Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#153 - De witte duif

28 juli 2017 - 9:22
De duif fluisterde in haar oor: ‘Doe het niet.’ Verwachtingsvol keek de bruidegom, gekleed in een glanzend donkerblauw pak, zijn bruid aan. ‘Nee,’ sprak ze met duidelijke stem. Toen ze het stadhuis uitrende, zag ze nog net hoe haar moeder de -speciaal voor deze gelegenheid aangeschafte- witte kanten zakdoek voor haar mond hield. Haar trouwjurk sleepte door de modder en kleurde zwart van onderen. Maandenlang waren ze bezig geweest met de voorbereidingen: de gastenlijst, de bruidstaart, het diner, de tafelschikking. Alles was tot in de puntjes geregeld, vooral door haar moeder en schoonmoeder. Ook kochten die twee samen de design meubels voor de nieuwe patiowoning. Ze had af en toe geprotesteerd, maar haar verloofde suste haar: ‘Ach schatje, laat ze toch. Ze bedoelen het goed en het wordt prachtig.’ Slechts één wens van haar werd na protest vervuld: ze mocht haar duif meenemen, haar trouwe metgezel. De kreet ‘zo romantisch, een witte duif’ van haar schoonmoeder gaf de doorslag. De blikken van verbaasde voorbijgangers deerden haar niet. Vanuit de verte hoorde zij haar naam roepen. Omkijken deed ze niet. De witte duif spreidde haar vleugels uit en vloog de vrijheid tegemoet.

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
28 juli 2017 - 9:35
Wow mooi Nel! Je bent een meester om in heel weinig woorden de relatue tussen mensen neer te zetten. Hoewel ik normaal het wegvliegen van een witte duif, de vrijheid tegenmoet misschien cliché zou hebben gevonden past het hier gewoon :thumbsup:

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 juli 2017 - 10:13
Dank je, Nancy! Ik aarzelde zelf over de laatste zin. Een alternatief zou zijn: ‘De witte duif spreidde zijn vleugels en vloog weg. Ze keek hem na totdat hij verdween in de wolken.'

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
28 juli 2017 - 11:47
Op naar de vrijheid zonder bemoeienissen. Weer een prachtig staaltje van jouw hand Nel! :thumbsup: Kan je in de laatste zin evt 'weg' schrappen? De vrijheid zegt het.

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 juli 2017 - 11:28
Nel, Het is een mooi verhaal. De prachtige trouwjurk slepend door de modder: ik zie het voor mij. Ik snap je aarzeling over de laatste zin. Helemaal weglaten gaat niet maar misschien is de oplossing hem in te korten. Dan eindig je met: 'De witte duif spreidde zijn vleugels. ' De rest is wel duidelijk uit het voorgaande. Is dat wat?

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 juli 2017 - 11:38
@Nel, ik heb het altijd zo waanzinnig stoer en moedig gevonden om alsnog 'nee' te zeggen, ongeacht de voorbereidingen. Hoeveel bruidsparen hebben achteraf geen enkel benul waarom ze ooit 'ja' zeiden. Ze wisten dat het niet goed zat, het gebeurde allemaal onder druk. Het kanten speciaal aangeschafte zakdoekje is daarvan een prachtig illustrerend detail. Bravo voor jouw bruid die geen bruid werd en de vrijheid verkoos. :thumbsup:

Lid sinds

16 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 juli 2017 - 12:46
Dag Nel, Grappig dat wij allebei voor een witte duif kozen. Heel mooi beschreven. Ik heb het van dichtbij meegemaakt met mijn jongste dochter. Op de trouwdag zelf raadde ik haar nog aan, toen ik zag dat ze twijfelde, en ze twijfelde al lang, :o :om de feestelijkheden stop te zetten, maar ja. Het huwelijk heeft 7 jaar geduurd en er is een pracht van een kleinzoon voor mij uit voortgekomen. Dat was misschien de bedoeling van de kosmos! Ik geloof nogal in die zaken, dat alles voorbestemd is. :nod:

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 juli 2017 - 17:13
Nel, moedig verhaal dat de bruid alsnog wegrent. Zo mooi beeldend geschreven waar het om draait in het leven en je niet moet laten meesleuren! Mooie levensles, gelukkig niet voor iedereen!

