Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#158: de koffer

31 augustus 2017 - 23:10
wekelijkse schrijfopdracht #158: de koffer Die koffer bevatte mijn leven. De herinnering aan mijn vader, net terug van een van zijn reizen, die hem vrolijk ophoudt, en aan mijn moeder, die hem kordaat uitpakt, onverstoorbaar als altijd, maar mij wel erin laat spelen terwijl ze de broeken perst en met een glimlach toekijkt wanneer de buurman, in de deuropening geleund, opmerkt dat ik 'een fraai valies' heb en ik stellig knikkend antwoord: “Ja, we varen naar Amerika” in de overtuiging dat een valies een groot schip is, met minstens drie schoorstenen. De dag dat ik hem terugvond op zolder, de maat mij vreemd, maar de geur onmiskenbaar -leer, verre landen en papa. Mijn moeder die zei: “Neem maar mee.” Het verbazingwekkende gemak waarmee ik dragen kon wat mij eens droeg, wat mijn trein, vliegtuig en oceaanstomer geweest was, en tegelijkertijd de leegte waarmee hij mijn bezit omhulde, nog altijd te groot voor mijn leven. Op een stapeltje kleren legde ik mijn dagboek, een borstel en een foto, die ik uit zijn lijst haalde om te voorkomen dat deze stuk zou stoten. En uiteindelijk toch ook maar Babs, die ik niet anders kende dan met het lapje op haar kop dat mijn moeder er opnaaide omdat ik het plekje achter haar oor stukgeknuffeld had, nog voor ik me kan herinneren. Jaren die ik rondzwierf, totdat ik Jannes leerde kennen en dacht dat ik nooit meer ergens heen hoefde. “Mevrouw, wij hebben uw koffer gevonden. Hij werd niet ver hier vandaan langs de weg gedumpt. Ik vrees alleen wel dat de dieven de inhoud hebben meegenomen.” “De inhoud?” Ik neem de koffer aan, open hem, adem diep in en sluit mijn ogen. Nee hoor. Alles is er nog.

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
1 September 2017 - 8:36
Prachtig schrijvenmaar, nostalgisch. Ach en dan Babs, gelukkig niet gestolen. De eerste alinea een zin, knap het zo te schrijven dat het niet stoort. Erg mooi verhaal :thumbsup:

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 September 2017 - 14:57
Schrijvenmaar, ... wat fijn dat alles van waarde nu eens niet is meegenomen. Prachtig, zo'n koffer.

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 September 2017 - 17:49
Naar mijn smaak een zeer mooi opgebouwd verhaal, schrijvenmaar. Dit is voor mij de zinsnede die het hel verhaal laat leven:
[...] “Ja, we varen naar Amerika” in de overtuiging dat een valies een groot schip is, met minstens drie schoorstenen.
Mooi invoelbaar geschreven. Genoten.

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 September 2017 - 19:17
@schrijvenmaar, in toevoeging op Angus' reactie: 'de maat mij vreemd' doet m.i. evenzeer je verhaal leven. Het kleine meisje dat groot werd. Mijn favoriete zin: [Jaren die ik rondzwierf, totdat ik Jannes leerde kennen en dacht dat ik nooit meer ergens heen hoefde.] met nadruk op 'dacht'.

Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 September 2017 - 20:46
Schrijvenmaar mooie vertelling over het leven van de hp, ik zie het zo voor me. De eerste twee regels moest ik twee keer lezen vanweg het ophouden van de koffer door vader. Graag gelezen!

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 September 2017 - 14:35
Heel mooi, niet de inhoud maar de koffer zelf is het meest waardevol. En weer een heeeeeele lange eerste zin, ik vind het knap. Heel graag gelezen!

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
3 September 2017 - 11:13
Ik vind het zo een prachtig verhaal, je mooie eerste lange zin, je woordkeuze en de opbouw. Echt een topverhaal dit. Wat heb ik genoten.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
3 September 2017 - 11:46
@Schrijvenmaar, een bijzonder mooi verhaal met een zeer passende titel. Een mensenleven beschreven aan de hand van een koffer. Ze prachtige lange beginzin vergt iets van de lezer, maar dan heb je ook iets, Mooie opbouw. van het kleine meisje -voor wie de koffer een "groot schip met minstens drie schoorstenen" is- naar de vrouw die de koffer draagt tot de slotzin: "Alles is er nog." Deze zin is zo veelzeggend: "Het verbazingwekkende gemak waarmee ik dragen kon wat mij eens droeg, wat mijn trein, vliegtuig en oceaanstomer geweest was, en tegelijkertijd de leegte waarmee hij mijn bezit omhulde, nog altijd te groot voor mijn leven." Alle zintuigen komen aan bod; het verhaal wordt gedragen door geuren. Heel mooi. Ik heb genoten van deze mooie uitwerking van de opdracht. Dank je wel.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
3 September 2017 - 19:16
Het einde is prachtig. Herinneringen zijn niet alleen voorwerpen. De zin dat vader hem ophoudt klopt volgens mij grammaticaal niet: de hem wijst niet terug naar de koffer die in de alinea ervoor wordt benoemd. De lange zin - het verbazingwekkende gemak ... etc- vind ik erg poëtisch. De buurman die tegen de deurpost leunt verontrust mij. Was hij vaker aanwezig als vader lange reizen maakte ;) Waarom anders specifiek genoemd? Bijzondere invulling. Knap gedaan. :thumbsup:

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
3 September 2017 - 23:02
De zin dat vader hem ophoudt klopt volgens mij grammaticaal niet: de hem wijst niet terug naar de koffer die in de alinea ervoor wordt benoemd.
waarom niet?
De buurman die tegen de deurpost leunt verontrust mij. Was hij vaker aanwezig als vader lange reizen maakte
ik denk het wel, ja ;)
Bijzondere invulling. Knap gedaan. :thumbsup:
dank je :o

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
3 September 2017 - 23:05
@maddbrug: dank je :o @nel: bedankt voor je reactie, en voor de inspirerende opdracht; ik heb veel mooie verhalen gezien deze week