Petrus was razend op Jezus, die er met zijn teenslippers vandoor was gegaan. Hij had last van ingegroeid eelt en had bij het opstaan van zijn luchtbed zijn slippers nodig. Hij werd zo chagrijnig van zijn dude dat hij besloot de plumeau door de hemel te halen. Stoffige stapels boeken geschreven in meer dan tweeëntwintighonderd levende, dode of bedreigde talen kwam je zeker om de meter nevel tegen. Petrus vaagde ze op blote voeten met een armzwaai naar beneden. Alsof hij uitverkoop hield in de hemel. De bel ging over. Friedrich Nietzsche stond voor de deur. ‘Wat moet je,’ vroeg Petrus, ‘zijn we al in negentienhonderd? Ben jij niet die gast die heeft geschreven: “God is dood?”’ ‘Ik werd ziek,’ zei Friedrich, ‘door de Frans-Duitse oorlog, daarna schreef ik en was best wel eenzaam.’ ‘Ja, und, en wat kom je hier doen dan? Weet jij niet hoe jij mijn vriend in twijfel trok?’ ‘Lekker dominant, zijn christendom, alsof het waar was. Voorspiegelen dat de mens moet lijden om een groots leven te leiden. Op je rechterwang worden gebeukt om dan je linkerwang toe te keren.’ Petrus, toch al zwaar over de flos, zwaaide vervaarlijk met zijn plumeau. Friedrich kon het niet laten en zei: ‘Alsof medelijden met de ander en zelfverloochening deugdzaam is.' Van slag en ook omdat hij Jezus op zijn slippers hoorde aankomen, zei Petrus nog: ‘Wat zie je eruit, man, heb je aan een herendiner gezeten?’ Met een slag van zijn vederborstel sloeg Petrus Friedrich terug naar onder. Bij het neersuizen kwamen de satijnen banden van de zijkant van zijn broek los die zich als een bandeau over Friedrichs ogen strikten. Bij het uitproberen van zijn nieuwe drone met ingebouwde camera ziet de boerenzoon een lijk in het korenveld. De dode man is gekleed in een smoking en hij is geblinddoekt. Rondom het lijk staat al het koren nog overeind, er leidt geen spoor van platgetrapte halmen naartoe.