Dankjewel Marietje. Wie het onderspit had moeten delven, zit er hoop ik echt wel in. Maar misschien teveel gepuzzel. Om een antwoord op je andere vragen te geven. Het verhaal zou als volgt verder kunnen gaan. Barry Engelbaard was al jaren wijkagent. Hij kende het op hoge palen neergezette duivenhok van een eerder bezoek en verbaasde zich opnieuw over de ruimte. Met zijn 1 meter 86 kon hij met gemak rechtop staan. Het stonk enorm. Meneer Duivedak -what’s in a name- had de overlast na klachten weten te beperken met een ingenieus gefilterd afzuigsysteem. Op de geur van het lijk van mevrouw Duivedak had Barry haar nooit gevonden. Het was die opvallend witte, die iedere ochtend op het dak van dit vogelgebouw stond te pronken, die hem op het spoor bracht. HELP stond bloedrood op zijn vleugel geverfd. De duiven scharrelden over het levenloze lijf heen alsof het een alledaags tafereel was. Barry wist dat het alledaagse voor hem er af was en ondanks de heftige aanblik wist hij dat dit zijn kans was om zijn imperium uit te breiden. Snel legde hij de gesealde zakjes cocaïne in het lege hok dat het dichtst bij hem was. Een wijkagent is per definitie onverdacht, dacht hij glimlachend.