#181 Valentijn - donkerroze rozen
Hij draait de deur achter zich op slot en laat het rolluik zakken. Het was druk in de winkel vandaag, zoals te verwachten was. Bijna alle rozen die in de kleine ruimte stonden, zijn verkocht. Eén bosje rozen staat er nog, in precies die donkerroze kleur waar zij van houdt. Hij kijkt ernaar tot het rolluik helemaal beneden is en zucht dan diep, gooit zijn rugzak over zijn schouders en steekt de weg over. Hier aan de overkant is de ijzige wind wat minder krachtig. Met zijn handen diep in zijn zakken loopt hij de winkelstraat uit. Hij heeft geen oog voor de etalages. Op de hoek van de straat blijft hij even stilstaan en kijkt tussen twee flatgebouwen door naar het huis even verderop. Er brandt licht binnen, waardoor het hem zo bekende interieur goed te zien is. De kast, met een kras in het rechterdeurtje. De knutselwerkjes in de vensterbank. De bruine stoelen bij de eettafel, waarvan er één bedekt is met kattenharen. Zijn rechterooglid begint te trillen en zijn schouders zakken nog wat verder naar beneden. Dan ziet hij dat er op de tafel een bos donkerroze rozen staat. Met een ruk draait hij zich om loopt met grote passen een steegje aan de andere kant in. Met trillende handen draait hij de deur in het donkere portaal van het slot. Binnen ploft hij neer op de plastic tuinstoel tussen de verhuisdozen, laat zijn hoofd in zijn handen zakken en sluit zijn ogen.
@Nerine, Ik geloof dat je er
Hallo Edith, fijn dat je de
Lid sinds
6 jaar 9 maandenRol
Dag Nerine, Och, wat is te