Arme Gerdientje, ik hoop dat ze in haar latere leven toch iets meer zelfvertrouwen gekregen heeft. Die poëziealbumversjes gingen inderdaad alleen maar over dienstbaar zijn en jezelf wegcijferen. Mooi verwoord.

Hoi Riny, schattig en ontroerend verhaal over zelfvertrouwen en toch gelijk hebben. Eens met Meta; hopelijk wordt dat lieve Gerdientje later een sterke, zelfbewuste vrouw. Graag gelezen!

Dag Riny, De naam alleen al - Gerdientje - doet me aan een braaf, stil, gehoorzaam meisje denken. De reacties van mama en papa zo verschillend, moeder doodsbang dat de kleine meid ontgoocheld wordt, vader wil haar zelfvertrouwen toch ietwat opkrikken (zo komt het op mij over) Uiteindelijk is Gerdientje niet ontgoocheld, en haar zelfvertrouwen verdampt, maar is ze dolblij als ze de eer aan een ander laat. In het latere leven zal ze wel moeten uitkijken voor mensen die van haar zullen profiteren. Dat zelfvertrouwen moet dus nog groeien! Ik vind het heel mooi geschreven, en heb het heel graag gelezen!

Riny, wat een fijn verhaal over Gerdientje. Zo mooi je laatste alinea. Heel krachtig dat het hp'tje op het toneel haar vader haar eigen weg wijst!

Heel ontroerend zoals jij die emoties van het kleine meisje met woorden weet over te brengen! Die harde bal in haar keel..... het bloed dat in de oren suist...... Ik mist het bonkend hart nog... Dat "poesiealbum""-versje staat ook ergens in mijn album. Ik geloof door de juffrouw van de Basisschool er in gepend. Helaas was zij allesbehalve een zonnestraaltje voor ons kinderen.... Eén vraagje: Ik vind het een dot van een verhaal, echt heel lief, maar de opdracht zie ik er niet in (Schrijf een verhaal met een ik-perspectief en iemand anders die iets wint.) Of ben ik abuis?

Ach gut die arme Gerdientje. Een blutsj zou ik op zijn Limburgs willen zeggen. Blij van andermans geluk maar daarbij ook zo onzeker. Wat heb je die kinderlijke onzekerheid mooi laten zien. Ik heb een zwak voor de Gerdientjes van deze wereld.

Oei, een wijze les voor alle ouders. Mooi verwoord!