Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#172 Zo niet realistisch

11 december 2017 - 0:02
Kinderschoenen spatten op de trap, als regendruppels op het dak van glas. De cycloon van een twaalftal maatje zesentwintig Nikes rijst tussen de kalksteen muren van het trappenhuis. Het galmt door de markthal op de begane grond en bonst tegen de drie meter hoge deur op de eerste verdieping. Telkens harder, tot de eerste boven komt, steunend de deur opent, om dan met de belegering van achteropkomende kinderen door de kamer te schieten als een stuiterballenwaterval. Langs de zuilen, over marmeren tegels, tegen de ruiten omhoog en door het glas in lood. “Stil eens.” Zegt de gastvrouw terwijl ze haar poot opheft en haar klauwen ontbloot. We staan op de brug in de tuin. Een brug van kiezelstenen, rustend op hun eigen boog. De verbinding tussen twee eilanden, zwevend boven het dal van de jungle. In de tuin groeien planten, zoals de Japanse esdoorn. Een struik tot borsthoogte, met rode bladeren, zo zacht dat de impuls je wangen erlangs te wrijven onbedwingbaar wordt. Er staan bomen, waarvan enkel zij de naam kent. Vragend kijk ik in haar politie blauwe ogen. Ze heeft geen pupillen en haar oogballen zijn zwart als haar verleden. Blauwe drukknopen, drijvend in de glazen bol van Lucifer. Haar oren spitsen, ze springt op. Haar Braziliaanse rondingen laten de bloemen op haar kimono dansen als zij met drie sprongen in de struik verdwijnt. Het raam op de eerste verdieping opent. Er steekt een hoofd net boven de vensterbank uit. Er vliegen kussens van geweven esdoornbladeren de struik uit, een stuk of acht, allen op een stapel onder het raam. Kinderkreten klinken door het dal, als slotakkoord van de cycloon en een eerste mormel springt het raam uit. Een vrije val van zes meter. Ik verwacht een plof, maar hoor hooguit het geluid van een fietsband, lek gereden op een beukennoot.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 december 2017 - 9:31
Ik raakte al verstrikt na de eerste twee zinnen die ik minstens drie keer las. Vervolgens, als ik een draad kon vinden, was ik m al kwijt voor ik de draad gevonden had. Ik begrijp er niet veel van, zoveel bijvoegelijke naamwoorden in een voor mij onsamenhangende verdwaalde woorden tekst, sorry, Mjjj.ik kan er niets van maken.

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 december 2017 - 12:49
Ik heb het twee keer gelezen en vind het eigenlijk wel mooi. Een niet realistische wereld maar wel mooi. Vooral die bijzondere planten. 2e alinea heb je in de laatste zin twee keer het woordje van gebruikt, 1 kan er weg.

Lid sinds

18 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 december 2017 - 21:39
Mooi gebruik gemaakt van allerlei verboden in verhalen om een spannend geheel te maken, die net niet sprookjesachtig is, want er wordt geen nadruk op het verhaal maar op de emotie door beelden gelegd. Het komt nogal als een desconstructie over van de realiteit over, een symbolische overdaad en het ontbreken aan een gerichtheid, wel alsof het ene overvloeit in het andere. Ik proef er een soort sublimatie van emoties in.

Lid sinds

16 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 december 2017 - 15:29
Dag Michaël, Wat een vreemde niet-realiteit schrijf je neer. Mooi! En beklemmend door een zekere waanzin die er doorheen slingert. Ik denk dat je indruk wilt maken door zo eigenaardig woorden en zinnen aan elkaar te rijgen. Misschien ben je een nog onbekend genie, misschien ben je een beetje te moeilijk en te zweverig om door mij begrepen te worden. Een onbegrepen ziel in SOL-land moet er ook zijn. Ik wens je een serene kerstperiode toe en een gelukkig kerstfeest, het feest van de wedergeboorte van het kind in ons. Het feest van de terugkeer van het zonlicht. :o

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
23 december 2017 - 23:52
@maddbrug, dat begrijp ik. Het moment van posten is een beetje ongelukkig. Het is sowieso geen maandag morgen tekst. Dit was een stukje dat ik geschreven had om te experimenteren met gedetailleerde beelden, die moesten in de droom van een personage. De verhaallijn mocht niet opbouwen aan een duidelijk plot, dat doen dromen nooit. De les haal je eruit wanneer je wakker wordt. Er moest dus een rode draad door waanzin lopen en een reactie oproepen bij de lezer. Ik was benieuwd wat mensen zouden vinden zonder dat ze de context begrepen. @May Laysen Dank! @Schrijvenmaar Dankje, dat was mijn voornaamste bedoeling. @Marieke1980 Tnx, ik heb het aangepast. @Odile Bedankt voor de feedback, ik ben er erg blij mee. Ik was heel benieuwd wat deze tekst zou doen, omdat het vrij experimenteel is. @Marijcke Dankjewel, je reactie doet me goed. Ik vind het leuk om eigenaardig te zijn, ook met woorden en zinnen. Indruk wekken is niet echt een doel ervan. Ik ben comfortabel in een onbegrepen positie, als iemand het moet zijn ben ik het graag. Thanks, ik wens jouw ook een gezellig kerstfeest. Het feest van de terugkeer van het zonlicht vind ik trouwens mooi klinken.

Lid sinds

18 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
24 december 2017 - 9:06
Ik heb ook een nack voor experimentele teksten, mjjboogerts. Het beeld dat je geeft blijft vrij goed overeind ook na een week. Heerlijk als het eens niet keurig binnen de lijntjes getekend is. Sowieso zijn de twee teksten die ik van je gelezen heb verrassend anders.

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 december 2017 - 11:45
Mike, ... het is een bijzonder verhaal; het neemt je mee, maar je moet wel alert blijven. Wat ik me nu afvraag: heb je over dit verhaal nagedacht voor je het schreef of ontstond het al schrijvende?

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
26 december 2017 - 14:10
Hee Riny, Bedankt voor je reactie. Ik las ooit ergens dat je twee soorten schrijvers hebt, architecten en tuinierders. Een architect bedenkt van te voren wat hij gaat schrijven, een tuinierder plant zaadjes laat de tekst ontstaan. Ik ben meer een tuinierder, ik bedenk wel van te voren een doel, zoals ik in #7 naar maddbrug schrijf. Vaak heb ik ook een setting in mijn hoofd. Het gaat bijvoorbeeld over een oude man, opgesloten door zijn vrouw in de kruipruimte van zijn ouderlijk huis. Maar de tekst ontstaat tijdens het schrijven. In dit proces ontstaan de karakters en de bezigheden etc. In deze ben ik begonnen in een huis waar ik ooit over gedroomd heb. Van dit huis is niets over, het is compleet veranderd en het verhaal speelt zich ook nog in de tuin af.