Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

#163 De Zuig

De Zuig. Je hebt er zelf om gevraagd, daarom zal ik me aan je openbaren. Ik, die in alle talen spreken kan, in alle dialecten en accenten. Hier spreek ik in jouw stem, jouw woordkeus, in je ritme en je zuchten. Ik was erbij op het moment van aarzeling, toen de hand van Eva aangemoedigd door de slang haperde, terwijl zij deze uitstak naar de vrucht met kennis van goed en kwaad. Toen ze mij leerde kennen, zonder zich van mijn aanwezigheid bewust te zijn. Ik neem alle gedaanten aan en besta dankzij het netwerk van menselijk contact, waardoor ik me eindeloos weet te voeden en me bij sommigen een poosje koest kan houden zonder door honger om te komen. Hoewel jij me als één ziet, ben ik iedereen en steeds mezelf. Ongrijpbaar. Vaak lijk ik jou te zijn en jij … jij gelooft dat. Ik loop warm op gezonde spanning. De harteklop vlak voor het antwoord op een belangrijke vraag. Op de verhoogde bloeddruk bij een willekeurige toets. Ik leef op bij pas gekochte kleren, een nieuw kapsel, de net iets afwijkende schoenen. Ik fluister mijn woorden bij de lachjes die je verontschuldigend na bijna iedere zin de wereld instuurt. Ik roep je in echo’s als je excuses maakt, voor zaken die geen excuses verdienen. En daarna begint het kabbelen. ‘Zie je wel.’ ‘Nietsnut.’ ‘Sukkel.’ Het schreeuwen van dezelfde woorden. ‘ZIE JE WEL!’ ‘NIETSNUT!’ ‘SUKKEL!’ Net zolang tot je niets anders meer kunt horen. Tot alle complimenten en warme woorden overschreeuwd raken, tot ik alle liefde bij je weg weet te blaten. Eindeloos. Steeds weer. Tot je zelf niet meer weet wat van jou is en wat van mij. En ik groei en groei.

Lid sinds

10 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
De Zuig. Je hebt er zelf om gevraagd, daarom zal ik me aan je openbaren. Ik, die in alle talen spreken kan, in alle dialecten en accenten. Hier spreek ik in jouw stem, jouw woordkeus, in je ritme en je zuchten. Ik was erbij op het moment van aarzeling, toen de hand van Eva aangemoedigd door de slang haperde, terwijl zij deze uitstak naar de vrucht met kennis van goed en kwaad. Toen ze mij leerde kennen, zonder zich van mijn aanwezigheid bewust te zijn. Ik neem alle gedaanten aan en besta dankzij het netwerk van menselijk contact, waardoor ik me eindeloos weet te voeden en me bij sommigen een poosje koest kan houden zonder door honger om te komen. Hoewel jij me als één ziet, ben ik iedereen en steeds mezelf. Ongrijpbaar. Vaak lijk ik jou te zijn en jij … jij gelooft dat. Ik loop warm op gezonde spanning. De harteklop vlak voor het antwoord op een belangrijke vraag. Op de verhoogde bloeddruk bij een willekeurige toets. Ik leef op bij pas gekochte kleren, een nieuw kapsel, de net iets afwijkende schoenen. Ik fluister mijn woorden bij de lachjes die je verontschuldigend na bijna iedere zin de wereld instuurt. Ik roep je in echo’s als je excuses maakt, voor zaken die geen excuses verdienen. En daarna begint het kabbelen. ‘Zie je wel.’ ‘Nietsnut.’ ‘Sukkel.’ Het schreeuwen van dezelfde woorden. ‘ZIE JE WEL!’ ‘NIETSNUT!’ ‘SUKKEL!’ Net zolang tot je niets anders meer kunt horen. Tot alle complimenten en warme woorden overschreeuwd raken, tot ik alle liefde bij je weg weet te blaten. Eindeloos. Steeds weer. Tot je zelf niet meer weet wat van jou is en wat van mij. En ik groei en groei.
O griezel, ben ik blij dat ik deze bij daglicht lees. Ik wist niet dat ze Zuig heet ... Knap! Cora

Lid sinds

6 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik ken jouw Zuig wel. Ik ben blij dat je er een verhaal van hebt gemaakt, zo zit'ie daar eventjes op mijn beeldscherm in een rood omlijnd hokje gevangen. Mooi...

Lid sinds

15 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Hadeke, Wat een geweldig verhaal. Ik las met veel genoegen veel fraaie zinnen. De 'zuig', hoe kom je erop! Hopelijk wordt de HP ooit van haar Zuig verlost. :o

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat een mooi en goed stuk! Ik vind de insteek erg mooi gekozen en de spanning bouwt op verhalende wijze heel mooi op vanaf het begin. Juist daardoor zijn de uitroepen op het einde erg krachtig, zoals een dialoog een beschrijving afwisselt. Het mysterie lijkt stukje voor stukje afgepeld te worden, alsof je eerst zo graag wilt weten wie die onbekende dan zal zijn en je verbluft achterblijft als je erachter komt dat het iemand is die dichtbij je staat; zo bekend is. edit: Ik groei en groei is een mooie afsluiter. Het heeft iets onheilspellends en onvermijdelijks, het geeft de kracht van het monster weer, hoewel tegelijkertijd wordt aangegeven dat het monster zelf dus geen kracht zou hebben als het zich niet kon voeden.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Oh, wow! Prachtig geschreven, en oh zo beklemmend op het laatst, zeker met die laatste zin die het gelijk een onheilspellend tintje geeft.

Lid sinds

11 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hadeke, Ik las je tweemaal - en de betekenis van de Zuig heb ik nog niet. Omdat je refereert aan de eerste zonde, die van de verboden vrucht van kennis van goed en kwaad, dacht ik aan begeerte om die kennis te verkrijgen, immers dat is wat Eva wil als ze de verboden vrucht neemt. Verderop in het verhaal lijkt het over hebzucht, jaloezie en ontevredenheid te gaan - waar staat de Zuig voor? (Mogelijk ben ik te veel beïnvloed door opvoeding ;) )

Lid sinds

6 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hadeke, Ik las je tweemaal - en de betekenis van de Zuig heb ik nog niet. Omdat je refereert aan de eerste zonde, die van de verboden vrucht van kennis van goed en kwaad, dacht ik aan begeerte om die kennis te verkrijgen, immers dat is wat Eva wil als ze de verboden vrucht neemt. Verderop in het verhaal lijkt het over hebzucht, jaloezie en ontevredenheid te gaan - waar staat de Zuig voor? (Mogelijk ben ik te veel beïnvloed door opvoeding ;) )
Ik lees in de Zuig de on-deugd Onzekerheid. Ben benieuwd hoe Hadeke ons uit deze onzekerheid gaat helpen :)

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Dank voor jullie opbeurende ( ;-) ) reacties. Jan P., mooi om te lezen dat wij in achtergrond kennelijk iets gemeen hebben. Stella slaat de spijker op de kop. Toch denk ik naar aanleiding van jouw opmerking dat de aarzeling pas na de hap in moet zetten en niet bij het strekken van haar arm. Het moment dat de kennis van goed en kwaad ontstaat en de mens (in Bijbelse context) onderscheid leert maken. Het moment waarop deze monsterlijke Zuig geboren wordt en begint te zuigen en te sarren en inspeelt op al je onzekerheden. Ik ga nog even denken.

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Zat ook even met de betekenis van Zuig. En herlas het ook. Vooral het taalgebruik vind ik krachtig en prachtig, je zinnen zijn een weldaad om te lezen. De laatste zin zegt iets. Ik ga het nogmaals doorlezen.

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hadeke, ik dacht bij je titel aan het Vlaamse woord voor stofzuiger en dan krijgt je tekst iets heel bijzonders. Mooi met het Goed en Kwaad, allegorisch voor mijn gevoel. Graag gelezen op deze druilerige namiddag!