#142 Contemplatie

Marlie, Een verhaal over een ogenschijnlijk succesvolle man die het doel in zijn leven mist. Inhoudelijk vind ik het een navolgbaar en plausibel verhaal. Wel is het wat vertellerig, je laat weinig over aan de verbeelding. Maar dat was misschien ook je bedoeling?

Het roer om! Inderdaad zeer plausibele vertelling. Met plezier gelezen. Kleine opmerking, persoonlijk vind ik het onrustig dat er geen wit ( pauze) tussen zit.

Hoi mw.Marie, prachtig, hoe je beschrijft dat zijn drive verdwijnt door het verlies van zijn geliefde en de vergelijking met zijn jongere zus, die het leven eerder door had dan hij met al zijn successen. Mooie, wijze zin; 'Dat je geliefde eerst moet sterven totdat de schellen van je ogen vallen…' (al zou ik hier liever 'voordat' gebruiken dan 'totdat'). Het beeld dat je hier oproept stemt verdrietig, maar eigenlijk ook weer niet omdat HP na de constatering dat de accountancy en de wereld van de grote, maar inhoudsloze successen niet meer bij hem horen tot een verdieping komt waaraan hij consequenties verbindt. Daarom vind ik het slot ook zo mooi! Dikke duim voor jouw verhaal! :thumbsup:

Marceline, dank je. Het vertellerige, dat is mi altijd een beetje het gevolg als je het verhaal schrijft vanuit de toeschouwer. Als er een dialoog in zit wordt het levendiger, ik kies daar nu niet voor. Wel bedankt dat je me erop attent maakt!

Nancy, dank je. Ik heb nu wit regels geplaatst. Het oude liedje, in Word staat het rustiger en bij het plaatsen hier heb ik niet goed opgelet. Dank voor je tip!

Ton, dank je. Voor je uitgebreide reactie, stel ik zeer op prijs. En bedankt voor 'voordat'. Ik worstelde er zelf mee, heb die zin zovaak herschreven. Beide kan mi maar van jou vind ik prettiger lezen, dus aangepast.

Het verhaal verloopt in een goed tempo maar je remt t door zoveel te vertellen! De ' show don' t tell' regel zou je kunnen toepassen, mw. Marie.

@mw marie, voor mij is de worsteling met teveel vertellen ook nog steeds een hindernis. Ik ben vaak ' lang van stof' in de veronderstelling dat ik zo compleet mogelijke informatie moet verstrekken. Ik ben er zelf nog niet achter wat het beste is. Inhoudelijk heb je een goed verhaal geschreven met alle signalen van een hp die ' het zat' is. (Mijn eigen bijdrage heeft een soortgelijk thema). Ik ben het eens met het vertragende effect, dat in je verhaal optreedt, maar ook benieuwd of het anders kan en dan toch volledig blijft. Fijn weekend Connie

Ik vind het een mooie vertelling. De stijl die je hebt gekozen past bij de levensfase van iemand verliezen. De eerste maanden wordt je geleefd, en leef je met je hoofd en probeer je alles te rationaliseren en zoveel mogelijk je gevoel uit te schakelen, omdat er zoveel geregeld moet worden. De begrafenis, de erfenis, een testament. En als dat voorbij is, zit je alleen op bed, met de kleding van je partner op schoot. Niet wetende waar je moet beginnen. Niemand die nog over de vloer komt 'omdat je er al overheen zou moeten zijn'. Eenzaamheid in rationaliteit. Juist de gerationaliseerde vertelstijl past bij een verwerkingsproces in de eerste maanden (ook al is die super individueel). Het zorgt voor een bepaalde afstand, maar tegelijk ook niet, als je tussen regels door leest. Puur technisch: Je schrijft "Hij is maat Europa bij een groot accountantsbureau met een vijftigtal wereldwijde vestigingen". Wat bedoel je precies met 'maat'? Het is me niet helemaal duidelijk.

Ik vind het jammer dat je een beetje tussen twee tonen lijkt te zitten; ik lees een serieuze, plausibele ontwikkeling in de hp, maar ook komische (over de top) details, zoals de verbaasde assistentes en de veertig katten - daarmee haal je voor mij de kracht uit het verhaal

Dag mw.marie, Fijn dat je mee schrijft over het begrip kluizenaar. Ik vind je verhaal mooi en de zin met de 40 katten op de Veluwe deed me glimlachen. Even een streepje humor doet altijd goed. De HP wordt zich ervan bewust een leven te leiden dat hij niet aangenaam meer vindt nu zijn partner overleden is en de jongere generatie hem boven het hoofd groeit. Ja, er moet soms iets drastisch gebeuren alvorens de schellen van de ogen vallen. Gelukkig hoeft deze bewustwordingsfase niet altijd veroorzaakt te worden door een tragedie... Hij gaat glimlachend slapen. Dromend over Zijn toekomst. Ik proef hier een vleugje bitterheid door Zijn met een hoofdletter te schrijven. Is dat je bedoeling? Nog een fijne zondag toegewenst. :o

Maddbrug, dank je voor je reactie. Ik ga het proberen! Dank je voor het aantippen van de belangrijke regel in de schrijfwereld. Ben benieuwd hoe het gaat worden. Dank voor je inspiratie!