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 juli 2017 - 20:08
Mooi, Nel. Alles loslaten wat anderen van je verwachten en naar je hart (je duif) luisteren op weg naar ware vrijheid.

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 juli 2017 - 22:44
Mooi bedacht vind ik deze scène op het stadhuis. De moeder met het kanten zakdoekje voor de mond....Oef wat een mooi beeld. Ik hoor de opwellende snik er bijna bij :lol:

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 juli 2017 - 0:20
Hoi Nel, prachtig hoe je die scene verwoordt. Ik krijg het gevoel van 'good for you' voor de bruid, die haar eigen weg kiest, weg van de bemoeienis en bemoedering van zowel ma als schoonma, van de verloofde die het niet voor zijn meissie opneemt, de lamlul! Zij verdient beter!

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 juli 2017 - 10:25
Onder het lieve dat ik lees zit de harde realiteit, het ontsnappen aan een huwelijk en de vrijheid tegemoet vliegen. Dat kanten zakdoekje is een detail dat het verhaal kleurt, ik heb je woorden met plezier gelezen.

Lid sinds

7 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 juli 2017 - 10:49
Terwijl ik dit lees ruik ik bijna de ook speciaal voor dit feest aangeschafte parfum en aftershave. Het waait mijn neusgaten binnen door het wapperen van de kanten zakdoekjes en de rokken van de bruidsjurk. Erg mooi Nel.

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 juli 2017 - 16:43
Op naar de vrijheid zonder bemoeienissen. Weer een prachtig staaltje van jouw hand Nel! :thumbsup: Kan je in de laatste zin evt 'weg' schrappen? De vrijheid zegt het.
Dank je, Marlie! Ik vind je suggestie prima en neem deze over.

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 juli 2017 - 16:46
Nel, Het is een mooi verhaal. De prachtige trouwjurk slepend door de modder: ik zie het voor mij. Ik snap je aarzeling over de laatste zin. Helemaal weglaten gaat niet maar misschien is de oplossing hem in te korten. Dan eindig je met: 'De witte duif spreidde zijn vleugels. ' De rest is wel duidelijk uit het voorgaande. Is dat wat?
Dank voor je compliment, Marceline. Ik houd je suggestie in gedachten. Fijn dat je meedenkt!

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 juli 2017 - 16:49
@Nel, ik heb het altijd zo waanzinnig stoer en moedig gevonden om alsnog 'nee' te zeggen, ongeacht de voorbereidingen. Hoeveel bruidsparen hebben achteraf geen enkel benul waarom ze ooit 'ja' zeiden. Ze wisten dat het niet goed zat, het gebeurde allemaal onder druk. Het kanten speciaal aangeschafte zakdoekje is daarvan een prachtig illustrerend detail. Bravo voor jouw bruid die geen bruid werd en de vrijheid verkoos. :thumbsup:
Mili, wat een heerlijk commentaar en weer jouw oog voor details. Die stop ik er natuurlijk bewust in. (Ik heb jouw verhaal al gelezen, verheug me op de tweede ronde en zal nog reageren)

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 juli 2017 - 16:53
Dag Nel, Grappig dat wij allebei voor een witte duif kozen. Heel mooi beschreven. Ik heb het van dichtbij meegemaakt met mijn jongste dochter. Op de trouwdag zelf raadde ik haar nog aan, toen ik zag dat ze twijfelde, en ze twijfelde al lang, :o :om de feestelijkheden stop te zetten, maar ja. Het huwelijk heeft 7 jaar geduurd en er is een pracht van een kleinzoon voor mij uit voortgekomen. Dat was misschien de bedoeling van de kosmos! Ik geloof nogal in die zaken, dat alles voorbestemd is. :nod:
Dag Blavatski, Ja, dat was mij ook al opgevallen. Totaal verschillende verhalen. Bijzonder vind ik je ontboezeming. Als moeder voelde je het haarscherp aan. En zo mooi dat uit dit huwelijk een prachtige kleinzoon voortkwam. Het heeft zo moeten wezen .., Fijn weekend, Nel

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 juli 2017 - 16:54
Nel, moedig verhaal dat de bruid alsnog wegrent. Zo mooi beeldend geschreven waar het om draait in het leven en je niet moet laten meesleuren! Mooie levensles, gelukkig niet voor iedereen!
Dank mw.Marie voor je lovende commentaar. Ja, er is soms heel veel moed voor nodig om een juiste keuze te maken.

