#145 De oude olijfboom

Marceline, De eerste alinea vind ik prachtig. Van mij zou de laatste zin daarvan weg mogen. Als lezer zit ik helemaal in het verleden. Mocht je de zin wel willen behouden dan zou ik die op een nieuwe regel zetten. Maar nogmaals, ik vind het mooier zonder. De tweede alinea vind ik minder. Van een ademhaling die haar borst op en neer laat zwoegen schiet ik eerlijk gezegd spontaan in de lach. 'Haar ademhaling gaat zwaar', 'ze hijgt', of 'ze ademt zwaar', of iets dergelijks mag van mij ook gewoon. :) Drie keer beginnen met 'haar' vind ik niet zo geslaagd. Een beetje de omgekeerde wereld, dat ze denkt in de ogen van haar zoon te kijken? Hij lijkt op zijn vader? Ik vind het een origineel verhaal, al mag de tweede alinea van mij wel 'op de schop'.

Marcelina, een prachtig verhaal :thumbsup: ik ben het met Willemina eens wat betreft de tweede alinea. De ogen van haar zoon, volg ik, mooi! Oh ja zeurtje kijk even naar de titel, olijboom>olijfboom

@marcelline, Als je de tweede alinea aanpast door de eerste twee zinnen weg te laten, dan de zin : Haar blik gaat naar haar plekje onder de boom wijzigen in: Aangekomen bij de olijfboom gaat haar blik etc... Vervolgens ook het stukje 'denkt ze dat de tocht haar teveel is geworden.' ook verwijdert, en die zin een beetje aanpast, haal je de vertraging volgens mij eruit die ontstaat door het schrijven over de lichamelijke ongemakken, terwijl de kern 'teru naar het verleden' blijft. (Is mijn gedachte) Ik krijg de indruk dat de eerste alinea dan een logisch vervolg krijgt. Ben benieuwd wat jouw gedachte is. Fijn weekend, Connie

@Marceline, en in de eerste alinea begin je drie bijna opeenvolgende zinnen met 'en'. [En allemaal denken ze aan de keer dat zij met haar mochten dansen. Haar rok wervelend om haar benen. En weer voelen ze haar heupen wiegen onder hun handen. En weer zien ze haar fonkelende ogen en haar lach waar ze het nog steeds warm van krijgen.] Je verhaal heeft potentie, ik voel, ruik en zie het plein, de mannen en de lopende vrouw. Enig geschaaf is m.i. nog wel nodig. [Haar schoenen schuren tegen de knobbels boven haar grote teen, ...] Boven haar grote teen? Daar zou iets luchtledigs moeten zijn. Edit: Ligt haar man op de berg begraven?

Marcelline, ik heb je verhaal met plezier gelezen. Eindelijk wordt haar vijftigjarige berggang beloond. Wat is er lang geleden onder die olijfboom gebeurd, wat die jaarlijks terugkerende tocht rechtvaardigt, vraag ik me af. Het speelt zich af in een Zuid-Europees land. Mijn voorkeur gaat uit naar Spanje. De bezwaren van de dames hierboven me zie ik niet zo. Wel zou ik de pijnlijke knobbels bovenop haar tenen plaatsen en er niet boven laten zweven.

Alle verhalen waar een olijfboom in voorkomt maken mij gelukkig, verdrietig of blij. Ik maak er een Grieks tafereeltje van. Die knobbels kunnen ook aan de zijkant zitten van haar teen, ach wat doet het er toe.

Beste Willemina, Nancy, Connie, Mili, Dos en Madd, Dank jullie wel voor de leuke reacties en tips ter verbetering. Ik schreef het verhaal vanochtend spontaan in de buurt van een oude olijfboom in Zuid-Europa (lieven Soller, kies zelf het land. Spanje (Dos), Griekenland (Madd), of..). Mijn inspiratie waren de verstilde dorpje waar oude mannen op het plein zitten en vrouwen in het zwart door de straten schreien. Morgen reis ik weer terug naar huis, daarom heb ik nu even geen tijd om uitgebreid te reageren en het verhaal aan te passen. Iets wat ik normaal zo graag doe met behulp van jullie waardevolle feedback. Hartelijke groet, Marceine

kies zelf het land. Griekenland (Madd), Marceine

Spreken ze in Griekenland ook al Spaans?

La festa della repubblica, dat moet Italië zijn anders was het la fiesta geweest maar mijn Spaans is roestig...mwa...eigenlijk nooit ijzer geweest... De zoon kon ik niet goed plaatsen maar ik neem aan dat het een oude liefde is die ze daar ziet? Sfeervol, ik zag het voor me.

Bijzonder beeldend weergegeven, Marceline. De vrouw heeft heel veel over voor de voettocht om zoveel pijn te moeten lijden. Haar verlangen om die brandende one-night-liefde op 1 juni 1967 nogmaals te beleven, wordt eindelijk beantwoord. Hij is teruggekomen! Zo was het toch, Marceline? :o Heerlijk verhaal.

Verleden en heden komen samen, ik vermoed dat ze na 50 jaar een droom/visioen heeft dat ze eindelijk haar (overleden) echtgenoot terugziet. De ogen vd oudste zoon ... de zoon lijkt als twee druppels enz op de vader toen deze dezelfde leeftijd had. Wie ze aan de boom ziet, is de man van haar leven, 50 jaar eerder. Doet me denken aan mijn verhaal, zonder olijfboom, maar wel in Griekenland, en niet naar het verleden, maar naar de toekomst. Heel mooi marceline!

Hoi Marceline, je hebt weer een prachtig sfeerbeeld gemaakt; pleintje, oude mannen, vrouwen in het zwart, olijfboom op een heuvel. Dat doe je goed! Wat je ook weer geweldig doet is de emotie, de herinnering aanstippen waarmee de lezer deze ook beleeft; de oude mannen die in de vrouw het mooie meisje van vroeger herkennen (of moet ik zeggen; herbeleven?) en als de vrouw bij de olijfboom aankomt. Een pareltje!

marceline, Goed verhaal, ook mooi van sfeer. Probeer het hier en daar iets compacter:

Haar ademhaling laat haar borst op en neer zwoegen.

'haar borst zwoegt ' (vind ik genoeg en prima bij de sfeer passen)

Marceline, ik sluit je even in mijn hart. Met opzet heb ik geen 'voorgangers' gelezen, want ik zat helemaal in de roes van: 'het zien van haar man' die op haar zoon leek. Dat was een gouden moment voor haar. Ze hallucineerde door de vermoeidheid en de pijn aan haar voeten van de zware tocht. Prachtige inzending, Marceline. Dankjewel.

heerlijke sfeer, heel herkenbaar, met een sprookjesachtige twist lekker thuis op je gemak bijschaven, dan kun je nagenieten van je vakantie en er een waar pareltje van een verhaal aan over houden

Dank jullie allemaal voor de mooie reacties en tips. Op basis daarvan heb ik de ergste schoonheidsfoutjes eruit gehaald. @Willemina, Nacy, Connie en Mili: Drie keer ‘haar’ en drie keer ‘een’ is inderdaad niet fraai. Ik heb dat aangepast. En daarbij was de suggestie van Connie om de eerste twee zinnen van de tweede alinea te verwijderen de goude tip. Ook de laatste zin van de eerste alinea heb ik verwijderd. @Janp: ik denk dat het verhaal zo ook wat compacter is geworden. Dank voor het compliment ook, dat is toch fijn te lezen uit jouw pen. @Dos en madd: Dank voor jullie complimenten! De knobbels heb ik naar de zijkant van haar voet verplaatst. Daar zitten ze @i-Kat: La Festa della Repubblica is inderdaad een Italiaans feest. @jules: Ik bedoelde inderdaad de liefde van haar leven die na vijftig jaar terugkomt. Haar oudste zoon is van hem. Maar het verhaal biedt ruimte voor ook een andere invulling. Namelijk dat ze haar overleden echtgenoot in een ‘visioen’(of de toestand tussen dromen en waken in) terugziet. Zoals Riny, Marlie en Mili deken. De suggestie van Mili dat haar man dan onder de olijfboom befraven ligt, vind ik daarbij wel een hele romantische. @ marlie: fijn dat je het heel mooi vond! @Ton: Dankjewel voor het mooie compliment! @Riny, wat heerlijk om even in je hart gesloten te zijn. Dat voelt heel fijn. @schrijvenmaar: Dankjewel. Ik heb er inderdaad aan bijgeschaafd en het inmiddels ook wat uitgebreid. Dat heb ik wel vaker, dat een verhaal mij pakt en het zich dan zelf verder gaat ontvouwen tot een langere verhaal. Zo ook bij dit verhaal.

