De sloffenbrigade stond in een kringetje op het hoogpolige tapijt elkaars schoeisel te bewonderen. Na goedkeurende geluiden en beleefde hoofdknikjes moest het er toch maar een keer van komen. Maar niemand durfde de eerste stap te zetten. Er werd getwijfeld, bedenkelijk gekeken en gezucht. Opeens besloot de eigenaar van de slippers het initiatief te nemen. Slippers waren tenslotte geen sloffen. Hij deed een stap terug, schopte de slippers weg en trok zijn sokken uit. Het zachte tapijt kriebelde onder zijn blote voeten. Een brede glimlach verscheen op zijn gezicht. ‘Moeten jullie ook eens proberen, het is een verademing'.