Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wekelijkse schrijfopdracht # 140 - Kringloop

27 april 2017 - 19:36
Kringloop op een kleedje Koningsdag. Anna huivert, schikt haar sjaal wat steviger om haar hals, loopt de straat in waar de kleedjes met spullen voor de verkoop liggen. Een jongen is er druk bezig. Ze kijkt wat aarzelend om zich heen. Het is vandaag voor het eerst, dat zij na het overlijden van haar man alleen op stap gaat; ze recht haar rug. Een joch van een jaar of negen is druk met het vullen van een op zijn kant staand kistje met wat boeken die op een hoop liggen. Hij kijkt haar verwachtingsvol aan: ‘Mevrouw is er iets voor u bij?’ Zijn zwaaiende arm wil het kleed groter doen lijken. ‘Kijk, dit is voor kleine kinderen, poppen en puzzels van mijn zusje, lego van mij en wat boeken van …’ Anna kijkt naar de boeken. Ze ziet bekende bandjes. Dan valt haar oog op een grijs kaft van jaren geleden, ze pakt het draait het om en leest: ‘Alleen op de wereld’ geschreven in oranje letters en ziet de bekende afbeelding van de oude man met dat kind, zijn blauwe tas en die twee hondjes… Dat is het. Ze pakt het op en het voelt alsof ze een stuk geschiedenis in handen heeft, de geschiedenis van het steeds in huilen uitbarstende meisje toen haar moeder - ze herinnert zich het plaatje - even kijken ja, op blz. 105 - voorlas dat de vader naar de gevangenis moest. Haar moeder voelde zich genoodzaakt om voor de tweede keer het boek dicht te klappen. Het verhaal kent ze nog steeds niet. De jongen kijkt haar aan: ‘U wilt dat hebben?’ Ze knikt. ‘Vijf euro.’ Ze geeft hem er tien.

Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
27 april 2017 - 20:46
Riny. Wat een tekst vol emotie, het spreekt mooi voor zich, vind ik. Ik zie de weduwe gaan en dan mooi gekozen de dubbele betekenis met de titel van het boek. Je maakt me nieuwsgierig, waarom de moeder van de hp het boek dichtklapte op pagina 105. Ik kan er zo een verhaal achteraan schrijven!

Lid sinds

8 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
27 april 2017 - 21:00
@riny, mooi opgebouwd van de eenzame weduwe naar de eenzaamheid van het beroemde boek, met voor hp de herinnering aan vroeger en het nooit uitgelezen verhaal. Ik vind de show don't tell mooi tot stand gekomen, waarbij de emotie in het door haar gegeven bedrag tot uiting komt. Heel graag gelezen, Groet Connie

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 april 2017 - 11:25
Hoi Riny, een prachtig emotioneel verhaal heb je geschreven. Dit vind ik een mooie aandoenlijke zin: 'Zijn zwaaiende arm wil het kleed groter doen lijken.' En 'lego van mij' ontroert me ook. 'grijs kaft' moet dat niet grijze kaft zijn? Klopt het dat je met deze zin 'Haar moeder voelde zich genoodzaakt om voor de tweede keer het boek dicht te klappen.' aangeeft dat de moeder het bij een 2e poging heeft gelaten? 'het steeds in huilen uitbarstende meisje' maakt mij denken dat het voorlezen vaker dan 2 keer is geprobeerd. Anyway, mooi verhaal!

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 april 2017 - 11:46
mw Marie, ... dat kwam omdat het meisje steeds bij dezelfde passage begon te huilen. Dat wilde de moeder de hp niet aandoen. Die passage houdt in, dat de vader van dat jongetje naar de gevangenis moest omdat hij slachtoffer was geworden van een zwendelpraktijk en de kosten hiervan niet kon betalen. Fijn dat het je inspireert. Dankjewel voor je reactie.

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 april 2017 - 12:03
@ Connie, dankjewel voor je lovende woorden. Ik ben er blij mee. @ Tja, nou ja. Dankjewel, dat wil wat zeggen. @ Blavatski, dankjewel, voor je fijne reactie @ Maddbrug wat lief! Dankjewel @ Marceline, dankjewel. Je reactie doet me goed.

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 april 2017 - 12:21
Hallo i-kat, dank voor je fijne reactie. een grijs kaft - het grijze kaft Bij de eerste keer begon het meisje al te huilen.

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 april 2017 - 14:08
Ik denk dat dat komt door het woordlimiet. Ik heb er diversen moeten laten verdwijnen. Dank voor je compliment, Annetteke

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 april 2017 - 11:20
Een heel ontroerend verhaal, Riny :thumbsup: Ik durf het bijna niet te zeggen maar heb een klein zeurtje en misschien heb ik het niet bij het juiste eind. Waarom verwissel je van perspectief ?... Hij ziet dat Anna naar de boeken kijkt... Volgens mij voegt die zin niets toe en kan hij weg :o

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 april 2017 - 18:22
Hallo Meta, ... ik weet het niet. Ik zag die jongen praten en gebaren; hij stopte met praten (hij wilde zeggen dat die boeken van zijn moeder waren) toen hij Anna naar de boeken zag kijken. Dat was even belangrijk voor hem. Hij lette goed op haar gedrag. Je mag best zeuren, Meta. De meesten zijn hier toch om te leren en dat doe je door lezen, feedback krijgen en feedback geven. Prettig weekend. Dankjewel voor je reactie.