Dank je Connie, samen proberen is toch altijd leuker dan alleen. Hetgeen ik er moeilijk aan vind, is het geheel in een dialoog gieten, dan ben je er vanaf. Maar dat wil ik liever niet. Dus ik worstel nog even en broed erop! Ik ga de uitdaging aan hier!

AngelaMarina. Dank je voor je hartverwarmende uitleg hierboven. Zo kan je er dus ook tegen aankijken! leerzaam voor mij. Ik wens je alle sterkte en blijf schrijven, want jouw tekst lezen is een ware vreugde! De maat waar je naar vraagt, daar bedoel ik een maat uit een maatschap mee, dus een zakelijke partner. Fijne zondag!

Dank je schrijvenmaar. Fijn dat je de twee 'tonen' (mooie benaming trouwens) ziet in het verhaal. Ik ben aan het experimenteren om humor in mijn teksten te krijgen. Fijne zondag.

Dank u schrijfcoach Blavatsli. Fijn dat u mijn verhaal kan waarderen. Ik heb zelf niet gedacht aan het 'boven het hoofd groeien van de jongere generatie', maar meer de leegheid die geld verdrienen geeft terwijl zijn geliefde overleden is. Geld geeft geen warmte, wat je ermee doet kan een hele goed levensinvulling geven, dat dan weer wel! Helemaal met u eens, hoeft niet altijd zo te gaan, je kunt ook tot zelfinkeer komen op een gewone dag, gelukkig. Fijn dat u de humor ook leest. Zoals hierboven geschreven, ik probeer dat onder de knie te krijgen. Zijn toekomst: zijn eigen leven met een geestverruimende invulling, waarbij God een factor kan zijn. Grappig dat u er bitterheid in leest. Het is bedoeld als positief. Dank u voor het uitgebreid becommentariëren van mijn tekst. Net of ik echt even met u in gesprek ben en zeer leerzaam! Fijne zondag retour gewenst!

In de eerste alinea leg je alles uit, leeftijd, baan en vrouw verloren. Dat kun je weglaten en het de lezer laten raden, in elke alinea iets weg geven. Door sommige woorden en zinnen weet je als lezer wel wat er aan de hand is. De kunst is om dan weer niet te veel weg te laten. Het verhaal vind ik goed hoor!

Tweede versie: Comtenplatie ‘Ha die Jacques, kom binnen kerel. Gezellig dat je ons aandoet op zondagmiddag,’ zegt Frederik, Jacques’ maat in hun wereldwijd accountantsbureau. Jacqueline begroet hem met een hartelijke kus op zijn wangen. ‘Een portje uit 1910 vraagt erom om geopend te worden, wat denk jij Jacques?’ vraagt Frederik. Jacques knikt instemmend en voelt meteen dat hij weer in de meegaande modus zit. Het ergert hem. Hij blijft glimlachen en denkt hoe leg ik deze mensen, die zo aardig voor mij zijn, het uit? Hij zakt weg in hun diepe designbank en krijgt zijn glas aangereikt. ‘Santé jongen, dat je leven weer een mooie kleur mag krijgen!’ zegt Frederik met een vette knipoog. ‘Op jullie gezondheid, dat jullie nog lang een mooi paar mogen blijven,’ wenst hij hen beiden toe. ‘Eerlijk gezegd kom ik om jullie iets mede te delen. Jullie zijn natuurlijk ontzettend aardig voor mij en dat weten jullie, ik waardeer dat zeer. Maar na het overlijden van Marianne, ben ik anders tegen mijn leven aan gaan kijken. Vanmorgen viel alles op zijn plaats toen ik een advertentie in het Financiële Dagblad zag: Kluizenaar gezocht in Oostenrijk op 1400 meter hoogte.’ Even hangt er een stilte tussen hen in. Frederik herpakt zich als eerste: ‘Tuurlijk jongen, ik begrijp je weg willen gaan, maar zo verwerk je Marianne niet. Zoveel psychologische kennis van de koude grond heb jij toch ook wel.’ Jacqueline valt bij: ‘Jacques, het is ons echt niets teveel, we gaan al zo’n dertig jaar met elkaar om. We zijn er echt voor je.’ ‘Ja, lieve mensen dat weet ik en dat realiseer ik me ook. Ik wil het heel graag, heb al eerder gedacht te stoppen, maar ach ja je zit in de flow en daar stap je niet gemakkelijk uit. Als ik Mirella, Clara en Esmee’s gezichten zie straks, dan denk ik: niet één van de drie, maar geen van jullie drie. En dat is zo’n opluchting voor me. Je kent mijn zus Marianne, dat ga ik niet doen hoor met veertig katten op de Veluwe, maar ik begrijp haar nu wel. Ik stop de ‘ratrace’ in mijn leven en gooi het roer om.’

Ik ben benieuwd of er ook nog een andere manier is om show, don't tell ipv de dialoogvorm. Ik hoor het graag.

@mw. Marie Ik vind dat je een plausibel verhaal gemaakt hebt, wat goed te volgen is. Ik vrees dat ik je tweede versie niet beter vind dan je eerste. (Maar dialogen zijn ook heel moeilijk) Probeer wat meer weg te laten. Dat Jacques maat Europa is bij een groot accountantsbureau: prima; maar dat dat accountantsbureau een vijftigtal wereldwijde vestigingen heeft: voegt voor mij niets toe. De 'ratrace' wil hij stoppen: oké; maar waarom 'zoals hij erover denkt'? Als je dingen weglaat, zou je verhaal zomaar een beetje meer richting show kunnen opschuiven.

Mw.Marie, ... ik kies voor de eerste versie; dat past beter bij contemplatie. Mijn idee; die veertig katten zijn vast cynisch bedoeld en passen hierdoor goed in je verhaal. Met plezier gelezen. (Jouw eerste versie is ook een voorbeeld voor mij om minder 'te praten' in mijn stukje. Ik heb mij voorgenomen om dat te veranderen, maar hoe... Wellicht heb ik nu een voorbeeld.)

Hoi Mw.Marie, Bij #3 heb ik je al een dikke duim gegeven, daar verander ik niets aan. Daarna zie ik ook andere commentaren en je worsteling met dialogen en show, don't tell. Ik ken dezelfde worsteling, ben er ook nog (lang) niet uit. En dan zie ik je 2e versie, met een prachtige dialoog. Die dialoog bewonder ik omdat die heel treffend het milieu schetst waarin HP zich begeeft. Maar de contemplatie vind ik daarin een stuk minder uit de verf komen dan in je 1e versie. Wellicht kan dat ook niet anders, omdat die ook veel meer zijn gevoel en denken weergeeft, zijn beweegredenen en het proces naar zijn beslissing. Daarmee wordt het ook per definitie wat meer vertellerig, en dat vind ik in deze situatie niet zo'n ramp. Ik weet niet of ik je op weg hebt geholpen, ik ben ook maar beginnend schrijver, maar ik wilde het toch met je delen. Klein dingetje; ik snap dat je HP's milieu in deel 2 wilt schetsen, maar ik vraag me af of dit soort advertenties in het FD staan... ;-)

Dank je gs. Je geeft een mooi voorbeeld aan. Nu snap ik het beter!

Dank je Riny, wat een warme reactie schrijf je naar mij. Eerlijk gezegd vind ikzelf de eerste versie ook beter. GS geeft een mooi vb hoe het weglaten kan. Ik wens je veel succes, lees jouw teksten trouwens graag! En ja zo leren we van elkaar weer hier.

Dank je Ton en zeker voor het weer komen lezen! Dank voor het compliment voor de dialogen. Je hebt helemaal gelijk, het is niet het onderwerp. Wel fijn dat je een duidelijk show don't tell erin leest! Je helpt me zeker, in ider geval om de moed erin te houden! Ja dat FD was een grapje hoor. Tegenwoordig worden zelfs financiële types filosofisch, maar of het al zover gaat.

@mw marie, ik denk dat in de tweede versie de beweegredenen door de dialogen meer vertellerig is geworden. Zelf vind ik de eerste versie meer diepte hebben. In versie 2 is meer 'weglaten' volgens de tip van Willemina mogelijk. Ik denk dat een combinatie van de twee versies een goede manier zou zijn. (Tenminste denk ik). N.a.v. het laatste advies van Mili aan mij wil ik graag met je delen: streep eronder,morgen woensdag, nieuwe kansen met een nieuwe opdracht. Ik herken veel in je manier van werken: je stopt niet voordat het 'helemaal volgens de regels is', maar er zijn geen verkeerde verhalen, hooguit verbetermogelijkheden als je het ermee eens bent. Ik heb jou ook in deze opdracht graag gevolgd, Fijne avond, Connie

Wat lief van je Connie, dank voor je reactie, we gaan lekker door toch met deze fijne hobby!

@mwMarie: :thumbsup: :)

Dag mw.Marie, De bitterheid dacht ik te vinden in ZIJN toekomst. Eindelijk komt hij ertoe ZIJN leven te leiden. :nod: en niet wat hem door anderen wordt voorgeschreven, wat moet en zo...

Dank u, schrijfcoach Blavatski, excuses voor mijn late reactie, ik geniet van uw woorden over mijn tekst. Fijn dat u het begrijpt! Ik heb op dit moment weinig tijd, maar de schrijfader bljft gelukkig gaan en geeft mij zoveel! Nogmaals dank voor het langskomen! Ik wens u fijne Pinksterdagen.