Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#142 De uitverkorene

Met een vreemde glimlach lees ik het artikel. Man (58) wordt kluizenaar in Oostenrijk. Hij is geselecteerd en heeft de uitdaging aangegaan. De cirkel is rond. Maar dat is niet zonder problemen verlopen. Het nadeel van media en sociale media. Ludieke artikelen worden sneller opgepikt. De serieuze berichten slaan ze over. Akkoord, het overgrote deel van de mensheid wil niet altijd de saaie slecht-nieuws-show van de laatste jaren. Ze willen plezier, uitdaging, lachen en soms alleen zijn. Het begon najaar vorig jaar. De vorige geselecteerde gaf het al na een jaar op. Hij had zich wat miskeken op de gevolgen van het jarenlang leven in de maatschappij. Automatisch had hij zich zo goed aangepast aan de huidige manier van leven dat het gebrek aan sociale contacten hem als snel te veel werd - of eerder veel te weinig - in zijn geval. Hij kon zich niet meer bekeren tot dat, wat ooit zijn roeping was. Het leven als kluizenaar, als conciërge, als contact tussen hemel en aarde, als een teruggetrokken heremiet. Het leven in een kapel op een berg in centraal Europa. Hij gaf zijn ontslag en dat zorgde onverwacht snel voor een nieuwe vacature. Zoals gebruikelijk werden de vacatures cryptisch omschreven in de kranten. Tussen de zoekertjes stond er: @ll hrmtn – DRINGEND – lvn als klznr in kpl @A - cntct. Niet echt veelzeggend maar verstaanbaar voor mij. Het was de aankondiging van een nieuwe kans. Dat moment waar we als kind naar toe leefden. Wij zijn de uitverkorenen. Net dat tikkeltje anders. Ik had verwacht pas binnen een aantal decennia - als ik dan nog leefde - mijn taak te mogen vervullen. Wij worden niet zomaar geselecteerd. De proeven zijn niet min. Kunnen we leven zonder elektriciteit? Zonder stromend water? Zijn we open genoeg om te communiceren met mensen, planten en dieren en met het leven buiten de aarde? Verstaan we de taal van het universum nog? Het zoekertje werd echter ook opgepikt door een blogger, overgenomen door allerlei sociale media en begon zijn eigen leven te leiden. Ook mensen die geen uitverkorene zijn, gaven zich op. Als uiting van een depressie, als toevluchtsoord na een misdrijf of nog erger, na een weddenschap voor een paar bakken bier of een fles schnaps. Ik was dus niet de enige die zich had aangemeld, maar wel één van de vijf uitverkorenen binnen de groep van een veertigtal kandidaten. De testen dit jaar waren zwaarder dan vorig jaar. Vooral op sociaal gebied. Het leven zonder sociaal leven. Het achterlaten van vrienden en kennissen. Geduldig zijn. Geduld is niet zomaar een deugd. We weten immers niet wanneer we contact krijgen. We moeten constant klaar staan om te communiceren met de buiten-wereld. We moeten klaarstaan om opgenomen te worden in het niet-aardse leven. Misschien lijk ik wel rustig en kalm? maar ik juich binnenin. Ik ben geselecteerd. Ik ben met glans geslaagd. Jarenlang heb ik me voorbereid op mijn taak, mijn roeping. Het leven als echte Heremiet. Geduldig wachten op contact. Het contact met onze voorvaderen. Het teken dat ze ons terug komen halen. Alleen op dat ene plekje is er contact mogelijk met onze familie – de aliens, zoals jullie ze wel eens noemen.

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Bijzondere invulling Izabel. Jij hebt een originele invulling, vind ik. Somige zinnen lopen niet zo lekker om te lezen, begrijpen doe ik het zeker.. Bijv. Het begon najaar vorig jaar: het begon vorig najaar. Wij worden niet zomaar geselecteerd. De proeven zijn niet min. Kunnen we leven zonder elektriciteit? Zonder stromend water? Zijn we open genoeg om te communiceren met mensen, planten en dieren en met het leven buiten de aarde? Verstaan we de taal van het universum nog? Missschien: , ipv de ? en dan 1 vraagteken aan het eind. Miskennen vind ik een mooi woord. Misschien lijk ik wel rustig en kalm? maar ik juich binnenin. Misschien: ? weg en een komma. Ik ben geselecteerd. Ik ben met glans geslaagd. Je zou één van de twee zinnen kunnen nemen, het is nu dubbelop. Trek je niet teveel aan van mij, ik ben echt nog in de kinderschoenen. Graag je tekst gelezen!

