Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#147 - De onschuld

Elk jaar werd één kind uitverkoren om een reis naar de zon te maken. Vorig jaar was het Indaia’s buurmeisje. Ze had het zo naar haar zin dat ze nog steeds niet terug was. ‘Kom op Indaia, borstel je haren, ze moeten glanzen als goud.’ Mama legde een borstel op tafel. ‘Mama, waarom heb je rode ogen? Het lijkt alsof je gehuild hebt, is er iets?’ Mama kneep haar ogen toe. ‘Nee, meisje, ik heb last van mijn hooikoorts, maak je maar geen zorgen. Het wordt een fantastische dag. Ik ga alvast de bloemen halen.’ Mama sloeg de deur toe voor Indaia nog iets kon zeggen. Het was zo leuk de uitverkorene te zijn. Indaia’s vriendinnetjes waren jaloers omdat zij nu zou weten wat de volwassenen tijdens de zonnewende deden. Ze had een prachtige witte jurk mogen kiezen. En nog belangrijker: ze kon gaan reizen en de wereld ontdekken! Als ze helemaal uitgereisd was, zou ze terugkomen met honderden verhalen om aan haar vriendinnen te vertellen. ‘Indaia, kom, het is tijd. Zet de bloemenkrans op je hoofd en doe je witte jurk aan. Mama frunnikte aan Indaia’s haar en bekeek haar vanop een afstandje. ‘Je bent zo mooi, een echte fee.’ En weer had ze last van haar hooikoorts, haar ogen traanden en er liep snot uit haar neus. Ze rende weg om een zakdoek te nemen. Samen liepen ze de voordeur uit, plechtig, zoals het moest. Naar het feest. Een grote stenen altaar was op het dorpsplein gezet. Hier en daar zag Indaia mensen huilen: haar moeder en vader, de buurvrouw. Ze beklom de treden naar het altaar, vol verwachting voor wat komen zou. Iedereen hield zijn adem in. Indaia, de onschuld zelve.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
ach, wat gruwelijk. Mooi hoe je als lezer het hele verhaal voelt wat er gaat gebeuren, en dat zij geen idee heeft. Alleen je eerste alinea kan scherper; ik vind het niet fraai dat je eerst al zegt dat ze nog weg is, omdat ze het zo naar haar zin heeft, en vervolgens dat de reis ofwel ver ofwel fantastisch is.

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Joke, Dit is een heel ontroerend verhaal. Goed gedaan. Inderdaad gruwelijk zoals Schrijvenmaar schrijft. Het last hebben van de hooikoorts om niet aan het kind te laten merken dat ze verscheurd wordt door verdriet om wat met het kind gaat gebeuren, is goed gevonden. Persoonlijk zou ik met mijn dochter naar een veiliger plaats vluchten. :(

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Joke, ... je hebt het boeiend geschreven; het was een wrang verhaal. Een onschuldig lam moest geofferd worden. In allerlei verhalen komt dat voor. Tegenwoordig ... ; ik denk nu maar niet verder.

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
schrijvenmaar, bedankt voor je reactie. Ik heb zelf ook getwijfeld over die ene zin, ik heb hem dus maar geschrapt en ik vind dat het nu beter klinkt. Less is more. :) Blavatski, het is gruwelijk, inderdaad, maar ik zeg eigenlijk niks, het is puur de insinuatie waar ik iets mee wilde bereiken en dat is gelukt denk ik. Ikzelf zou allang vertrokken zijn, ja, maar gelukkig offeren wij geen mensenkinderen in mijn dorp. :p Riny, bedankt voor je reactie, inderdaad, zoals de wereld nu is... Maar we moeten positief blijven en niet té ver denken.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Joke, je hebt op een adembenemende manier een angstaanjagend verhaal geschreven. Mij complimenten. Fijne avond Connie