Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

# 150 - De dondermaan

Het was in een weelderige Burundese tuin waar Burundese pimpelmezen rondhipten dat zij zei maanziek te zijn. In het vliegtuig had zij haar biseksuele geaardheid te kennen gegeven. Ik herinner mij, daar zo in die tuin, dat aan haar lange wimpers zonlicht ketsende pareltjes hingen. Zij weende onophoudelijk; over haar moeder die zelfmoord pleegde, haar lesbische tante die met een Zimbabwaanse man vertrok, haar Spaanse minnaar die getrouwd bleek te zijn en over haar vriendin, een bibliothecaresse, die met een ander had gezoend. Het maakte niet uit, een Burundees schoenlappertje, een exotische bloem, alles maakte haar wee daar in die tuin. Ik vond een andere tuin voor haar, in Wassenaar, waar ik haar aan een man voorstelde. Zij verrukte en besproeide hem en als een slingerplant wond hij zich om haar ranke gestalte. Mij gaf ze congé omdat zij haar extatische liefdesleven met mijn vriend geheim wilde houden. Het zal drie jaar later zijn geweest dat ik hem, sterk verouderd, tegenkwam. Hij kwam nogal dovig over. ‘Ik nam haar mee naar een schilderachtig hotel, zonder notie van de bloedmaan voor die avond. Zij huilde en kreeg spookachtige rode blossen op haar wangen. Dan sloot zij zich op in de badkamer, ik zette kreeft met limoenmayonaise voor de deur, en hoorde hoe zij zich tegen de marmeren tegels smeet. Krijsend om een offer aan de goden.’ ‘Er moest dierlijk bloed vloeien?’ ‘Haar glasvijl schampte langs mijn linkeroog en kwam terecht in mijn gehoorgang. Ik heb haar heengezonden, het is nu rustig.’

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
@Mili, hoewel ik, zoals altijd je fraaie en bijzondere zinnen weer bewonder moest ik deze een paar keer lezen. Ik had moeite met het stukje van de man in Wassenaar die de vriend was? Ik ben moe dus wellicht dat het daaraan ligt dat ik het niet meteen begreep. Het besproeien met haar sappen daar kreeg ik even de kriebels van, jakkes. De rest is weer verrassend en indrukwekkend. De gevoelige Mili's zijn me liever maar ik heb hoe dan ook weer genoten van je woordenkunst. :thumbsup:

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Na het lezen van dit overdonderend mooi verhaal met zoveel tot de verbeelding sprekende beelden heb ik zin een volbloed paard te bespringen en erop te draven zo hard we kunnen. Bibliothecaresse vind ik een pracht beroep voor de hoofdrolspeelster. Hoe kom je erop? Hou je soms van Etgar Keret? Ik ook ;)

Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Het verhaal roept onmiddellijk sfeer op zoals bij de meeste verhalen die ik van je lees. Dat vind ik heel knap. De ontwikkelingen in het verhaal zijn hysterisch en vermakelijk. Sinds wanneer bloed een kreeft of is dat niet letterlijk bedoeld?

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Nancy, ik ga ervan uit, zoals je zei,dat je moe was. Het is wel te volgen van Burundese naar Wassenaarse tuin, waar ik haar inderdaad aan een vriend voorstelde. Wie weet, ben ik een volgende keer weer meer gevoelig. ;) Dank voor je reactie. @Pindarots, welke woeste vrouw ben jij wel niet om in de vroege ochtend op een volbloed te willen springen? Dat je deze associatie maakte vind ik nogal komisch. De bibliothecaresse was de uitgekuste vriendin van de hp. Een nobel metier, inderdaad. Etgar zocht ik op. Hij lijkt mij razend spannend. Dank je! @i-Kat, een kreeft bloedt niet buitensporig. ;) Het was een hint naar de opdracht van @Schrijfcoach Blavatski. Dat je sfeer proeft doet me goed. Dank voor je reactie.

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Mili, je sleurde me volledig mee, al vanaf de Burundese pimpelmezen en de zo mooi verwoorde herinnering, daar zo in die tuin: 'dat aan haar lange wimpers zonlicht ketsende pareltjes hingen' ... De spookachtige rode blossen op haar wangen, het voor de deur neerzetten van kreeft met limoenmayonaise, om maar een paar prachtige beelden te noemen. Het wemelt er weer van. En nu is het rustig voor de vriend. Voor mij wederom een ijzersterke tekst. :thumbsup: :{}

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Elyse, kon ik je maar van je hectische berg afsleuren. ;) Fijn dat je de tijd hebt gevonden mijn tekst te waarderen, de beelden te zien die ik op wilde roepen. Dank voor je reactie. Gaat alles goed met je? Un bisou de retour. Waarom is een bisou eigenlijk mannelijk?

