Dag Marceline. Ik doe vrijwel nooit meer mee aan de weekopdrachten maar hier moet ik toch even op reageren, omdat ik heel kort geleden nog met hele goede vrienden in een landhuis in het westen van Connemara was en omdat jouw verhaaltje me even helemaal terugbracht naar dat heerlijke weekend. Dankjewel! Slante!

marceline, alinea 1 t/m 3 zijn sfeervol en subtiel geschreven. In het laatste deel weet je die stijl niet vast te houden en laat je de clichés binnen. Probeer ook die scene subtiel te houden en vermijd woorden die niet passen bij de situatie:

Een voor een dwarrelen kledingstukken neer. Ze vleien zich in het zand.

kleding die dwarrelt? als snippers papier? - maak het echt! En vleien? mag het iets onstuimiger? Ze zijn toch hongerig naar elkaar - laat dat zien!

Dag Marceline, Fijn dat je een volle maan verhaal hebt ingezonden. De volle maan en de liefde, ach ja, die twee horen bij elkaar. De eerste zin vind ik persoonlijk de mooiste zin van dit stukje. Ik zag de Inn voor me. Zo romantisch. Ook de rode krullen verschenen voor mijn ogen. De volle maan, ja, ze zweept het gevoelsleven op. Haar snurkende echtgenoot heeft er evenwel geen last van. Hij moest eens weten. Graag gelezen. :o

marceline, #5 ja, beter. Ik zie zo snel geen clichés meer. over woordkeus:

Zijn handen grijpen in haar krullen terwijl haar nagels van achteraf in zijn schouders klauwen.

Probeer dit soort samengestelde zinnen te knippen voor de vaart - 'terwijl' leest vertragend. Achteraf is een bepaling van tijd, en 'klauwen' is te hard, vind ik. Houd het compact en laat het verder aan de verbeelding vd lezer over Misschien zoiets, de handeling van beiden: Zijn handen grijpen in haar krullen. Haar nagels krassen over zijn schouders.

Marceline, het is een echte Marceline, mooie sfeer, beeldend en sensueel. Genoten als altijd. :thumbsup:

Haar ogen raken die van haar man achter de bar.

'Aan de bar' lijkt me. Met plezier gelezen.

Wauw, Marceline! Dit is er weer zo een die je gewoon nog eens wilt lezen en dan met je ogen dicht herbeleven. Super hoe jij de sfeer in enkele penseelstreken weet te vangen, de teksten, gebaren en handelingen die over iets anders gaan dan wat de lezer ziet staan. :thumbsup:

Mooi geschreven. De sfeer voel ik door jouw woorden. Ierland en dan de rode krullen en de onstuimige liefde. Prachtig beeld bij volle maan. Graag gelezen

Graag gelezen! Een dingetje, ik vraag niet veel verwarde me want ik denk dan dat het om de kamerprijs gaat en je bedoelt dat hij niet veel nodig heeft toch?

Mooi geschreven en beschreven Marceline. Met meerdere zinnen waar ik jaloers op ben... 'De sterren exploderen in de maan', heel mooi.

Ik begreep het wel maar vind het een onverwachte zin vanuit zijn mond. Vanwaar deze keuze?

@Marceline, van @janp kreeg je waardevolle fb. Ploffen dekt voor mij alsnog niet de (erotische) lading. Voor mij plof je in een stoel, niet in brandend zand met een maanminnaar. ;) 'Waar was je al die tijd?' zie ik zelf als een cliché. Een bouwvakker riep het me toe toen ik langs hem reed. Enige tijd geleden. De vraag over de zin die @i-Kat aanhaalt: 'Ik vraag niet veel,' begrijp ik. De zin stoort op de een of andere manier. Een schrijven jou waardig. :thumbsup:

Weer een prachtig verhaal van Marceline. Je gaat als een trein; geweldig.

Het maanlicht streelt hun naakte lijven terwijl hun ledematen om en in elkaar verdwijnen. Ik houd wel van de wenteling in die zin. Mooi verhaal.

Het verhaal voert mij mee, het is mooi, zacht en teder. Die rode krullen spraken mij direct aan en waande mijzelf daar. Het is een verhaal van jouw hand, in jouw stijl. Een Marceline.