Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

# 149 - Mijn Congolese creatieveling Marceline

‘Maman? Fanta? Bananes?’ In een rij ambulante handelaren kies ik voor Marceline. Zij straalt moed uit als vrouw alleen met een klein kind. Marceline staat met haar handel voor een uitgebrand pand, zonder ramen, zonder deuren. Zij woont er, mijn hotel ligt aan de overkant. Iedere dag ga ik bij haar langs. Ze wacht op me en straalt. Haar man is soldaat in het Oosten in een schimmig regeringsleger en stuurt haar over de grote rivier proviand. Zij komt op mijn kamer en neemt mijn was mee. Geurend komt het de volgende dag terug. Zij pakt mijn hand en wij lopen over de markt waar afgehouwen apenkoppen mij afschrikken. Wij zitten in een taxi met boeken voor scholen en een uitzinnige massa mensen slaat op de taxi in. Marceline schreeuwt dat ‘maman’ goed is en wij rijden verder. Ik raak door mijn garderobe heen – voorziene reizen van een week worden zes weken - en Marceline naait haar wikkelrokken aan elkaar waar ik wel op recepties uitscheur. In de wandelgangen verbied ik een generaal op haar huis te laten schieten omdat een telefoonmaatschappij het wil innemen. Tussen mijn reizen door spaart Marceline en koopt een schilderij voor mij. Trots neemt zij mij mee naar een atelier. Tranen stromen over mijn wangen. Nu schrijft zij berichten: ‘Maman, als er een voetbalwedstrijd is op teevee - en ik zie het beeld voor me van tientallen mensen op straat voor een teevee – dan kijk ik of je op de tribune zit.’ Eli, haar zoon, stuurt ook berichten. Van het geld dat ik zijn moeder voor zijn school gaf werd zij beroofd, zegt hij. Eli wordt geen president van de Congo zoals ik wilde. Hij hangt met een petje langs de kant van de weg rond.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Mili. Wat een prachtig weergegeven werkelijkheid van het leven in Congo. Afrika met zoveel problemen en zoveel mensen als Marceline. Het onrecht geef je zo mooi weer in je laatste zinnen... Volgens mij zeg jij geen 'nee' tegen jezelf, een mooi creatief verhaal.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Maman Mili, wat een geweldig mooi verhaal! De doorzetter Marceline die heel creatief met middelen om weet te gaan voor haar bestaan, die jou verzorgt en begeleidt. Prachtig! En zoals jij het opschrijft, subliem! Ik was ontroerd en heb genoten, Mili! :thumbsup:

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi en warm Mili. De afhankelijkheid en affectie tussen deze twee vrouwen met een geheel verschillende sociale achtergrond en status, heb je subtiel geschetst. Knap. En terzijde: Bijzonder om mijn naam terug te lezen in en een verhaal :) , zo vaak hoor/lees je die niet.

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Mili, Door jouw geschriften krijg ik een heel klein zicht op Congo en zijn problematiek. Het schudt me wakker om te beseffen hoe goed het hier is ondanks dat hier ook geroofd en gestolen wordt. Het mensdom is verschrikkelijk dom. Het was fijn je weer te lezen, in die aparte stijl van je. Ik kreeg van jou geen zonnewende verhaal, die verd.. Jitzak liep zeker in de weg? :o

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@mw.Marie, altijd enerverend zo'n eerste reactie. Ook omdat ik er vanmorgen kritisch naar keek en het te 'simpel' vond voor mijn doen. Jullie reacties spreken het tegendeel. :) @Papa Ton, hoe heeft Marceline mijn was kunnen doen in dat uitgebrande pand? Ik heb bewondering voor de Congolese vrouw; kinderen gaan in een hagelwit gestreken overhemd naar school. Maar als je ziet uit welke behuizingen ze komen ... Dank voor je waardering! @Marceline, mijn grote vriendin heet inderdaad net zoals jij. Je hebt de kern van het verhaal perfect geformuleerd. Een eerste keer dat ik hoor dat ik 'warm' schrijf. Zal door de affectie komen. :D Dank je.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Schrijfcoach Blavatski, in de weg lopen? Jitzak maakt me temmes en mat me af. Tijdens uw zonnewende kon ik geen letter meer zien. Attent dat u mijn afwezigheid opmerkte. Dom zit al in 'mensdom' besloten. ;) En 'con' in Congo. En dat is nog erger. Dank voor uw reactie!

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Sodeknikker wat ben je snel Mili en met een bloedje. Wat een bijzonder knap en innemend verhaal over een vrouw waarvan het me een kado lijkt om haar te mogen ontmoeten en meemaken maar ik denk dat jou ontmoeten voor haar net zo'n kado is geweest. Twee wereldvrouwen op vele vlakken. De bescherming naar elkaar 'Maman' die goed is en de generaal die niet mag schieten. Je schetst hier zoveel meer dan de relatie tussen de vrouwen. Dat is wat ik het meest knappe aan dit verhaal vind. Indringend op relationeel vlak en wat betreft de omstandigheden. Deze staat voor mij nu op een gedeelde eerste plaats met het verhaal over 'Paul'? ( was het toch?). Ben met het lijk ook mijn geheugen verloren geloof ik. :thumbsup:

Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Er gebeurt veel in dit korte verhaal. De sfeer komt goed over en de karakters stralen kracht uit en beschermen elkaar. Daardoor is het liefdevol en warm in een moeilijke omgeving. Heel knap gedaan!

