Lid sinds

16 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 177 Ik zie ze vliegen

18 januari 2018 - 20:09
# 177 'Hans wie?' 'Hans de Jong. Een hele bekende weerman tot in de jaren ne- ...' "Zegt me niks. En die heb je toen gebeld?' 'Ja, en ik bleek niet de enige, die ...' 'Er hadden meer mensen gebeld? Naar die Hans de Jong? Ze zagen iets bewegen in de sterrenhemel, en dachten allemaal: hé UFO's, laten we de weerman bellen? De weerman, of all people.' 'Nu je het zo zegt, klinkt het wel een beetje raar, ja, maar je had het moeten zien, joh. Eerst dacht ik nog: 'hé, een vliegtuig.' Maar het zwaaide aldoor heen en weer. Ja, en toen ging ik toch rare dingen denken. En ik was niet de enige, hè ... Zit je me nou uit te lachen?' Jochem kan soms zo denigrerend doen. Ik poets mijn tanden voor het slapengaan net iets steviger dan normaal. Zo raar was het toch niet dat iedereen dacht dat er buitenaardse wezens waren? Er werd zelfs vanuit de wetenschap gesuggereerd dat er leven was op andere planeten. Nou dan. Ik zet de wekker op zeven uur, ga liggen, in foetushouding maar dan met een arm onder het kussen. Lekker warm onder mijn vierseizoenen dekbed. De slaap wil niet komen. Ik sta op en schuif het gordijn een stukje open zodat ik naar de sterren kan kijken. Het is een heldere avond met bijna volle maan. Ik hou hiervan, dan is het niet zo aardedonker. In de verte slaat de kerkklok, twaalf slagen. Ik pak mijn boek van het nachtkastje, knip de leeslamp aan, kruip weer onder de deken en ga liggen lezen. Een lichtbundel glijdt over het dekbed. Ik wrijf in mijn ogen. Te ingespannen gelezen zeker. Opnieuw glijdt er licht door de kamer. Zou Jochem een grap met me uithalen? Hij is er toe in staat. Dan klinkt er een blikkerige stem: 'Kijk eens in de spiegel.' De stem klinkt zo dwingend dat ik zelfs niet overweeg om te weigeren. Ik sla het dekbed terug, schiet in mijn slippers en loop naar de badkamer. Daar doe ik het licht aan, kijk in de spiegel en zie ... helemaal niets. Geen spiegelbeeld, geen weerspiegeling. Alles is zwart. What the ...! Ik knip het licht uit en weer aan, maar alles blijft zwart. Ik word gek. Denk na. Een lichtbundel, een robotstem, een zwarte spiegel. Aliens. Ik giechel. Maar ... een zwarte spiegel, dat was toch iets met vampiers? Ik krijg het koud, loop terug naar de slaapkamer en kruip weer in bed, onder de dekens, waar ik rillend wakker word. Van een blikkerige stem uit de wekkerradio: 'Kijk eens wat vaker in de spiegel van de kapper.'

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 januari 2018 - 21:30
Hai Willemina, Wat een heerlijk leuk verhaal. Met plezier gelezen en loopt erg lekker behalve het allerlaatste stukje (althans in mijn mening dan) De laatste zin had voor mij niet gehoeven en daarvoor, het in bed kruipen en de blikkerige stem lijkt alsof de wekker radio in de tussentijd niets doet en komt vreemd over :)

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
19 januari 2018 - 9:13
Ha die Willy, Ik zou bijna denken dat je het echt zo gedroomd hebt. Erg leuk verhaal. Vooral de vermenging van de reclame in de droom en het wakker worden vind ik heel leuk gevonden. De allerlaatste zin zou ik weglaten. :thumbsup:

Lid sinds

16 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 januari 2018 - 11:27
Hai Willemina, Wat een heerlijk leuk verhaal. Met plezier gelezen en loopt erg lekker behalve het allerlaatste stukje (althans in mijn mening dan) De laatste zin had voor mij niet gehoeven en daarvoor, het in bed kruipen en de blikkerige stem lijkt alsof de wekker radio in de tussentijd niets doet en komt vreemd over :)
Bedankt voor je reactie, Darkvalley. Ik heb de laatste zin weggehaald, bedankt voor de tip, en een paar kleine dingetjes veranderd. Het rare van dromen is, dat in een fractie van tijd enorm veel 'gebeurt'. Maar misschien werd de slogan ook wel herhaald, dat gebeurt tegenwoordig ook vaak: eerst de hele reclame en dan na diverse andere spotjes nog even de slogan van dat eerdere spotje. ;)