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
@Mili, mij kalmeert het, dat je sappen hebt weggehaald. Tik van mij, vind het een vies woord ;) . Lees het nu wat fitter en inderdaad duidelijk. De sappen lagen te zwaar op mijn maag die avond ;) :thumbsup:

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Mili, Jij maakte het een lezer als ik niet makkelijk deze week. Ik voelde daarom even mee met Nacy. Maar ik las ook pareltjes van zinnen. En ik voelde even mee met Elyse. De verbanden tussen de alinea en exotisch geschilderde zinnen zijn niet voor een ieder 1-2-3 te leggen. In ieder geval niet voor mij. Maar het zijn mooie Mili-zinnen, het intrigeert en ik kwam een paar keer terug. En dan is het natuurlijk een mooi verhaal, kleurrijk en beeldend als jouw atavar hier. Alleen met 'het besproeien van hem door haar' kan ik niks: ik blijf maar met het beeld van een kater zitten die zijn territorium afbakent, Maar dat bedoel je vast niet? Groet, Marceline

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat een goede oplossing van jou, Milli: haar heenzenden. Je hebt me laten meeleven van de tuin in Burundi naar de tuin in Wassenaar - het lijkt een peulenschil. Het was toch wel bijzonder om te lezen.

Lid sinds

15 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Mili, Je nam me weer mee in jouw kleurrijk en fantasievol en spookachtig en exotisch en moeilijk te begrijpen schrijfbrein. Je bent een geweldige steun voor mij. Wanneer ik in een schrijfbui ben, denk ik, het moet levendiger, kleurrijker, fantasievoller, spookachtiger, exotischer en moeilijker te begrijpen zijn. :o Nog een fijne zaterdagavond en een mooie zondag toegewenst. :nod:

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ha Mili, ik wilde af en toe dat ik je wat beter begrijp, zoals bij dit verhaal. O ja, het is prachtig verteld, met mooie beelden en verrassende wendingen, maar eerlijk gezegd raak ik het spoor bijster. Maar ook dat is Mili voor mij; prachtig en verrassend je woorden kiezend, met ook hier een Afrikaanse connectie, kleurrijk. En als ik het dan niet helemaal snap, never mind; ik heb dit toch met plezier gelezen!

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Wat ben jij een bijzondere schrijfster. Mooie zinnen, maar niet altijd te begrijpen. Kreeft met limoenmayonaise? Prachtig.

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Wat ben jij een bijzondere schrijfster. Mooie zinnen, maar niet altijd te begrijpen. Kreeft met limoenmayonaise? Prachtig. Nu staat mijn reactie er weer voor de tweede keer. Ik haal het niet weg. Ik blijf niet aan de gang.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Nancy, dit moet iets Freudiaans zijn. Wat heb je tegen een sappige perzik bijvoorbeeld of een sappige man? Het weghalen was het wel waard, nu ben je weer rustig. ;) @Marceline, ik lees ook van @schrijfcoach Blavatski en @Ton dat jullie mij niet helemaal kunnen rijmen deze week. Ik weet niet waar het hem in zit. Het gaat gewoon om een vrouw, en welk een exemplaar, een immer wenende, die ik leer kennen in Burundi en nadien voorstel aan een vriend die zij bespringt in de nacht van de bloedmaan. Vandaar ook de titel. Dan het 'sproeien', je verbaast me ;) gezien jouw gewilde genre. Ik heb het - naast haar tranen - over squirten. Ze had nu eenmaal een bijzonder seksleven. Hartelijk dank voor je investering in mijn kleurrijke vertelling en je waardering.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Riny, het werd hoog tijd dat ze heengezonden werd. Wat een drama die vrouw. Verre van een peulenschil ;) Door 'toch wel bijzonder' heb je me laten glimlachen. Merci! @Schrijfcoach Blavatski, ik heb afgelopen nacht mijn abaloneschelp in het midden van mijn binnenplaatsje gezet en het maanlicht heeft de schelp gewassen! Hij of zij straalt als nooit tevoren. Hoe te reageren op uw reactie. Ik weet het niet of kan geen woorden vinden. Eenieder heeft zo zijn eigen schrijfstem. Op mijn beurt vind ik ook veel in uw verhalen. Hartelijk dank voor deze opdracht die een maanlading aan succulente verhalen heeft voortgebracht.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Je rukt mij die Burundese tuin in met de eerste alinea. En wat er vervolgens gebeurt pas eigenlijk niet in zo'n 300 woorden. Dit is een boek, per alinea minstens vier hoofdstukken. De recepten achterin verwerken, voor de hongerige lezer.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Ha @Ton, dat wil ik ook, dat je mij beter begrijpt. En een Westlander die het spoor bijster raakt ken ik persoonlijk nog niet. Dacht een open boek voor je te zijn. ;) Je houdt in ieder geval van mijn woorden, daar heb ik het nu mee te doen. Dank voor je reactie! @Tja, het onderscheidt je in tweevoud te verschijnen. Aangezien jij mij als een nuchtere vrouw overkomt - die toch wel speels eens een heup breekt - trof je compliment mij bijzonder. De limoenmayonaise is een aanrader; wel zelf de mayo tikken, niet uit een pot halen. @Madd, wat een spectaculaire reactie. Je slotzin fabuleus. :D Nu ruk ik je wel Burundi in, maar waar hang jij nu uit? Nog steeds daar, ver weg over de grote plas?

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Mag ik hier even reageren op mijn dubbele posts? Ik schrijf echt niet twee keer hetzelfde. Waarom verschijnen mijn berichten dan twee keer? Tot nu toe heb ik ze steeds weggehaald. Doe ik niet meer. Sorry dat ik het hier plaats, Mili.

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Mili, Gelijk in de eerste zinnen neem je me al mee in je verhaal. De manier waarop je de sfeer beschrijft doe je heel goed. Ik ben het met eerdere reacties eens: sommige zinnen zijn echt parels, waaronder de zin over pareltjes ;) Je titel maakt het verhaal af. Je schrijfstijl is zo anders dan die van mij, juist daarom vind ik het leuk om te lezen. Ik leer ervan. Bedankt voor je bijdrage!

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Schrijfcoach Blavatski, precies, het is het enige dat je nodig hebt. ;) @Tja, ga je gang. Mijn panelen zijn jouw panelen. Kan de beheerder je niet verder helpen? @Brenda, wat een lief bericht krijg ik van je. We hebben hier een heerlijke potpourri aan schrijvers en stijlen. Fijn dat je de mijne waardeert.

Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Mili Over de zinnen die je gebruikt en de sfeer die je schept is in de andere reacties al veel gezegd. Daar kan ik weinig aan toevoegen. Wat ik het meeste vind opvallen aan je verhaal is de (schijnbare) wijziging van perspectief. In de laatste alinea’s laat je het verhaal verder vertellen vanuit de man uit Wassenaar, die dat dan ook weer heel stilistisch doet (het is niet echt spreektaal). Meer dan de vraag of ik dat een goede keuze vind (want daar ben ik nog niet uit), vraag ik me af of je bewust hiervoor gekozen hebt en waarom.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Gijs, De man in Wassenaar wordt door de vraag ingeleid. Je kent Wassenaar vast. Er lopen mannen in roze en groene pantalons. Deze mannen spreken op een andere, bijzondere manier en met name zij, die de zoon van een burgemeester zijn. Ik had hem sterk voor ogen. Ja, ik deed het dus bewust. Dank voor je uitgebreide en interessante reactie.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mili, hoe lief de manier waarop je haar in Wassenaar uitzicht biedt in haar hopeloze situatie. Jij krijgt je congé, maar de slingerplant lijkt ook geen lang liefdesleven gegund. Zij verslindt hem bijna letterlijk (hij is sterk verouderd) en hij moet slechthorend verder door het leven. Een ondankbare vrouw die misbruik maakt van jouw 'goedheid. Genoten van je woordkeuze (ik leer veel op mijn oude dag), je echte Milizinnen en lange opsommende taferelen, die niet storend overkomen. Zoals altijd :thumbsup: Connie NB ik was van plan uit beeld te blijven, maar dat voelde helemaal 'dood' :crybaby: Weet niet of mijn reactie wel iets toevoegt, maar het dwingt mij om met aandacht te lezen en dat wil ik ook. :confused:

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een exotische vleesetende bloem die het beste in de Hortus Botanicus (in Leiden naast Wassenaar) tot haar recht komt. Mooi poëtisch geschreven. Ik heb het nu al een paar keer gelezen en telkens ontdek ik wat nieuws.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Apart en inlevend, @Connie, hoe je als enige opmerkt dat ik het zeer bevreemdend vond dat zij - en ook de vriend - mij afschudde(n) toen ik ze eenmaal aan elkaar had voorgesteld. Zij is een vrouw uit een bonte stoet vrouwen die ik op mijn werkpad leerde kennen. Je opmerkzame reactie voegt daarom degelijk toe. Je bent niet 'dood', je bent springlevend! @Annette, een exotische vleesetende bloem. Hoe mooi heb jij dit samengevat. Ik kan mij er helemaal in vinden. Ook mooi te lezen dat je bij het lezen de verschillende lagen zag. Hartelijk dank voor jullie reacties.