Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

#165 Kopzorgen

Ja, zo zie ik het goed. Oké, starten maar. Rustig optrekken en rijden. Niet te hard. Nog een paar meter en dan moeten we stoppen voor het rode licht. Trap de rem in, nu. Shit. Ik vlieg tegen mijn borstkas en bij de tweede klap, vlieg ik door de voorruit het talud in en rol naar beneden. Voor me ligt een lijf. Dat is niet het mijne. ‘Ook te laat geremd?’ vraag ik. Het staat op en schopt me naar mijn auto waarin ik per toeval op mijn schoot beland. Gelukkig is niemand ernstig gewond geraakt. De auto is total loss, zei de man van de sleepdienst. Dat wordt naar huis lopen maar eerst moet ik even op adem komen. Geschrokken maar intact, loop ik onder mijn arm naar het café aan de overkant van de straat. Op het toilet zet ik mij op de wastafel. Ik was mijn handen en gooi een plens water in mijn gezicht. Mijn lijf, nog wat wankel en in de war, loopt zo terug het café in en vergeet zichzelf helemaal. Gelukkig brengt een aardige mevrouw mij weer terug naar mijn tafeltje waar een heerlijke kop koffie met een stroopwafel erbij voor me klaarstaat. Morgen maar weer met de bus, verzucht ik en besluit nog een kop koffie te drinken voordat ik huiswaarts keer. Daar wordt me toch alleen maar van alles naar mijn kop gegooid over vrouwen achter het stuur en wat dies meer zij. Weer krijg ik een stroopwafel maar deze stop ik in mijn tas. Wim vindt ze overheerlijk. Misschien helpt het hem kalmeren als hij verneemt van mijn brokken of toch niet? ‘Ober, mag ik een pils?’

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Nancy, je absurdistische vertelling heeft mijn lachspieren weer stevig aan het werk gezet. Alle reacties lezend, denk ik dat er inderdaad technisch gesproken wel iets is aan te merken, maar eerlijk gezegd heb ik je verhaal alleen maar 'gewoon geconsumeerd', zonder meer. En daar heb ik van genoten. Mij frappeerden daarbij vooral jouw fantasie en de ongeremdheid waarmee je die de ruimte geeft. :thumbsup:

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Ha Ton, volgens mij had jij de goede leesmodus aanstaan. Niet nadenken, analyseren maar gewoon consumeren. Zeker had het beter gemoeten maar ja soms vliegt er iets op papier waar ik geen controle over heb :unibrow: Fijn dat je er was en je mijn fantasie kunt waarderen. Morgen kom ik terug en dan ga ik eens kijken of ik een echte Badhemd kan vinden tussen al het stroopwafelgeweld ;)

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Knap weer gegeven, het buiten jezelf staan na zo'n hevige klap. Die fysiek eigenlijk nog goed afloopt, want je hp neemt er aan het einde een pilsje op. Leuk detail de stroopwafel in haar tas om Wim 'stroop om de mond te smeren?' Ik hoop dat het werkte Nancy. Graag gelezen.

Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Nancy, Ik las je, en dan nog eens, met de reacties. Ik besloot het te lezen zoals het was, absurd, zelf ben ik meer vd logica :o Ik dacht even als Angus, je rijdt, botst frontaal, met de plaatsing vd borstkas - hoewel ik zelf niet rijd. Het pintje vind ik logischer dan de stroopwafel, maar alla ... de kunst vh absurde heb je in je :nod:

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
@ Mw Marie, dankjewel. Het heeft niet geholpen Wim heeft haar nu gevierendeeld :D @Marlie jij ook bedankt voor het doorstaan van mijn vreemde verhaal. Ze begon braaf en verstandig aan de koffie maar toen ze zich realiseerde wat haar thuis te wachten stond :D

Lid sinds

6 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wanneer je de scene ziet in Monty Python (Holy Grail) waar King Arthur met de Black Knight vecht is jouw verhaal heel logisch Nancy. Ik dacht hieraan toen ik het las. Ook zo lekker absurd.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik dacht eerst dat de hoofdpersoon autorijles krijgt en dan het zien en van een ander lichaam. De schok en verwarring van het ongeluk? Wim mag blij zijn dat zijn vrouw er heelhuids en gezond er van af is gekomen en anders hoop ik dat die wafel hem inderdaad kalmeert. Graag gelezen

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bedankt voor je inzending! Heel origineel perspectief, de ik-persoon die de ik onder de arm neemt. In de eerste zin komt zowel ‘ik’ als ‘we’ aan bod, dat is dan nog niet te plaatsen. De link met stroopwafels blijft ook lang uit. Als er tot slot staat dat ze ‘weer’ een stroopwafel krijgt, denk je dat je de stroopwafel daarvoor hebt gemist. Het is een originele setting, die helaas niet echt uitleg krijgt. Is er een alter ego, een tweede ik als gespleten persoonlijkheid, een duiveltje op haar schouder? Ook de link met de titel is ons niet geheel duidelijk.

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
@Siv, dankjewel. @Lineke, dankjewel voor je feedback. Ik begrijp de onduidelijkheid en heb gemerkt dat meer lezers meer achter het verhaal zoeken dan dat er is. Het is ‘eenvoudigweg’ een lijf en hoofd die los van elkaar zijn, vandaar kopzorgen, het hoofd heeft het maar moeilijk. @Stella gaf eerder aan dat het haar aan een scene van Monthy Pyrhon deed denken en dat is precies zoals ik bedoelde maar zoals het helaas niet bij iedereen overkwam.