Mooi verhaal, Marceline, heerlijk romantisch, een ode aan de liefde van haar leven. Ze herkent de ogen van de zoon van de vader. Heel speciaal, die vondst. :o Nog een fijne extra "zondag". :nod:

Een romantisch verhaal, mooi onderwerp voor deze opdracht. :thumbsup: Ik vind de genoemde 50 jaren erg lang omdat dat zou betekenen dat ze erg jong al weduwe was. Haar oudste zoon is dan inmiddels ook al minstens 50 jaar. Het bevreemd mij ook dat hij nu pas na 50 jaar bij de olijfboom ´verschijnt´. Het zou voor mij logischer zijn dat dit de eerste keer is dat ze hun speciale plekje bij de olijfboom weer bezoekt en dat hij daar op haar heeft gewacht. Maar misschien dat jouw uitwerking in het langere verhaal anders verloopt. Ik ben er wel nieuwsgierig naar. Het tempo in de eerste alinea past goed bij de moeizame tocht naar boven. Het geheel leest erg prettig. Heerlijk die inspiratie op andere plekken! Ik hoop dat je een fijne vakantie hebt gehad. :)

@ Schrijfcoach Blavatski, dank u wel voor uw leuke reactie en het compliment. Het is inderdaad een ode aan de (eerste) liefde van haar leven, de vader van haar eerste zoon. @Marietje, Dankjewel voor je duimpje en de complimenten. Ze is pas kort weduwe. Ze trouwde met een andere man. Natuurlijk deel ik graag de lange versie met jou en de andere Sollers. In de lange versie is de eerste alinea dezelfde als boven. De tweede alinea is totaal veranderd en fors uitgebreid en luidt als volgt: Haar voeten branden als ze bij de oude olijfboom aankomt. Ze gaat zitten op het vertrouwde plekje. Haar ademhaling komt tot rust als ze haar ogen sluit. Het is weer 1 juni 1967. De zomer dat haar broer meedeed met een Europese jeugduitwisseling. Bij hem logeerde Cor, een Nederlandse jongen. Ze herinnert zich het moment dat hij de keuken instapte, zijn blauwe ogen die haar aankeken deden haar wangen gloeien. En terwijl zij koffie inschonk en de cakes en koekjes op tafels zette, bleef ze zijn blik voelen. Toen ze eindelijk durfde terug te kijken, sloeg hij zijn ogen neer en zag ze zijn wangen rood kleuren. Een week lang waren ze onafscheidelijk en op 1 juni nam zij hem mee naar dit plekje onder de oude olijfboom. De dag na la Festa della Repubblica vertrok hij. Twee maanden later trouwde zij met Giuseppe. Het geluid van naderende voetstappen maakt dat ze haar ogen opent. Een man loopt op haar toe. Even is het of ze naar haar haar oudste zoon kijkt. Als ze haar blik scherp stelt denkt ze dat ze hallucineert. Dan trekt hij haar aan haar handen omhoog en voelt ze zijn warmte door haar heen gaan. ‘Waar was je?’ Haar vingers raken voorzichtig zijn wang aan ‘Ik wist het niet.’ Zijn duim volgt de welving van haar mond. De jaren verdwijnen als haar donkere ogen contact maken met zijn blauwe. Hij pakt haar beet en zwiert haar rond. Alle pijnlijke ongemakken verdwijnen, haar rok wervelt om haar benen.