#143 bliep bliep ..... .....

Beste Dos, quote Het zou interessant zijn te horen waarom mijn verhalen je verwonderen. unquote In de verhalen die ik van je heb mogen lezen voel ik een tweede, soms zelfs derde laag. Dit ontstaat grotendeels door de opbouw van je zinnen en de woordkeuze. Het nodigt mij uit naar meer te kijken dan alleen de woorden die je geschreven hebt. quote Nooit eerder heb ik in een volmaakt gelukzalige toestand verkeerd als deze. Ik bevind me in een eindeloze ruimte met alleen maar transparant licht, unquote Met 'alleen maar' toon je inderdaad aan dat er alleen dat licht is. Kijk ik naar ritme onder je tekst, de melodie dan zijn het de woorden 'alleen maar' die het ritme onderbreken, waar de plaat blijft hangen. Een optie die in mij opkomt: Ik bevind me in een eindeloze ruimte omringd door transparant licht. quote De kennis die ik tijdens heel mijn leven vergaarde kwam via mijn zintuigen en de verbeelding. De rede werd levenslang geoefend, maar bleef zwak en feilbaar. Nu werkt alleen de intuïtie nog, die mij leert dat hier geen laatste oordeel is, noch een hel of verdoemenis. Ook is er geen onderscheid tussen goed en kwaad. unquote Je vraag is of door het weglaten van 'ook' het dan geen opsomming wordt. Ik sluit niet uit dat het anders lezen wellicht komt doordat ik een vrouw en jij een man bent. De 'ook' legt voor mij de nadruk op een opsomming. Zonder 'ook' versterkt het voor mij de zin daarvoor. Hartelijke groeten, schrijfcoach Inanna

Ik hou het toch wat simpeler, Dos. Wat leeft moet respect hebben voor leven. Ik heb tussen mijn twaalfde en mijn achttiende menige vogel uit de bomen geschoten met mijn windbuks. Er is niets in mijn leven waar ik meer spijt van heb dan dat. En misschien is er geen hiernamaals, maar wel een laatste gedachte als een mens voorgoed zijn ogen sluit. En zo'n laatste gedachte kan lang, eeuwig, duren als tijd relatief is. Vandaar misschien dat ik nu alles doe om vogels, kikkers, padden, vlinders en al wat leeft een plekje te gunnen in mijn tuin. Om het aardse bestaan, op het moment dat, in ieder geval op dat punt, met een glimlach achter me te kunnen laten. :)

ik kan mij niet voorstellen ooit nog differentiaal- of integraalrekenen te kunnen, laat staan me alle scheikundige formules te herinneren (maar die heb ik vast nooit zo goed erin gestampt als jouw hp); kortom: ik las je vooral met een grote grijns en met weinig filosofische overpeinzingen. Als ik desalniettemin zeuren mag, kan ik toch niet nalaten op te merken dat men in het Nederlands Vergilius als standaardspelling hanteert. Maar bovenal heb ik genoten van je originele verhaal.

Dos ik heb genoten. Ik struikelde ook even over de namen. Niet omdat ze er staan maar omdat je het over zes kinderen hebt en ze niet allemaal bij naam noemt. Inderdaad overbodig maar ja het haperde daarom heel even bij mij. Ik ben overigens blij dat ik dit niet zaterdagochtend heb gelezen. Die dag is mijn moeder begraven, gestorven aan Alzheimer. Stel je voor dat ik dan het idee had gekregen dat ook zij in dat laatste heldere moment aan een moord dacht die ze begaan zou hebben ;). Van de andere kant dan had ik mezelf door je verhaal kunnen laten meeslepen en overtuigen dat ze me weer herkende op het laatste moment Ondanks dat dit even een gek thema voor me is ben ik blij dat ik het gelezen heb. Omdat je onverzadigbaar bent hebben nog meer duimpjes, kusjes, lachen enz geen zin ach oké toch maar :thumbsup:

Omringd door een regenboog aan aura’s, gedragen door liefdevolle energie stijgend naar het licht van je nieuwe thuis. Zonden en deugden herinneren als in een bliksemschicht Het heengaan is geen afscheid maar tot ziens. :thumbsup:

Prachtig geschreven, Dos. Zag alles in slow motion gebeuren.

Ging voor ieder mens op deze manier het licht maar uit: mooi beschreven deze berusting over het verleden en de aankomende dood. :nod:

Ging voor ieder mens op deze manier het licht maar uit: mooi beschreven deze berusting over het verleden en de aankomende dood. :nod:

Marietje, Hp heeft me juist laten weten dat voor iedereen zo het licht uitgaat. Ik verlang er nu al naar.

Ging voor ieder mens op deze manier het licht maar uit: mooi beschreven deze berusting over het verleden en de aankomende dood. :nod:

Marietje, Hp heeft me juist laten weten dat voor iedereen zo het licht uitgaat. Ik verlang er nu al naar.

Ik heb ooit gelezen dat pas na een viertal behaalde doelen het leven over kan zijn. Het nog niet bereikte doel van mij is: schrijf een boek. Daarom kijk ik er nog niet naar uit! ;)

Dag Dos, Je beschrijving van de bijna-doodervaring is heel mooi. Ik hou het kort, er zijn al woorden genoeg over en weer gegaan, maar één ding weet ik zeker, bij het overlijden van mijn geliefde was ik met hem in de tunnel, ik zag de bloemen, ik hoorde de vogels zingen en aan het eind van de tunnel stond zijn moeder hem liefdevol op te wachten... :nod: