Lid sinds

13 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 150 Papa.

Het was volle maan die nacht. Ik weet het nog goed want ik was er bang voor. Jimmy, een klasgenootje, had mij die dag griezelverhalen verteld over weerwolven. Ik was negen en nogal bangig uitgevallen. Die nacht durfde ik niet te gaan slapen. Ik hoorde overal geluiden en zag telkens wat bewegen. Papa kwam bij mij in mijn slaapkamer en zei dat ik wel bij hem kon gaan slapen. Mama was een weekje naar oma. Daar ging het niet goed mee. Het leek mij wel fijn om bij papa te slapen dus toen ging ik naar hun slaapkamer en kroop in het grote bed. Papa begon mijn haar te strelen en zei dat het zo mooi glansde in het maanlicht. Toen deed hij mijn pyjamajasje open. Ik had al wat borstjes. Die begon hij te strelen. Dat wou ik niet maar durfde dat niet te zeggen. Hij kleedde zich uit en ging naast mij liggen. Zijn plasser was raar. Hij zag er heel anders uit dan die van Jimmy. Groter natuurlijk en hij hing niet. Papa pakte mijn hand en legde die op zijn plasser. Hij maakte daarbij rare geluiden. Dat was de eerste keer dat ik alleen met papa in bed lag. Later gebeurde dat vaker. Oma ging dood en mama was vaak weg om voor opa te zorgen. Toen ik ouder werd begreep ik dat het niet normaal was wat papa had gedaan. Toen ik het mama eindelijk durfde te vertellen geloofde zij mij niet. Zij zijn nu allebei al dood. Ik heb verschillende therapieën gevolgd maar nog steeds als het volle maan is kan ik de slaap niet vatten.

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Andra, wat een verdrietig verhaal. Ik vind het mooi dat je het effect van de maan zo hebt verwerkt. Mijn nekharen gingen overeind, toen ik het las, vanwege de emotionele en trieste lading. Ik hoop vanuit de grond van mijn hart dat het niet autobiografisch is.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Andra, wat een indringend en triest verhaal. Blij voor jou dat dit niet autobiografisch is. Het zou wat mij betreft nog iets aan leesbaarheid winnen als je er geen groot grijs tekstblok van maakt, maar gebruik maakt van hier en daar een witregel, nieuwe regel e.d.

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Heftig verhaal. en door de korte zinnen en het kinderlijk woordgebruik des te indringender. En helaas, er is inderdaad nog steeds geen therapie die deze schade kan herstellen of verzachten.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Andra, of het beter oogt? Ik vind van wel, en dan zou ik er nog een witregel tussen zetten; vóór 'Dat was de eerste keer...'. Maar dat is slechts de mening van een toevallige lezer. Veel belangrijker is wat je er zelf van vindt, als je beide versies nog eens terugleest. Het is tenslotte jouw stukje. ;)

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Andra, Een mooi en toch zo verdrietig verhaal. Heel fijn en subtiel geschreven. Een zucht van opluchting dat jij niet de HP bent maar ook een zucht om de onmacht niet te kunnen voorkomen dat zulke zaken gebeuren. Ook op nachten waarop de volle maan geen getuige is. :crybaby: