#155 - Onweer
Van mij hoeft het niet meer.
Onweer.
Vroeger kon ik er echt van genieten. Voor het raam staan. Lichtspektakel. Onheilspellende donder. En maar tellen hoe ver weg het was.
Maar sinds ik een kind heb.
Doodsbang is-ie ervoor. En ontroostbaar. Lig ik de halve nacht naast hem in bed, verzeker hem steeds dat-ie niet bang hoeft te zijn, dat het over gaat, dan nog ligt hij onophoudelijk te rillen en te bezweren dat het voorbij gaat.
Nee, ik vind zo’n onweersbui tegenwoordig niks meer aan. Van mij mogen ze ze afschaffen.
Ah...laten we onweer dan maar
Lid sinds
7 jaar 6 maandenRol
@Gijs, voor mij spreekt hier
Lid sinds
10 jaar 8 maandenRol
Mooi, dat beeld van de
Lid sinds
7 jaar 8 maandenRol
Eh... op gevaar af dat dit te
Lid sinds
10 jaar 10 maandenRol
@Pindarots: dank voor je
Lid sinds
9 jaarRol
En weet je, als dit kind
Lid sinds
8 jaar 1 maandRol
Het onweer afschaffen: als
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
Wat heftig is dat, ik moet
Lid sinds
7 jaar 6 maandenRol
gs, 'ontroostbaar' dat is
Lid sinds
11 jaar 7 maandenRol
Dag Gijs, Vaderliefde zou de
Lid sinds
16 jaar 5 maandenRol
Gijs, ... goed beschreven,
Lid sinds
11 jaar 6 maandenRol
@ gs, ik begrijp dat ik
Lid sinds
10 jaar 10 maandenRol
GS, ik begrijp de
Lid sinds
15 jaar 6 maandenRol
@Connie,
Lid sinds
9 jaarRol
@Blavatski, @Riny, dank
Lid sinds
9 jaarRol