtig?’ zuchtte ik. ‘Arggh! Straks vinden meer mensen het prachtig. Dan krijgen we overal natuur.’