Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#180 - Lenny

Het is warm, die avond in juni, maar ik tril een beetje. Het moet haast wel door de combinatie komen van emotievolle spanning, het lichte briesje langs het Veluwemeer en lastige knopen in mijn gedachten. Ik hoop dat ze mijn spanning niet merkt, nu ze zo dicht naast me zit aan de rand van het water. Maar waarom eigenlijk? Schaam ik me voor mijn aarzeling? Of durf ik niet te vertellen hoe geweldig ik haar vind? Hoe mooi en hoe grappig ze is? En hoe gevoelig, onweerstaanbaar, sexy, sterk en zomers? Durf ik dat te zeggen? Nu al? Na vijf dagen? Oh liefde, verzucht ik stil. Waarom ben je soms zo moeilijk, liefde? Ik ken jouw kracht en je kwetsbaarheid wel. Je bent zo onstuimig en hartstochtelijk als een wilde rivier, maar andere keren zo breekbaar als de vleugels van een vlinder. Je slaat af en toe zulke diepe wonden om daarna, soms lang daarna, weer te komen en me teder te genezen. Dat is verwarrend, liefde. Op het schizofrene af. En ik weet niet welke kant je me nu gaat laten zien. Ik wil niet meer gebroken of geslagen worden liefde, snap je? ‘Waar denk je aan?’, vraagt ze ineens. ‘Aan Lenny’. ‘Wie is Lenny?’ Reebruine ogen kijken me vragend aan met een mengeling van nieuwsgierigheid en twijfel. ‘Kravitz’, zeg ik. Ze ontspant en begint te lachen. Ze duwt me achterover in het gras en geeft me de eerste snelle kus. Ze kijkt me even aan en fluistert dan zachtjes in mijn oor: ‘We got to.. Let...love...rule’. Ik voel hoe mijn ogen vochtig worden en hoe mijn hart zich vult met ruimte en hoop en verlangen. Ik geef haar een lange, echte kus en ik weet: de liefde, ze heeft me weer gewonnen.

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Erik Jan, Ik hou van deze inzending. Het verhaal gaat over muziek en over de liefde. Twee van de mooiste zaken die het leven ons biedt. Ik vind het verder best wel grappig te lezen dat de HP verlegen is en door eerdere ervaringen ook een beetje terughoudend is geworden en niet goed weet hoe te beginnen. Die onzekerheid is vertederend. De eerste zin is voor mij een beetje lastig om te verteren.Kun je die niet iets vlotter laten lopen? Of misschien kun je ze wellicht gewoon schrappen? Je schrijft vlot. Graag gelezen. :nod:

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Erik Jan, mooi, mooi, mooi! De 3e alinea vind ik prachtig, geeft je worsteling zo perfect weer. En de laatste zin maakt dat weer rond. Ik vind het heerlijk als iets goed afloopt, en na al die worstelingen verdient HP voor mij ook dat het goed afloopt! Graag gelezen!

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Erik Jan, Ik hou van deze inzending. Het verhaal gaat over muziek en over de liefde. Twee van de mooiste zaken die het leven ons biedt. De eerste zin is voor mij een beetje lastig om te verteren.Kun je die niet iets vlotter laten lopen? Of misschien kun je ze wellicht gewoon schrappen? Je schrijft vlot. Graag gelezen. :nod:
Dank je! Ik denk dat je de tweede zin bedoelt? Ik vond de sprong anders wat te groot, en wilde dat rillen en die spanning toch wat verduidelijken. Misschien was een wat andere volgorde beter geweest. Maar leuk dat je reageert!

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Erik Jan, mooi, mooi, mooi! De 3e alinea vind ik prachtig, geeft je worsteling zo perfect weer. En de laatste zin maakt dat weer rond. Ik vind het heerlijk als iets goed afloopt, en na al die worstelingen verdient HP voor mij ook dat het goed afloopt! Graag gelezen!
Dank voor je reactie, leuk om te lezen! Ik vond ook dat HP het verdiende... Het is semi-autobiografisch: we zijn nu meer dan tien jaar getrouwd, maar het begon daar, aan de rand van het Veluwemeer :) :nod:

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Heel mooi, Erik Jan, hoe je de onzekerheid en kwetsbaarheid van HP verwoord. Ik struikelde even over Lenny ... googelen ... aaaah, natuurlijk ... huh ... maar, daar dacht HP toch helemaal niet aan? Een romantisch verhaal met een happy-end, zie ik in je antwoord van Ton :)

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik struikelde even over Lenny ... googelen ... aaaah, natuurlijk ... huh ... maar, daar dacht HP toch helemaal niet aan?
Goede opmerking! Ik probeerde te laten zien dat HP ontwijkend reageert, dat hij nog niet zijn werkelijke gevoelens durft te vertellen, hoewel het wel een kans voor hem was. Zij vraagt er immers direct naar. Ik had HP beter wat kunnen laten aarzelen in zijn antwoord, denk ik nu. Dan kwam die worsteling nog beter naar voren. Dank voor je reactie!!