Geen afbeelding
Annette Rijsdam

Lid sinds

7 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#158 Ik noem mijn koffertje 'thuis'

 2 September 2017 - 22:00
Als kind had ik een koffertje Dat stond veilig onder mijn bed Ik deed er al mijn angsten in En dan werd het door mama aan de weg gezet De vuilnisman die kwam het halen Nam mijn koffertje telkens mee En in een land hier ver vandaan Mengde hij het zoute water met de zee Maar op een dag, ik weet niet precies wanneer Zag ik mijn moeder gaan En toen ze het koffertje net had neergezet Heb ik het stiekem in mijn zak gedaan Ik droeg het overal mee naar toe Het ging vrij ongezien En zonder dat we het merkten Kroop ik er zelf in Het koffertje is nu best groot Je ziet het eigenlijk niet staan Ik noem het namelijk mijn ‘thuis’ En dat is best een goede naam

Geen afbeelding
gs

Lid sinds

9 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 September 2017 - 22:35
@Annette, Ik vind dat je een originele invalshoek hebt, en een prettige, goed afgeronde opbouw van je gedicht. Ik vraag me wel af of je nu één of twee koffermetaforen gebruikt.

Profile picture for user Mili
Mili

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 3 September 2017 - 11:55
@Annette, laat @gs nu precies zeggen hoe ik mijn reactie zou hebben opgesteld. En inderdaad, warmte en geborgenheid spreekt uit je gedicht. (typo: we het merkte)

Geen afbeelding
Annette Rijsdam

Lid sinds

7 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 3 September 2017 - 12:22
Bedankt voor jullie reacties! @GS en Mili, er is een koffer metafoor: het koffertje vol angst. Dat vroeger netjes werd opgeruimd, maar op een dag besloot ik het te houden. Uiteindelijk is het uitgegroeid tot iets wat ik mijn 'thuis' noem. Eigenlijk is het een heel verdrietig gedicht. Door de opbouw en het taalgebruik is het beeld misleidend. Zoals ook het geval vaak is bij mensen met angsten enzo.

Geen afbeelding
ccscharl

Lid sinds

8 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 3 September 2017 - 12:44
@Annette, met zo'n koffertje heb je ook de mogelijkheid om je met je angsten te verstoppen, thuis te blijven, wanneer de wereld om je heen te bedreigend is voor dat moment. Knap geschreven, indrukwekkend Groet Connie

Geen afbeelding
Nancy Bastiaans

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 3 September 2017 - 18:47
Annette, ik las de reacties, lief en teder of iets in die strekking en dacht wat mis ik. Gelukkig kwam je eigen reactie en was ik blij dat ik het toch begreep. Het is op een 'schattige' en mooie manier weergeven hoe een moeder de puin opruimt en je HP zich conformeert aan haar 'thuis' met ook alle puin. Tenminste zo lees ik dit goede gedicht. Volgens mij hadden we met deze opdracht een beetje hetzelfde idee over het koffer als het leven :thumbsup:

Geen afbeelding
Annette Rijsdam

Lid sinds

7 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 3 September 2017 - 20:50
Ja een koffer verlaten aan de weg, vraagt stiekem toch om een symbolische invulling. De hp in dit gedicht heeft inderdaad met puin een 'thuis' gebouwd.

Geen afbeelding
Stella M.

Lid sinds

7 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 3 September 2017 - 23:51
Hoi Annette, ik ben niet zo goed in/met gedichten. Deze vind ik bijzonder intrigrerend. Wat verwarrend ook, je uitleg bevestigde mijn vermoedens. Heel mooi gedaan :thumbsup:

Profile picture for user Riny
Riny

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 4 September 2017 - 10:54
Annette, ...wat lief, prachtig en moedig. Ik denk dat je hierdoor menig mensenkind een steuntje geeft. Op school heb ik eens geleerd: To have a key, dat dat zo belangrijk is. Dat me dat nu zomaar te binnen schiet. Een sleutel tot je eigen hart en ook tot dat van een ander om tot gesprek te komen.

Geen afbeelding
Schrijfcoach Nel Goudriaan

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 4 September 2017 - 22:07
Annette, (ook) in jouw bijdrage de koffer als metafoor en jij koos voor de dichtvorm. Het lijkt een eenvoudig en lief gedicht maar bij herlezen blijkt dat verraderlijk te zijn. Het is niet meteen duidelijk wat je bedoelt met de laatste strofes. Bijvoorbeeld: "zonder dat we het merkten" Wie zijn hier de "we"? "Mijn thuis" klinkt heel knus, maar -zoals ik het lees- voelt het benauwd: opgesloten te zijn met je angsten. Opmerking: in de laatste strofe staat twee keer "best": "best een goede naam" en "best groot" Misschien nog kun je nog even zoeken naar een variant. Dank voor deze mooie bijdrage, Annette

Geen afbeelding
Annette Rijsdam

Lid sinds

7 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 6 September 2017 - 14:38
Bedankt Stell M en Riny voor jullie reacties! Ik had niet zoveel tijd deze week, dus vandaar nog niet gereageerd. Bedankt Nel voor je feedback. Die laatste strofe loopt sowieso in mijn ogen niet helemaal lekker daar ga ik nog even naar kijken.