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Milli, in eerste instantie kon ik geen verband leggen tussen opdracht en jouw reactie. Zelf lijk ik volledig geblokkeerd. Vanmorgen bij het zorgvuldig herlezen ontroerde je mij door in alle eenvoud zoveel te zeggen, met een tederheid voor de jou toegewijde Congolese vrouw. Rest mij alleen: :crybaby: :thumbsup: en een oprecht dankjewel voor het delen van dit stuk van je leven. Ik lees graag nog veel meer, Connie

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Nancy, jouw never ending lijk heeft mijn aandacht. Ik lees het, soms wel twee keer per dag als je het niet kunt laten. :D Het was 'Snoet en Paul'. Gisteren las Snoet het - met een aantal van jullie reacties - en zij zei: 'Niemand anders dan jij weet hoe ik me voel.' En daar werd ik weer zo droef van. Ik vrees dat ik emo begin te worden. Het verhaal over mijn Marceline getuigt er ook van. 'Maman' is de gebruikelijke aanspreektitel in de Congo voor vrouwen. Zoals je tegen mannen 'papa' zegt. Heel schattig. Dank voor je reactie. Jitzak zit in de opmaak. Kan ik enfin over iets anders schrijven. Vandaar mijn snelheid. ;)

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@i-Kat, ik ben nogal van het 'propperige'. Hop, een hele hoop. Kenmerkt mijn stijl. :D Marceline wilde een bijbel, die gaf ik haar. We gingen samen naar een park met bonobo's, gesubsidieerd door Brigitte Bardot. Net buiten Kinshasa. Dank voor je waardevolle reactie. @Conny, het verband. Wilde ik met name leggen in Marceline. Je moet in diep donker Afrika zijn geweest om het te kunnen begrijpen. Kan jij begrijpen dat ik jaren geleden uitgeverij De Geus aan tafel had? Spontaan, naar aanleiding van een Congo-verhaal. Zij wilden dat ik doorschreef en ik deed het niet. Bizar als ik er nu aan terugdenk. Ik was niet klaar. Je bent niet geblokkeerd. Dat denk je alleen maar. En gek genoeg, ik had een aversie van freewriting en pas het nu wel toe. Er komt zo veel naar boven. Ik wacht dus op je invulling van deze week. En qua jouw laatste zin: het komt eraan. Merci.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik ben meegevoerd door jouw verhaal, en zag haar staan. De sterke vrouw die de andere sterke vrouw bijstaat. Die relatie zegt veel. De warmte en het vertouwen zijn krachtig. Het is een prachtig verhaal.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Madd, blij dat ik je meevoerde. Je raast op het ogenblik over de aardbol, van het ene continent naar het andere. ;) Dank voor je reactie!

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Er is al zoveel positiefs gezegd dat ik niet weet wat ik nog kan toevoegen. Daarom laat ik het maar bij: heel goed geschreven.

Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Maman is goed, maman geeft boeken en schoolgeld, maman verbiedt. En Marceline is haar creatieve weerspiegeling in het harde bestaan. Een relatie tussen de dames die nog jaren zal meegaan. :thumbsup:

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Voor mij moet er altijd iets op psychologisch vlak in een verhaal gebeuren, wil het mij boeien. In dit geval heb ik er ook het ethische bij, want ik zie het als een verhaal over schoonheid in relaties. De band tussen jullie is bijzonder en geeft warmte aan wie het leest. Warm verhaal.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Marlie, wil je zeggen dat maman en Marceline een zijn en zich wellicht verenigen in ene Mili? Een aparte gedachtegang. In werkelijkheid heb ik haar door de afstand al jaren niet meer gezien en ook kan ik niet ingaan op haar veelvuldige verzoek om geld. Wel houd ik haar hoog, ze maakt me nostalgisch. Dank voor je reactie.

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
‘Maman, als er een voetbalwedstrijd is op teevee - en ik zie het beeld voor me van tientallen mensen op straat voor een teevee – dan kijk ik of je op de tribune zit.’ Hoe ontroerend is dit. Het zegt alles over wat er in die hoofdjes gebeurt. Het is zo heerlijk Mili, als je over de Congo schrijft, ik ruik en proef Afrika. :{}

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Schrijfcoach Odile, heel fijn te lezen dat je beide aspecten in mijn tekst vond; het psychologische en ethische. Ik voel het als een bevrijding dat ik nu langzamerhand van Jitzak afkom en heel anders kan gaan of wellicht wel weet te schrijven. Twee verhalen nu over een vriendschap met een vrouw die warm werden ontvangen. Dank voor je opdracht en feedback. PS: Nu ik erover nadenk, twee mij totaal niet gelijkende vrouwen. Dat maakt een vriendschap bijzonder.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Angela, je bevestigt de mening van andere lezers. Dank je. @Elyse, wij delen deze Afrika-passie. Geen idee hoeveel voetbalwedstrijden Marceline op straat heeft gezien. Plus ik heb nog nooit op een voetbaltribune gezeten. Kon ik maar terug naar de Congo, dan kwam ik met een schat aan verhalen terug. Je hebt het erg druk merk ik. Ik mis je. Wel fijn dat je hier even van je liet horen.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Mili, alle reacties lezende op jouw Congo-bijdrage, voel ik me steeds meer betrokken/geraakt. In Brazilië hebben wij diverse ervaringen gehad die je bijna niet kunt verwoorden. Door de wijze waarop jij dat doet, hoop ik mijn leerproces te voeden. Enne een volgende keer die uitgever beter een extra kopje koffie aanbieden, zodat je je kunt bedenken. Steeds graag gelezen, Connie

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mili, .. wat een fijn positief verhaal. Twee vrouwen die elkaar in moeilijke omstandigheden zo nodig hebben. Jij was er voor haar en zij was er voor jou. Prachtig.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Riny, tot slot van deze weekopdracht, dank je! Marceline vergeet ik nooit meer. Ik hoef maar naar het schilderij aan de muur te kijken. :)