Ze schrijft lijstjes met boodschappen en woorden in haar dagboek hoe het was die dag, 'what to do' briefjes maar wat ze moet doen, doet ze niet. Op haar fiets maakt ze verhalen in haar hoofd, de wind waait woorden in haar gedachten, thuis schrijft ze in schriften en in boekjes van Moleskine die in al haar tassen wonen, ze onthoudt mooie woorden die ze optekent met potlood en pen als een verwoede woordenverzamelaar die werkt aan zijn collectie. Ze is een permanente taalverliefde, geteisterd door een binnenstem die alsmaar roept dat zij het niet kan, ook al zegt hij het lief. ' s Morgens heel vroeg of midden in de nacht als zij niet kan slapen en haar verhalen nog dromen schrijft ze nagenoeg slapend haar mooiste taal in een schrift dat ze dicht slaat zodat niemand het ooit zal lezen als een schilder die zijn schilderijen in zijn atelier verborgen houdt. Soms is ze zo verliefd op schrijven dat woorden haar verstikken, verwarren en geen lucht meer geven maar juist zwaartekracht en dan ontruimt ze haar tassen van schrijfboekjes, verscheurt ze haar schriften en gaat verhalen vertellen aan iedereen die het niet wil horen.