#154 Mijn Bloem
Ga je mee? Ik had je zo graag gedragen over hoge bergen en woeste zee.
Mijn buik was je enige thuis, maar ík faalde...
Mijn leven scheurde te plots in miljoenen stukjes pijn.
Nu weet ik alleen hoe het zou moeten zijn.
Ik hoop dat je weet, mijn lieve meisje.
Ook al moest je zo vroeg gaan.
We zijn elkaars meervoud; je vult me aan.
In mijn stormachtige oceaan, ben jij mijn wind.
Ook al zie ik je niet, en kon ik je niet vasthouden.
Ik voel; je bent immer om me heen.
Slik. Dit is wel een heel
Lid sinds
7 jaar 9 maandenRol
AngelaMarina, ... ademloos.
Lid sinds
11 jaar 7 maandenRol
Angela, dit raakt zo dat ik
Lid sinds
7 jaar 7 maandenRol
AngelinaMarina, Een eerlijk
Lid sinds
11 jaar 9 maandenRol
Dag AngelinaMaria, Heel
Lid sinds
16 jaar 6 maandenRol
Beste AngelinaMarina, Vanwege
Lid sinds
7 jaar 6 maandenRol
Dank voor de mooie reacties
Lid sinds
7 jaar 8 maandenRol