#157 Herinnering aan zee
Ik had een schepje meegenomen. Gewoon zo’n klein ding omdat dat me handig leek. Wat wist ik er nou van. Ik schepte een klein beetje en gooide het over het strand. Ons strand. Van min tien, bevroren tenen en onbegaanbare strandopgangen tot hittegolven in een handgalop tussen de badgasten door. Zeventien jaar lang droeg ze mij. De mooiste verhalen spoelden aan, soms nam de zee ze weer mee, soms schreef ik ze op in het zand van mijn geheugen. Ze gleed door mijn vingers. Zout water sloeg me in het gezicht. Het schepje gebruikte ik niet meer. Purper as danste in de wind, verloor zich in zee, ging van me weg en kwam weer naar me toe. Ik moest haar laten gaan en gaf haar nu de vrijheid. Dat was het strand voor ons; vrijheid. Een klein beetje bewaarde ik. Nu draag ik haar aan mijn hand. Het strand is geen vrijheid meer, maar enkel de herinnering.

Geen afbeelding

Lid sinds

15 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Annette, wat een mooie vertelling. Speciaal dat je de ring hebt kunnen laten maken. ik ken de achtergrond van je verhaal niet, maar ik neem aan dat je vriendin je zeer dierbaar was. Je inzending is poëtisch. :thumbsup: Zeurtje: gleed door me vingers - gleed door mijn vingers of m'n vingers? Ooit stond ik ook met een urne as, jammer genoeg, daar is niets van over. Strooiweide Ik weet het mijn lief, je bent niet daar tussen het gras de wind speelde met je as en voerde je mee tot hoog in de bomen ik keek je na mijn ogen droog mijn hart gebed in tranen
29 augustus 2017 - 11:30

Geen afbeelding

Lid sinds

7 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi Annet nu ik het nog eens lees. Ik had niet direct door waar het over ging. Zand van mijn geheugen is inderdaad prachtig gevonden, eens met Stella! Hittegolven lijkt me 1 woord toch?
Dankjewel I-Kat! Het is inderdaad een beetje een zoekplaatje. Hittegolven is een woord... ik ga het aanpassen. Bedankt voor je reactie!
29 augustus 2017 - 15:51

Geen afbeelding

Lid sinds

7 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Annette, ook ik moest het nog eens lezen en de reactie van Stella zien om de subtiele aanwijzingen te kunnen herkennen. Knap gedaan, maar misschien voor de lezer nog een kleine hint? Groet, Connie
Dankjewel voor je reactie Connie! Ik twijfelde nog over wind door haar manen, maar dat liep niet helemaal lekker in het verhaal. Ik vind het ook wel mooi om het in het midden te laten omdat de grenzen tussen mens en dier soms ook vervagen.
29 augustus 2017 - 15:55

Geen afbeelding

Lid sinds

7 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Annette, wat een mooie vertelling. Speciaal dat je de ring hebt kunnen laten maken. ik ken de achtergrond van je verhaal niet, maar ik neem aan dat je vriendin je zeer dierbaar was. Je inzending is poëtisch. :thumbsup: Zeurtje: gleed door me vingers - gleed door mijn vingers of m'n vingers? Ooit stond ik ook met een urne as, jammer genoeg, daar is niets van over. Strooiweide Ik weet het mijn lief, je bent niet daar tussen het gras de wind speelde met je as en voerde je mee tot hoog in de bomen ik keek je na mijn ogen droog mijn hart gebed in tranen
Bedankt voor je reacties en mooie gedicht Blavatski! En ik zie inderdaad dat ik de fout heb gemaakt waar ik zelf zo van gruwel 'me vingers'... Ik ga het aanpassen!
29 augustus 2017 - 15:57

Hallo Annette Rijsdam, Wat een prachtig eerbetoon! Een paar keer gelezen en daarmee ontdekte ik steeds meer aanwijzingen in de richting een paard. Je hebt op een mooie manier een bijzondere herinnering aan het strand met ons gedeeld. Dank daarvoor. Schrijfcoach Corrie
30 augustus 2017 - 13:42