#181 Valentijn - donkerroze rozen

@Nerine, Ik geloof dat je er aardig in geslaagd bent de persoon te beschrijven zonder zijn innerlijk prijs te geven. Je weet emotie te beschrijven, want de lezer voelt duidelijk aan, dat de persoon niet gelukkig is en een verdriet met zich meedraagt, een scheiding waarbij hij het onderspit heeft moeten delven. Het enige wat je vergeten bent -net als ik destijds- is, dat je vanaf het wolkje moest in zomen op een persoon op aarde. Graag gelezen. Voor de leesbaarheid, zou ik niet alles achter elkaar schrijven, maar ook wat rustpauzes inlassen. Bijvoorbeeld: Hij draait de deur achter zich op slot en laat het rolluik zakken. Het was druk in de winkel vandaag, zoals te verwachten was. Bijna alle rozen die in de kleine ruimte stonden, zijn verkocht. Eén bosje rozen staat er nog, in precies die donkerroze kleur waar zij van houdt. Hij kijkt ernaar tot het rolluik helemaal beneden is en zucht dan diep, gooit zijn rugzak over zijn schouders en steekt de weg over. Hier aan de overkant is de ijzige wind wat minder krachtig. Met zijn handen diep in zijn zakken loopt hij de winkelstraat uit. Hij heeft geen oog voor de etalages. Op de hoek van de straat blijft hij even stilstaan en kijkt tussen twee flatgebouwen door naar het huis even verderop. Er brandt licht binnen, waardoor het hem zo bekende interieur goed te zien is. De kast, met een kras in het rechterdeurtje. De knutselwerkjes in de vensterbank. De bruine stoelen bij de eettafel, waarvan er één bedekt is met kattenharen. Zijn rechterooglid begint te trillen en zijn schouders zakken nog wat verder naar beneden. Dan ziet hij dat er op de tafel een bos donkerroze rozen staat. Met een ruk draait hij zich om loopt met grote passen een steegje aan de andere kant in. Met trillende handen draait hij de deur in het donkere portaal van het slot. Binnen ploft hij neer op de plastic tuinstoel tussen de verhuisdozen, laat zijn hoofd in zijn handen zakken en sluit zijn ogen.

Hallo Edith, fijn dat je de moeite hebt genomen om te reageren op mijn stukje. Ik heb het tenslotte te laat ingeleverd (ik had eerst voor mezelf een paar oefeningen gemaakt, voordat ik een profiel aanmaakte). Ik kan me helemaal vinden in je voorstel om een rustpauze in te lassen. Ik hou er de volgende keer rekening mee. Wat betreft dat inzoomen vanaf een wolkje: ik weet nog niet helemaal hoe ik dat zou moeten doen. Maar ik zal eens teruglezen bij de anderen die deze opdracht hebben gemaakt, dan ga ik het misschien begrijpen. Hartelijk dank voor je feedback!

Dag Nerine, Och, wat is te laat. Soms komen er nog gewoon reacties op oude schrijfonderwerpen. Je moet gewoon vaak het geluk hebben bovenaan het rijtje te komen. Zoals nu waarschijnlijk het geval is. Het zou echt een verbetering zijn als de ingezonden werken bij de profielen van de leden te vinden waren.