Bedankt voor jullie positieve reacties. Op de valreep heb ik toch nog wat inspiratie gekregen voor deze opdracht, die blijkbaar eerst even moest sudderen. @i-Kat: Razende roeland heb ik zojuist ook even opgezocht: https://onzetaal.nl/taaladvies/een-razende-roeland En een kat houdt toch van spinnen? ;) @Riny: Een verhaal hoeft m.i. geen afgerond einde te hebben. In dit geval zou Matthijs op tijd wakker kunnen worden om zijn moeder te redden. Of niet. Of misschien is het gif wel verlammend, maar niet dodelijk. Vul zelf maar in! @mw.Marie: Dank je, mede dankzij Google... @Schrijfcoach Odile Schmidt: Bedankt voor de tip. Ik zie echter niet echt hoe ik je suggestie kan verwerken tot een concrete tekst.

@Marceline: Daar zit iets in, bedankt voor de goede suggestie. Ik heb het slot nu iets gewijzigd. @Schrijfcoach Blavatski: Dank je, ik heb nu iets meer verteld over hoe de spin in Nederland terecht is gekomen. Hieronder het bijgewerkte verhaal, wijzigingen staan cursief: "Hé ma, ik ga effe pitten hoor!" Matthijs had tot diep in de nacht zitten leren voor scheikunde. In deze laatste toetsweek moest hij zijn cijfer omhoog zien te brengen van een vijf naar een zes. Nu de toets erop zat, kon hij even uitrusten. Morgen luistertoets Frans, maar daar hoefde hij gelukkig niets voor te doen. En dan… zomervakantie! Vera lag op haar knieën de keukenvloer te dweilen. De hele dag was ze al bezig met opruimen, stoffen, zuigen en de was. Als een razende roeland ging ze tekeer. Wekenlang deed ze niets en dan opeens alles. Geen mens mocht haar op die momenten aan haar kop zeuren, dus ze was allang blij dat Matthijs zich even terugtrok. Zijn kamer was al helemaal gedaan. Pedagogisch verantwoord was dat niet, maar het was wel zo snel. En zo goed. De roodrugspin, die al weken heerlijk in de hoek van de keuken bivakkeerde, werd gestoord in haar hazeslaapje. Aan de trillingen in haar web merkte ze dat er iets gaande was. Het 'iets' kwam steeds dichterbij en de spin was op haar qui-vive. Dat was maar goed ook, want het zwaaiende grote voorwerp waagde het zelfs om met een grote haal haar web te vernielen, haar mooie web waar ze al die tijd aan had gewerkt. Daarvoor was ze niet helemaal uit Australië meegelift in die propvolle koffer! Nijdig beet ze in het eerste vlezige onderdeel dat ze zag. Met een kreet trok Vera haar hand terug, waar direct een rode kring op verscheen. Ze zag nog net uit haar ooghoek een spin wegschieten onder de kast. De rode ruit op z'n rug was duidelijk te herkennen. Vera's hoofd begon te bonken en ze kon niet meer overeind komen. In het thuisland van de spin kon iedere huisarts dit dodelijke gif gemakkelijk neutraliseren. Hier in Nederland begon Vera steeds meer te verkrampen. De spin keek toe. Nog steeds spinnijdig.