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 juli 2017 - 16:57
Mooi, Nel. Alles loslaten wat anderen van je verwachten en naar je hart (je duif) luisteren op weg naar ware vrijheid.
Dank je, Niceway! Ja, je bevrijden van drukkende verwachtingspatronen en luisteren naar je hart.

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 juli 2017 - 16:59
Mooi bedacht vind ik deze scène op het stadhuis. De moeder met het kanten zakdoekje voor de mond....Oef wat een mooi beeld. Ik hoor de opwellende snik er bijna bij :lol:
Pindarots Grote glimlach om jouw reactie. Ik hoor die snik nu ook. :-)

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 juli 2017 - 17:02
Hoi Nel, prachtig hoe je die scene verwoordt. Ik krijg het gevoel van 'good for you' voor de bruid, die haar eigen weg kiest, weg van de bemoeienis en bemoedering van zowel ma als schoonma, van de verloofde die het niet voor zijn meissie opneemt, de lamlul! Zij verdient beter!
Ton, wat heerlijk, jouw verontwaardiging. Ik beschouw jouw medeleven met de hp als een groot compliment.

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 juli 2017 - 17:05
Onder het lieve dat ik lees zit de harde realiteit, het ontsnappen aan een huwelijk en de vrijheid tegemoet vliegen. Dat kanten zakdoekje is een detail dat het verhaal kleurt, ik heb je woorden met plezier gelezen.
Madd, dank je wel. Je haalt de harde realiteit er goed uit en ook het verlzeggende detail van het zakdoekje. Doet me goed.

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 juli 2017 - 17:06
Terwijl ik dit lees ruik ik bijna de ook speciaal voor dit feest aangeschafte parfum en aftershave. Het waait mijn neusgaten binnen door het wapperen van de kanten zakdoekjes en de rokken van de bruidsjurk. Erg mooi Nel.
Haha, wat een leuke reactie, Stella. Ik ruik nu ook Boldoot eau de cologne. Dank voor je compliment.

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
30 juli 2017 - 12:05
Je verhaal zelf is gedetailleerd neergezet en het contrast lees ik in de laatste zin waarbij ik als lezer een open eind vind om zelf in te vullen. Wordt zij de duif of symboliseert de duif haar? Knap gedaan want het stoort me niet hoewel ik van duidelijke verhalen houd. :nod: :thumbsup:

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
30 juli 2017 - 17:51
Nel, ... ademloos gelezen. Wat zal die bruid wel niet over zich heen krijgen en hoeveel bruiden zullen die moed niet hebben, omdat ze geleerd hebben kool en geit te sparen?

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
30 juli 2017 - 18:09
Een bijzonder mooi verhaal, Nel. Je hebt het filmisch verteld. De laatste zin had inderdaad weg gekund, maar staat symbool voor de vrijheid die de bruid tegemoet gaat. Zonder die zin had ik dat ook wel gedacht, en daarom net iets sterker. Leonardo P. zou zeggen: 'Hier is de schrijver nadrukkelijk aanwezig'.

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
31 juli 2017 - 21:19
Je verhaal zelf is gedetailleerd neergezet en het contrast lees ik in de laatste zin waarbij ik als lezer een open eind vind om zelf in te vullen. Wordt zij de duif of symboliseert de duif haar? Knap gedaan want het stoort me niet hoewel ik van duidelijke verhalen houd. :nod: :thumbsup:
Dank je wel voor he compliment, Marietje. Wat betreft het eind: ik stelde me voor dat de taak van de duif ten einde was en dat ze evenals de bruid voor haar vrijheid koos.