#175 Onweerstaanbaar

Hij komt los uit de schaduw. ‘Lyam!’ Haar hart bonkt. ‘Kon je ook niet slapen?’ Hij trekt haar naar zich toe. Ze slaat haar armen om zijn nek. Zijn tong glijdt in haar mond en hij stroopt haar nachthemd omhoog. Zoenend zakken ze op het gras. Het kriebelen van de sprietjes vermengt zich met zijn strelende handen. Zijn stoppels prikken tegen haar wang. Hij maakt zijn spijkerbroek los. Ze drukt haar bekken tegen hem aan. Warme adem kietelt in haar oor, hij lacht zachtjes. Dat zet haar met een klap terug op aarde. Ze duwt tegen zijn schouders. ‘Ga weg.’ ‘Waarom? We beginnen nog maar net.’Hij begraaft zijn gezicht tussen haar borsten. ‘Lyam.’ Ze probeert zijn nadrukkelijke aanwezigheid tussen haar dijen te negeren en wurmt zich onder hem vandaan. ‘Sodemieter op.’ Zijn ogen vonken. Hij laat haar blik niet los als hij overeind komt en zijn broek traag over zijn kont trekt. Deze handeling straalt zoveel sensualiteit uit dat ze wegkijkt. Voor het eerst heeft ze een hekel aan zichzelf. Snel staat ze op. Hij grijpt haar billen. Zijn onderlijf schuurt tegen haar aan. Schokkerig haalt ze adem. Lyam grijnst. ‘Zie je wel, schoonzusje, je kunt mij niet weerstaan.’