Lid sinds

16 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 januari 2018 - 11:40
Ha die Willy, Ik zou bijna denken dat je het echt zo gedroomd hebt. Erg leuk verhaal. Vooral de vermenging van de reclame in de droom en het wakker worden vind ik heel leuk gevonden. De allerlaatste zin zou ik weglaten. :thumbsup:
Nou, je zit er niet ver naast, Nancy. Het eerste deel is waargebeurd. Dat wil zeggen, dat jaren geleden een aantal mensen Hans de Jong, in die tijd een bekende weerman in Gorredijk, hebben gebeld omdat ze iets vreemds zagen in de lucht. Er zweefde inderdaad geruime tijd een flinke bundel licht door de ruimte. Ik heb het ook gezien, en ook Hans de Jong gebeld, maar dan met de vraag of hij er een meteorologische verklaring voor had. Het bleek een enorm ver reikende sterke straal licht te zijn, afkomstig van een of andere schijnwerper - ik meen ergens vanuit Heerenveen of Joure, in die buurt, als ik het me goed herinner. Ik heb gister nog even gezocht op internet of ik er iets over kon vinden, maar dat is me tot nog toe niet gelukt. De laatste zin heb ik verwijderd. Die was bij nader inzien overbodig, ja. Bedankt voor je feedback.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 januari 2018 - 15:28
Dag Wilhelmina, Leuk verhaal, prettig om te lezen! Ik ben het eens met Dark Valley en Nancy en ik zie dat je de zin al hebt weggelaten. Veel beter zo.

Lid sinds

7 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 januari 2018 - 20:18
Wat een fijn verhaal. Het leest heerlijk, goede dialoog ('zit je me nou uit te lachen?') en een soepele overgang tussen werkelijkheid, slapen, dromen en wakker worden. De zinnen die nu de laatsten zijn (waar ik rillend wakker word. Van een blikkerige stem uit de wekkerradio ...), hier zou ik de punt weglaten en er één zin van maken.

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 januari 2018 - 21:10
Mooi verhaal, Willemina. Ende toevoeging in #4 maakt het extra leuk. Ik las het met plezier en ben nu natuurlijk razend nieuwsgierig hoe die laatste weggelaten zin luidde.

Lid sinds

16 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 januari 2018 - 13:35
Dag Wilhelmina, Met plezier heb ik je inzending gelezen. Je hebt een vlotte pen en met de dialogen kun je ook goed overweg. Van het hele verhaal snap ik echter niets. :o Ik vermoed omdat het om een Nederlandse reclame draait die ik als Belgische téve-kijker niet gezien heb. Maar daarom niet getreurd. Ik lees uit de reacties dat je verhaal over UFO's goed overkomt en dat is fijn voor je.

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 januari 2018 - 16:55
Willemina, ... wat een leuk verhaal. Je hebt de onrust heel goed beschreven. Er daagt me iets bij weerman Hans de Jong en over het bellen over dat vreemde verschijnsel. Dat grote licht zal vast een zoeklicht geweest zijn. Vlak na de bevrijding stond er vlak bij ons huis zo'n ding om de krijgsgevangen Duitsers in de gaten te houden. Ook als ze gelucht werden deed dat zoeklicht zijn werk. Dat licht was ver in de omtrek te zien. Ik zie ze nog marcheren en hoor ze strak in de maat zingen: Heili, heilo heilo heili halo ...

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 januari 2018 - 23:03
Vooral de eerste helft las ik graag. Een heerlijke, natuurlijke dialoog. (Alleen even de aanhalingstekens rond 'he, een vleigtuig' weghalen.) #4 versterkt mijn gevoel dat je het einde erbij hebt moeten slepen nadat je je eigen ervaring vlot beschreven had.

Lid sinds

16 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 januari 2018 - 22:21
Dag Wilhelmina, Leuk verhaal, prettig om te lezen! Ik ben het eens met Dark Valley en Nancy en ik zie dat je de zin al hebt weggelaten. Veel beter zo.
Dankjewel Schrijfgraag!

Lid sinds

16 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 januari 2018 - 22:24
Wat een fijn verhaal. Het leest heerlijk, goede dialoog ('zit je me nou uit te lachen?') en een soepele overgang tussen werkelijkheid, slapen, dromen en wakker worden. De zinnen die nu de laatsten zijn (waar ik rillend wakker word. Van een blikkerige stem uit de wekkerradio ...), hier zou ik de punt weglaten en er één zin van maken.
Dankjewel Stella, voor je compliment en feedback. Ik twijfel over die twee laatste zinnen. Het wordt wel een erg lange laatste zin, zonder die punt. En met punt lees ik een iets langere pauze die ik wel passend vind bij de 'ontknoping'. Ik denk er nog even over na.

