Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#143 De brandkast

20 mei 2017 - 15:21
Karel lag op zijn sterfbed toen plotseling het licht uitviel. Met nog snel wat kaarsen uit de huiskamer gepakt verlichtten zij de slaapkamer. Hij hield van kaarslicht. Zijn woonkamer stond er vol mee in alle kleuren, soorten, maten en zelfs geuren. ‘Toch mooi om hem nog met kaarslicht bij zijn laatste ademtocht te begeleiden’, fluisterde zijn oudste zoon. Ze knikten instemmend. Het leek erop of hij nog iets wilde zeggen. Veel kracht om te praten had hij niet meer, maar hij deed zijn best meenden zij te zien. Zijn drie kinderen hadden de hele week afwisselend bij hun vader gewaakt. Zijn uitspraken: ‘De handel kleeft aan mij en dat is er wat er aan jullie ontbreekt. Jullie zijn tot het bot toe verwend. Ik had jullie moeten laten werken voor je geld’, waren hen reeds bekend. Ze kwamen steeds dichter bij zijn mond om hem te kunnen verstaan. De gesprekken met hem probeerden ze de laatste tijd zo subtiel mogelijk te sturen naar de code van de brandkast. ‘Maak jullie nu maar niet ongerust, die code krijgen jullie van mij heus op tijd.’ Maar de tijd drong nu wel, gezien de situatie waarin hij verkeerde en de kaarsen die bijna opgebrand waren. Hoe zij het licht weer tot branden konden krijgen bleek ook niet hun sterkste punt. Hij blies met zijn laatste adem, en een glimlach rond zijn mond, de code hun oren in. ‘Drie, vier, vijf…, acht, negen hekje... Hij was nog warm, toen het synchroon in de gangkast klonk. ‘Drie, vier vijf…, acht, negen hekje.’ Een klik en hun ogen bolden zich tot het maximum van hun oogkassen. ‘Wat?' 'Reserve stoppen?'

Lid sinds

8 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 mei 2017 - 17:35
@theajosephine, Als er al meer dan een week gewaakt moet worden bij Karel, dan is het wel zeer onwaarschijnlijk dat hij met voorbedachte rade de stoppen in de brandkast had gelegd. Het komt mij vreemd over dat hij geweten zou hebben dat het licht uitviel. Ik struikel in de eerste alinea over het woord kaarsen, dat vaak herhaald wordt met uitleg. Ik krijg de neiging om niet verder te lezen. 'Kaarsen in allerlei soorten en maten' maken het beeld sterker. Voorts is er eerder gesproken over noemen van namen. Die zouden vervangen kunnen worden door zijn drie kinderen, waardoor de spanning in het verhaal blijft. Ik denk dat met een ander slot het verhaal aannemelijker zou zijn, bv door op het laatst alleen de code van de brandkast net niet te laten uitspreken. De lezer mag verder gissen. Groet Connie

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
20 mei 2017 - 19:55
Beste Thea Josephine, Zo te lezen was Karel voorbereid op stroomstoringen met reservestoppen in de brandkast. Kijk ik naar de zin [ ‘De handel kleeft aan mij en dat is er wat er aan jullie ontbreekt. Jullie zijn tot het bot toe verwend. Ik had jullie moeten laten werken voor je geld’] die vertelt mij dat Karel zijn leven lang hard gewerkt heeft, zuinig leefde. Ergens kan ik me voorstellen dat de reservestoppen zo brandveilig opgeborgen waren voor het moment zijn kaars en alle andere in zijn woning zouden doven. Enkele suggesties [Karel hield van kaarslicht, hij had zijn woonkamer vol staan met alle soorten kaarsen; geur- en gekleurde kaarsen, bolle- en lek kaarsen en niet te vergeten de nodige theelichtjes in de daarvoor bestemde houders.] Een overweging is: Karel hiel van kaarslicht. Zijn woonkamer stond er vol mee in alle kleuren, soorten, maten en zelfs geuren. Dan geef je dezelfde informatie zonder dat het een opsomming wordt. De volgende zin [‘Eigenlijk toch mooi om hem nog met kaarslicht bij zijn laatste ademtocht te begeleiden’, fluisterde Rien, zijn oudste zoon.] 'Eigenlijk' is hier overbodig en dubbelop met 'toch'. Kies voor een van beide. Subtiel en krachtig is de volgende zin [Hij was nog warm, toen het synchroon in de gangkast klonk.] ‘Wat!’ ‘Alleen een doosje reserve stoppen!’ De laatste zin: ik zou kiezen voor kort en krachtig. Wat? Reservestoppen? De tip van ccschart over het gebruik van namen. Eens met haar. Dank je voor je uitwerking. Hartelijke groeten, schrijfcoach Inanna

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 mei 2017 - 21:02
Thea Josephine, ... een knaller van een verhaal. Dit is ook niet om serieus te nemen. Met plezier gelezen.