Beste Willemina, Nancy, Connie, Mili, Dos en Madd, Dank jullie wel voor de leuke reacties en tips ter verbetering. Ik schreef het verhaal vanochtend spontaan in de buurt van een oude olijfboom in Zuid-Europa (lieven Soller, kies zelf het land. Spanje (Dos), Griekenland (Madd), of..). Mijn inspiratie waren de verstilde dorpje waar oude mannen op het plein zitten en vrouwen in het zwart door de straten schreien. Morgen reis ik weer terug naar huis, daarom heb ik nu even geen tijd om uitgebreid te reageren en het verhaal aan te passen. Iets wat ik normaal zo graag doe met behulp van jullie waardevolle feedback. Hartelijke groet, Marceine

Dank jullie allemaal voor de mooie reacties en tips. Op basis daarvan heb ik de ergste schoonheidsfoutjes eruit gehaald. @Willemina, Nacy, Connie en Mili: Drie keer ‘haar’ en drie keer ‘een’ is inderdaad niet fraai. Ik heb dat aangepast. En daarbij was de suggestie van Connie om de eerste twee zinnen van de tweede alinea te verwijderen de goude tip. Ook de laatste zin van de eerste alinea heb ik verwijderd. @Janp: ik denk dat het verhaal zo ook wat compacter is geworden. Dank voor het compliment ook, dat is toch fijn te lezen uit jouw pen. @Dos en madd: Dank voor jullie complimenten! De knobbels heb ik naar de zijkant van haar voet verplaatst. Daar zitten ze @i-Kat: La Festa della Repubblica is inderdaad een Italiaans feest. @jules: Ik bedoelde inderdaad de liefde van haar leven die na vijftig jaar terugkomt. Haar oudste zoon is van hem. Maar het verhaal biedt ruimte voor ook een andere invulling. Namelijk dat ze haar overleden echtgenoot in een ‘visioen’(of de toestand tussen dromen en waken in) terugziet. Zoals Riny, Marlie en Mili deken. De suggestie van Mili dat haar man dan onder de olijfboom befraven ligt, vind ik daarbij wel een hele romantische. @ marlie: fijn dat je het heel mooi vond! @Ton: Dankjewel voor het mooie compliment! @Riny, wat heerlijk om even in je hart gesloten te zijn. Dat voelt heel fijn. @schrijvenmaar: Dankjewel. Ik heb er inderdaad aan bijgeschaafd en het inmiddels ook wat uitgebreid. Dat heb ik wel vaker, dat een verhaal mij pakt en het zich dan zelf verder gaat ontvouwen tot een langere verhaal. Zo ook bij dit verhaal.

@ Schrijfcoach Blavatski, dank u wel voor uw leuke reactie en het compliment. Het is inderdaad een ode aan de (eerste) liefde van haar leven, de vader van haar eerste zoon. @Marietje, Dankjewel voor je duimpje en de complimenten. Ze is pas kort weduwe. Ze trouwde met een andere man. Natuurlijk deel ik graag de lange versie met jou en de andere Sollers. In de lange versie is de eerste alinea dezelfde als boven. De tweede alinea is totaal veranderd en fors uitgebreid en luidt als volgt: Haar voeten branden als ze bij de oude olijfboom aankomt. Ze gaat zitten op het vertrouwde plekje. Haar ademhaling komt tot rust als ze haar ogen sluit. Het is weer 1 juni 1967. De zomer dat haar broer meedeed met een Europese jeugduitwisseling. Bij hem logeerde Cor, een Nederlandse jongen. Ze herinnert zich het moment dat hij de keuken instapte, zijn blauwe ogen die haar aankeken deden haar wangen gloeien. En terwijl zij koffie inschonk en de cakes en koekjes op tafels zette, bleef ze zijn blik voelen. Toen ze eindelijk durfde terug te kijken, sloeg hij zijn ogen neer en zag ze zijn wangen rood kleuren. Een week lang waren ze onafscheidelijk en op 1 juni nam zij hem mee naar dit plekje onder de oude olijfboom. De dag na la Festa della Repubblica vertrok hij. Twee maanden later trouwde zij met Giuseppe. Het geluid van naderende voetstappen maakt dat ze haar ogen opent. Een man loopt op haar toe. Even is het of ze naar haar haar oudste zoon kijkt. Als ze haar blik scherp stelt denkt ze dat ze hallucineert. Dan trekt hij haar aan haar handen omhoog en voelt ze zijn warmte door haar heen gaan. ‘Waar was je?’ Haar vingers raken voorzichtig zijn wang aan ‘Ik wist het niet.’ Zijn duim volgt de welving van haar mond. De jaren verdwijnen als haar donkere ogen contact maken met zijn blauwe. Hij pakt haar beet en zwiert haar rond. Alle pijnlijke ongemakken verdwijnen, haar rok wervelt om haar benen.