Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 146 Naar beneden omhoog gekeken

in het licht van die dag werd helder wat ik zag als een foto op zijn kop kwam als eerste in mij op rivieren, meren, zeeën spiegels van de hemel waarin de leeftijdloze rimpels gestild zijn gladgestreken kijkt de hemel je aan.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Deze regels: waarin de leeftijdloze rimpels gestild zijn gladgestreken kijkt de hemel je aan. In een woord, wat prachtig. Alleen het doet mij denken aan afscheid van het leven, moge het niet zo zijn voor jou Thea, hoop ik van harte!

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Thea Josephine, ... wat een bijzonder gedicht. Heel mooi. Evenals mw.Marie denk ik ook aan een overledene.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
ik zag het heel letterlijk voor me; windstil water rimpelt niet meer maar spiegelt des te beter - een heerlijk beeld, wat mij betreft (ik heb meerdere opsekopse foto's waar ik enkel het water fotografeerde om de spiegeling vast te leggen)

Lid sinds

6 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Beste Thea Josephine, De hemel zien in het water... een mooie uitwerking van de opdracht! Ook de titel is leuk, want een beetje spannend: hoe zit dat? Vervolgens wordt in het gedicht duidelijk wat er bedoeld is. De 'leeftijdloze rimpels' intrigeren me omdat ze zowel van de hemel als van het water kunnen komen. Ook het gladstrijken kan van beide komen. Knap gedaan. Misschien nog een tip: na het gladstrijken van deze water- en hemelrimpels komen altijd weer nieuwe rimpels die vervolgens weer worden gladgestreken. Is het een idee om die beweging ergens terug te laten komen? Groet! Greetje Kruidhof