Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 148 — Countdown

Mijn einde is aanstaande. Binnen nu en pakweg twee minuten ben ik er geweest; dood. Vergeten misschien nog niet, maar dat zal snel volgen.
 Kijk ik ernaar uit? Nee. Is het eerlijk? Nee. Maak ik me er druk om? Nee. Ik ben de protagonist in dit verhaal, en als je dat eenmaal doorhebt, weet je dat je je hebt te schikken naar de grillen van je schepper; wat in de meeste gevallen een schrijver is. Niet de meest stabiele types. Hoe dan ook: je weet waar je aan begint. Ik zou u graag willen vertellen over mijn leven. Hoe ik zonder vader, met een illegale, aan cocaïne verslaafde Cubaanse moeder opgroeide in de sloppenwijken van Miami. Hoe ik met een 'voetbalbeurs' op de universiteit van Florida terecht kwam. Geen Ivy League, maar toch; ik kwam in kringen die anders onbereikbaar waren. Ik studeerde geschiedenis en politicologie, liep stage in brandhaarden als Libanon en Pakistan. Ben gegijzeld geweest, met de dood bedreigd en erger. Ik werd diplomaat in Jerusalem, ontmoette een prachtige joodse vrouw, we trouwden, kregen kinderen, Benjamin Fidel en Rachel Rosalita; Benji en Rosa. Ik zou u graag over hen vertellen, maar er is geen tijd. Niet mijn schuld. Shoot the messenger. Ik was speciaal adviseur van de president, tot hij besloot dat mijn moraal niet de zijne was. Ik schreef boeken over diplomatiek leiderschap, zogenaamde New York Times bestsellers, maar bespaar u de moeite, u zult ze niet vinden bij Amazon; het was fictie, net als ik. Hoewel wat ik schreef over Bush sr. wel degelijk waar was. Het is uw gemis, dat ik u er niet meer over kan vertellen. Ik zit er niet mee. Echt niet. Eén tip nog, voor lotgenoten. Er ís leven in dit leven. Tussen de regels. Neem er de tijd voor.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Bartsnel, dat het echt fictie mag zijn, mooi beschreven! Het is persoonlijk niet zo mijn genre, het roept bij mij zelfmedelijden van de hp op, mn door de laatste alinea wordt dat extra benadrukt.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bartsnel, wat een idee om autobiografisch te schrijven vanuit de protagonist. Dat hij overgeleverd is aan de grillen van de schrijver is mooi gevonden. In het boek een tijdelijk leven, dat onherroepelijk eindigt als het boek af is. Met zijn opmerkingen over zijn 'eigen leven' dat losstaat van zijn geschreven leven geef je een beeld van wat hij bedoelt met 'er is leven in dit leven' . Mijn interpretatie, maar ik kan het natuurlijk ook mis hebben. In ieder geval graag gelezen, Groet Connie

Lid sinds

8 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Jouw laatste volledige twee minuten van leven heb ik voor ogen. Ze geven me net de tijd om te lezen. Schitterend gewoon, je einde subliem. :thumbsup:

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Bart, Of ik dit verhaal graag gelezen heb? Ik weet het niet. Het is wat wrang. In mijn idee heeft de HP wel degelijk geleefd als je zijn levensloop bekijkt. Het lijkt mij dat er een boeiend leven geleefd is en er heus niet zo veel tussen de regels is overgeslagen. Wat is leven? Ervaringen opdoen of achter de geraniums zitten? Dat het leven wat tegenvalt, tja, de grote Creator sprak dat de schepping "goed" was (voor wat het moest dienen-ervaringen opdoen), hij zei niet dat het fantastico was. :o (goed) -zo wordt het "omschreven" in de Heilige boeken. Door schriftgeleerden, de niet meest stabiele personen dus. Ach Bart, laten we niet zo moeilijk doen. :o Het zal de warmte zijn.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bart, ... gelukkig was zijn leven goed gevuld. Je hebt het met vaart geschreven; ik rolde zo het leven van de hp door.

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Als ik lees wat je allemaal gedaan en meegemaakt hebt, dan wordt het ook tijd om afscheid te nemen. Een heel apart verhaal. (door hebt - doorhebt) Even een zeurtje erbij moet kunnen. Je bent er toch niet meer.

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hartelijk dank voor het lezen en de commentaren. Het zelfmedelijden haal ik er niet zo uit, is ook niet zo bedoeld. Ik speel hier met feit en fictie op verschillende niveaus. De HP mag dan ogenschijnlijk een rijk leven hebben gehad, Hij was met handen en voeten gebonden aan de grillen van zijn schepper, tot hij ontdekte dat er ruimte zat tussen de regels, en daar de vrijheid vond om zélf te leven.

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Super! Ik houd van metafictie, want als lezer kan ik verder denken dan als alles voor me voorgekauwd is. Ik lees er maatschappijkritiek is die niet wordt ingevuld maar ieder stemt tot verder denken over hoe autobiografie je politiek oordeel inkleurt. Gaaf dit. Oeps, ik vergeet helemaal te zeggen dat je tijdsdruk op een zeer originele manier hebt opgevat. Compliment.