Lid sinds

16 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 januari 2018 - 22:27
Mooi verhaal, Willemina. Ende toevoeging in #4 maakt het extra leuk. Ik las het met plezier en ben nu natuurlijk razend nieuwsgierig hoe die laatste weggelaten zin luidde.
Dankjewel Marceline. Ik heb geen idee meer wat ik in de weggelaten zin schreef en hoewel ik wel eens een oude versie van een verhaaltje bewaar, heb ik dat in dit geval niet gedaan. Dus, sorry, maar ik kan je nieuwsgierigheid niet bevredigen. :o

Lid sinds

16 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 januari 2018 - 22:34
Dag Wilhelmina, Met plezier heb ik je inzending gelezen. Je hebt een vlotte pen en met de dialogen kun je ook goed overweg. Van het hele verhaal snap ik echter niets. :o Ik vermoed omdat het om een Nederlandse reclame draait die ik als Belgische téve-kijker niet gezien heb. Maar daarom niet getreurd. Ik lees uit de reacties dat je verhaal over UFO's goed overkomt en dat is fijn voor je.
Dankjewel Marijcke. De reclame is inderdaad een bekende Nederlandse reclame. Het is ook een verwarrend verhaaltje dus niet zo gek dat je er niets van snapt. ;) Ik ben niet echt fan van verhalen over UFO's. Daarom heb ik dit verhaal met een knipoog geschreven.

Lid sinds

16 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 januari 2018 - 22:36
Willemina, ... wat een leuk verhaal. Je hebt de onrust heel goed beschreven. Er daagt me iets bij weerman Hans de Jong en over het bellen over dat vreemde verschijnsel. Dat grote licht zal vast een zoeklicht geweest zijn. Vlak na de bevrijding stond er vlak bij ons huis zo'n ding om de krijgsgevangen Duitsers in de gaten te houden. Ook als ze gelucht werden deed dat zoeklicht zijn werk. Dat licht was ver in de omtrek te zien. Ik zie ze nog marcheren en hoor ze strak in de maat zingen: Heili, heilo heilo heili halo ...
Bedankt voor je leuke reactie, Riny! Grappig dat mijn verhaal bij jou een herinnering aan de bevrijding oproept. Zo werkt de menselijke geest. Boeiend om te lezen. :nod:

23 januari 2018 - 22:37
Boeiend verhaal, vlot geschreven en vlot te lezen. Mooi zoals je het verhaal een wending geeft. Persoonlijk, maar dat ben ik, vat ik de laatste alinea op als een droom. Zo va, je hebt de wekker gezet om te slapen en droomt, dat je de kok van twaalf hoort slaan, opstaat in de spiegel kijkt etc. De blikken stem van de radiowekker is dan die je om 7 uur wekt. Heb ik dat juist? Het leuke van beoordelingen van verhalen vind ik de verschillende interpretaties. Iedereen leest een gedicht/verhaal altijd vanuit andere invalshoeken afgaand op eigen ervaringen en achtergronden.

Lid sinds

16 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 januari 2018 - 22:43
Vooral de eerste helft las ik graag. Een heerlijke, natuurlijke dialoog. (Alleen even de aanhalingstekens rond 'he, een vleigtuig' weghalen.) #4 versterkt mijn gevoel dat je het einde erbij hebt moeten slepen nadat je je eigen ervaring vlot beschreven had.
Bedankt voor je reactie en tip, Schrijvenmaar. Bijzonder hoe je het tweede deel ervaart. Los van het eerste. Ik heb niet zoveel met verhalen over UFO's en wilde eerst deze opdracht overslaan maar toen schoot me de gebeurtenis van jaren geleden te binnen (is dat goed Nederlands of een Frisisme?). Ik zou nog een monoloog kunnen inpassen in het tweede gedeelte. Misschien past het dan beter bij elkaar. ;)

Lid sinds

16 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 januari 2018 - 23:02
Boeiend verhaal, vlot geschreven en vlot te lezen. Mooi zoals je het verhaal een wending geeft. Persoonlijk, maar dat ben ik, vat ik de laatste alinea op als een droom. Zo va, je hebt de wekker gezet om te slapen en droomt, dat je de kok van twaalf hoort slaan, opstaat in de spiegel kijkt etc. De blikken stem van de radiowekker is dan die je om 7 uur wekt. Heb ik dat juist? Het leuke van beoordelingen van verhalen vind ik de verschillende interpretaties. Iedereen leest een gedicht/verhaal altijd vanuit andere invalshoeken afgaand op eigen ervaringen en achtergronden.
Bedankt voor je leuke reactie Edith E. Je schrijft in het kort precies wat ik bedoel. Ik snap de verwarring bij sommige lezers wel omdat twee keer een blikkerige stem wordt gehoord maar ik vind het tijdsverloop in dromen juist altijd zo boeiend. Tijd vind ik sowieso boeiend. Dat een uur een dag kan lijken en een dag een uur, bij wijze van spreken. Ik ben het absoluut eens met de laatste alinea van je reactie. Net zo boeiend als 'tijd'. ;)