#151- Hoogteverschillen Die middag fietste hij naar het Aeronautisch Genootschap waar hij was ingehuurd als kelner. ‘Charlotte, aeronaut, ’ zei ze en stak hem ferm de hand toe. ‘Volg mij.’ Haar geaffecteerde stem klonk schel maar niet onvriendelijk. ‘Waarschijnlijk je eerste vaart?’ Ze liep met grote passen voor hem uit. ‘Hij staat al klaar, mannen bedankt,’ riep Charlotte enthousiast en zwaaide naar de mannen in overalls. ‘Proviand aan boord, kelner ingestapt, mes amis, allons-y!’ De ballon steeg omhoog, zijn smoking knelde, zijn maag tolde en hij sloot zijn ogen. ‘Open die ogen, kelner, dit is een experience! Tijd voor champagne, toast met zalm!’ Zij zong een aria, luid en vals. Haar glas vulde hij half. De zalm verschoof van de toast en de peperkorrels verlieten zwevend de molen, de dille waaide weg. ‘Mademoiselle Charlotte,’ zei hij en overhandigde haar trillend het dienblad. ‘Merci kelner, kijk die verten, ervaar die vrijheid, ziet u die vogels fladderen! Ik ben een engel!’ Trillend hield hij de rand vast. ‘Magnifique,’ zei hij met enige weerzin. ‘Heeft u angst voor de hoogte of voor mij?’ vroeg Charlotte en bood hem de blinddoek aan. ‘Het helpt,’ zei ze vriendelijk. Ondertussen vroeg hij zich af waarom hij dit werk deed en had aan haar gedacht, zijn liefde in China. Hij wilde huilen, overgeven. Zijn blinddoek zat te strak. De ballon begon te wiebelen. ‘Rukwinden, Mozes nog aan toe!’ gilde Charlotte plotseling en hij boog diep over de rand. ‘Weg bij de rand, kelner!’ krijste ze. Hij wankelde. Zij gilde. Kobus had die morgen geen trek in zijn beschuitje met hagelslag. Hij staarde over de korenvelden terwijl zijn vader zijn koffie opslurpte. ‘Wanneer gaan we maaien, vader?’ vroeg hij zacht. (Titel en idee uit Hoogteverschillen, Julian Barnes)