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bijzondere invulling Izabel. Jij hebt een originele invulling, vind ik. Somige zinnen lopen niet zo lekker om te lezen, begrijpen doe ik het zeker.. Bijv. Het begon najaar vorig jaar: het begon vorig najaar. Wij worden niet zomaar geselecteerd. De proeven zijn niet min. Kunnen we leven zonder elektriciteit? Zonder stromend water? Zijn we open genoeg om te communiceren met mensen, planten en dieren en met het leven buiten de aarde? Verstaan we de taal van het universum nog? Missschien: , ipv de ? en dan 1 vraagteken aan het eind. Misschien lijk ik wel rustig en kalm? maar ik juich binnenin. - Misschien: ? weg en een komma. Ik ben geselecteerd. - Ik ben met glans geslaagd. - Je zou één van de twee zinnen kunnen nemen, het is nu dubbelop.
Blij met jouw reactie -ik luister graag naar goede raad en begrijp goed wat je wil zeggen. hieronder een aanpassing (ik kijk of ik mijn eigen tekst kan aanpassen :) ... Met een vreemde glimlach lees ik het artikel. Man (58) wordt kluizenaar in Oostenrijk. Hij is geselecteerd en heeft de uitdaging aangegaan. De cirkel is rond. Maar dat is niet zonder problemen verlopen. Het nadeel van media en sociale media. Ludieke artikelen worden sneller opgepikt. De serieuze berichten slaan ze over. Akkoord, het overgrote deel van de mensheid wil niet altijd de saaie slecht-nieuws-show van de laatste jaren. Ze willen plezier, uitdaging, lachen en soms alleen zijn. Het begon vorig najaar. De vorige geselecteerde gaf het al na een jaar op. Hij had zich wat miskeken op de gevolgen van het jarenlang leven in de maatschappij. Automatisch had hij zich zo goed aangepast aan de huidige manier van leven dat het gebrek aan sociale contacten hem als snel te veel werd - of eerder veel te weinig - in zijn geval. Hij kon zich niet meer bekeren tot dat, wat ooit zijn roeping was. Het leven als kluizenaar, als conciërge, als contact tussen hemel en aarde, als een teruggetrokken heremiet. Het leven in een kapel op een berg in centraal Europa. Hij gaf zijn ontslag en dat zorgde onverwacht snel voor een nieuwe vacature. Zoals gebruikelijk werden de vacatures cryptisch omschreven in de kranten. Tussen de zoekertjes stond er: @ll hrmtn – DRINGEND – lvn als klznr in kpl @A - cntct. Niet echt veelzeggend maar verstaanbaar voor mij. Het was de aankondiging van een nieuwe kans. Dat moment waar we als kind naar toe leefden. Wij zijn de uitverkorenen. Net dat tikkeltje anders. Ik had verwacht pas binnen een aantal decennia - als ik dan nog leefde - mijn taak te mogen vervullen. Wij worden niet zomaar geselecteerd. De proeven zijn niet min. Kunnen we leven zonder elektriciteit, zonder stromend water? Zijn we open genoeg om te communiceren met mensen, planten en dieren en met het leven buiten de aarde, en verstaan we de taal van het universum nog? Het zoekertje werd echter ook opgepikt door een blogger, overgenomen door allerlei sociale media en begon zijn eigen leven te leiden. Ook mensen die geen uitverkorene zijn, gaven zich op. Als uiting van een depressie, als toevluchtsoord na een misdrijf of nog erger, na een weddenschap voor een paar bakken bier of een fles schnaps. Ik was dus niet de enige die zich had aangemeld, maar wel één van de vijf uitverkorenen binnen de groep van een veertigtal kandidaten. De testen dit jaar waren zwaarder dan vorig jaar. Vooral op sociaal gebied. Het leven zonder sociaal leven. Het achterlaten van vrienden en kennissen. Geduldig zijn. Geduld is niet zomaar een deugd. We weten immers niet wanneer we contact krijgen. We moeten constant klaar staan om te communiceren met de buiten-wereld. We moeten klaarstaan om opgenomen te worden in het niet-aardse leven. Misschien lijk ik wel rustig en kalm, maar ik juich binnenin. Ik ben met glans geslaagd en ze hebben mij geselecteerd. Jarenlang heb ik me voorbereid op mijn taak, mijn roeping. Het leven als echte Heremiet. Geduldig wachten op contact. Het contact met onze voorvaderen. Het teken dat ze ons terug komen halen. Alleen op dat ene plekje is er contact mogelijk met onze familie – de aliens, zoals jullie ze wel eens noemen.

Lid sinds

15 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Izabel, Fijn dat je met ons mee schrijft. Je inzending is een boeiend epistel geworden met filosofische gedachten over het kluizenaarschap. De tweede versie leest volgens mij iets vlotter. De HP hoopt op contact met voorvaderen/aliens. Hij beschouwt zichzelf als een "uitverkorene". Spannend. Klein zeurtje: hij juicht binnenin - juicht van binnen? Graag gelezen en een leuke afwisseling tussen de heremietverhalen. :o

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Moedig Izabel herschreven. Het loopt al beter. Het allermoeilijkste is het schrappen in een tekst. Ik heb het zeker nog niet onder de knie, maar ergens schreef Wilhelmina in het commentaar: Om je een stukje op weg te helpen Voegt dat iets toe of kan het weg (in de zinnen erna laat je hetzelfde al zien) Is die informatie voor de lezer belangrijk? En zo kun je het hele verhaal eens doorlopen: wat kan beslist niet weg omdat de lezer die informatie nodig heeft of omdat de sfeer van het verhaal het nodig heeft. En wat kan wel weg. Succes. Ik wens je veel succes en sorry Wilhelmina ik plagieer, maar vind het zulke mooie tips! Misschien Izabel vertel ik je nu teveel, dan excuus! Schrijf fijn verder, iedere opdracht leert je weer iets.

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@mw.Marie, geen excuses nodig, ik moet ook leren schrappen, dat heb ik al meer gehoord. Ik moet ook leren tijd te maken, dus niet schrijven en publiceren, maar wachten en herlezen en herschrijven :) Bedankt voor alle tips, daar leer ik van, ook van de tips bij anderen. Dank je !