Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#159 Voor altijd samen

7 September 2017 - 9:58
Mijn neus is de eerste die wat oppikt. Een gronderige lucht, donkere aarde met rottende bladeren. Mijn oren volgen, de stilte klinkt hard. Tussen de stilte door lijken er ergens dikke druppels in een plasje water te vallen. Ze vallen niet regelmatig, dan weer wel en dan weer niet. Ik blijf er even naar luisteren. Mijn ogen weigeren. Ik knipper een paar keer. Duisternis omsluit me, er valt niets te zien. Ik ga rechtop zitten en voel met mijn handen om me heen. Rechts voel ik een muur, vochtig, koud. Grote stenen. Mijn geheugen werkt hard om mijn laatste herinnering op te roepen. Het treft me als een mokerslag als ik bedenk waar ik gisteravond was. "Hallo?", mijn stem klinkt schor. Het klinkt hol en ik besef me dat ik nog ergens in het kasteel moet zijn. Ik herinner me het etentje, kaarslicht. Een charmante man. Het leek de ideale date. Tot we voor een spiegel stonden en de man verdween. Terwijl hij wel te zien moest zijn. Vanaf dat moment is er niets meer. Ik voel paniek opkomen. Te snel sta ik op, als de sterretjes wegtrekken tast ik de muur af, tot ik de contouren van een trap voel. Met de leuning als gids strompel ik naar boven tot bij een deur, die als vanzelf krakend open gaat. De gangen van het kasteel herken ik. In de verte zie ik bewegend licht. Onzeker loop ik ernaar toe. Een zaal vol met kaarsen. In het midden staat een rechthoekige kist. Mijn benen gaan vanzelf. Mijn ogen ook. Daar ligt hij. Zijn grote hoektanden vallen over zijn onderlip. Ik tast naar mijn mond. De ogen van de man gaan open en hij laat een bloederige glimlach zien. Terwijl ik mijn vingers over mijn hoektanden laat gaan, realiseer ik het me. Ik zal dit kasteel nooit meer verlaten.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
7 September 2017 - 19:56
Hee Marieke, Je schrijft met een lekker ritme in je zinnen. Er zit een afwisseling tussen kort en lang, dat maakt het lezen levendig. Ik vind het ook een leuk verhaal, vooral het gedeelte waarin de impulsen van de hp sterker zijn dan zij zelf. Wat schoonheidsfoutjes: Dikke druppels -lijken- "Een klein plasje" een plasje is al klein, dat heeft geen bijvoegelijk naamwoord nodig.

Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 September 2017 - 20:26
Leuk gevonden. Voor mij is het niet logisch dat het stel zo goed bij elkaar past en dat zij toch in de kelder eindigd. Dat kan persoonlijk zijn hoor. Sappige ontknoping

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
8 September 2017 - 9:14
@mjjbogert Kleiner kan het plasje inderdaad niet worden, ik heb het aangepast. Bedankt voor je reactie. @mw. Marie Dat date leek wat te perfect, ik zou graag denken dat ze in de kelder eindigde om haar transformatie tot vampier door te maken. Daarna is het inderdaad een perfect stel en kan ze niets anders dan in het kasteel blijven... Maar dat kwam niet helemaal door begrijp ik :) Bedankt voor de reactie.

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
8 September 2017 - 11:55
Marieke1980, ... je bracht me even terug naar Bran in Roemenië waar het kasteel van Dracula staat. Daar heb ik leren traplopen; je aandacht focussen op de treden en tellen die treden. Je verhaal is goed geschreven, het zintuiglijke kwam goed naar voren en natuurlijk die twee engerds.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
8 September 2017 - 17:03
Marieke, Een vampier. Een spannend verhaal. De eerste zin zou ik weg laten, en meer show don't tell proberen te benutten. Leuk invulling!

Lid sinds

16 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
8 September 2017 - 21:18
Dag Marieke, Een origineel spookverhaal kwam er uit je pen. Proficiat. Je hebt bovendien heel goed alle zintuigen aan het woord gelaten, zoals in de opdracht gevraagd werd. Een klein zeurtje. In je zoektocht naar boven gebruik je nogal kort achter elkaar het woordje tot. Kun je daar misschien iets aan sleutelen? Dan is het àf. :o

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 September 2017 - 17:04
@maddbrug de eerste zin vind ik te belangrijk om weg te laten, omdat alle zintuigen aan bod komen. Volgens mij vertel ik niets, ik zou niet zo goed weten hoe dat anders kan. Dank voor je reactie. @nancy Dank je wel! @schrijfcoach Bedankt, ik ga nog even kijken naar de zinnen met tot @ schrijvenmaar, dank je wel

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 September 2017 - 17:15
Beeldend beschreven en een beklemmend einde. Alleen het woordje terwijl stoort me altijd, zal persoonlijk zijn maar mogelijk kun je iets anders verzinnen? Graag gelezen en ik gruwel van vampierverhalen dus een compliment!