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 april 2017 - 19:41
@Riny, wat een verbijsterende ontknoping na het obligate geslenter langs Koningkleedjes, hoewel net weduwe. Ik vond het detail - pagina 105 - heel frappant. Het wil alles zeggen. :thumbsup:

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
1 mei 2017 - 16:17
Dag Riny, Een ontroerend verhaal over een onverwerkt jeugdtrauma. Goed opgebouwd: in de eerste alinea het beeld van een weduwe die voor het eerst naar buiten gaat en dan via de verbindende schakel van het boek 'Alleen op de wereld' wordt teruggeworpen in de wereld van haar jeugd. De details doen ertoe: ze heeft het paginanummer nog onthouden. Veelzeggend. Een verhaal waarover je nadenkt: heeft de moeder het kind -uit goede bedoelingen- misschien te veel gespaard of juist niet? Een paar kleine puntjes: De komma na negen kan m.i. weg In deze zin ontbreekt het woord 'ze' na de komma.
Dan valt haar oog op een grijs kaft van jaren geleden, pakt het draait het om en leest: ‘
Als je de zin: 'Hij Ziet dat Anna maar de boeken kijkt' vervangt door 'Anna kijkt naar de boeken' heb je het perspectief weer rechtgetrokken. Een prachtige bijdrage! Nel Goudriaan

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 mei 2017 - 16:42
Nel, dankjewel voor je verbeterpunten. Ik heb ze inmiddels uitgevoerd. Ja, de moeder heeft het kind uit goede bedoelingen door de jaren heen teveel gespaard. Anna heeft het plaatje altijd onthouden en ze zag nu dat het op pagina 105 stond. Dank voor je fijne reactie.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 mei 2017 - 11:00
Een ontroerend verhaal inderdaad. Ook wij zagen het boek vorige week op de vrij markt liggen. Ik vraag me af waarom je specifiek de HP een weduwe laat zijn? Voor mij voegt het niet veel toe. Het draait om de herinnering aan het boek en haar jeugd. Het alleen op de wereld zijn zou, met het weduwe gegeven, eerder verdriet over de dood van haar man op moeten rakelen. Maar dit is mijn associatie. De detail van het bladnummer is perfect! :thumbsup:

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 mei 2017 - 11:25
Marietje, ... voor mij was Anna gewoon een weduwe die voor het eerst op stap wilde. Een duwtje in de rug was Koningsdag. Bewust of misschien wel onbewust naar de rommelmarkt; wat ondergaan van de sfeer van vroeger? Wie zal het zeggen. Dankjewel voor je feedback.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
2 mei 2017 - 21:18
Schitterend Riny, de treurnis als weduwe wordt een treurnis om een vervlogen kindertijd met een nimmer uitgelezen boek. Die pagina 105 was het einde. Mss denk ik te ver. Dat het niet alleen huilen was om het verhaal, om de man die naar de cel ging. Dat het ook om een persoonlijke ervaring ging. Hp had nog wel haar moeder, maar mss dat vader ook in de cel belandde. :thumbsup: (Lego als merknaam zou ik hoofdletter geven, als ik google, vind ik het toch zo)

Lid sinds

13 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
3 mei 2017 - 12:44
Ik denk dat dat komt door het woordlimiet. Ik heb er diversen moeten laten verdwijnen. Dank voor je compliment, Annetteke
Riny, laat de woordlimiet nooit de kwaliteit van je verhaal beïnvloeden.

Lid sinds

13 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
3 mei 2017 - 12:51
Riny, een mooi opgebouwd verhaal en fijn dat je Anna het dubbele laat betalen van het gevraagde. Even iets anders dan de krentenkakker die ik was in mijn verhaal. Je laat Anna het boek twee maal oppakken. Een keer is genoeg. :)

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
3 mei 2017 - 15:36
'leeghoofd' nee hoor haar vader van de HP ging niet de cel in. Wel is hij al een aantal jaren geleden overleden, evenals de moeder van Anna die het boek voorlas. De HP moest destijds huilen toen haar moeder voorlas dat de vader van het gezin (in het verhaal) de cel inging. De moeder van Anna stopte toen met voorlezen. Na een tijdje wilde de moeder van Anna het nog een keer proberen, maar weer begon Anna te huilen bij hetzelfde fragment. Annas moeder klapte toen dat boek voor altijd dicht. Vele jaren later kreeg Anna het in handen op de rommelmarkt. Lego - ja, het is een eigennaam geworden. Dankjewel voor je reactie.

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
3 mei 2017 - 15:14
Ja, dat woordlimiet. Het is wel een houvast om goed op je woorden te letten en het is tevens een stok achter de deur om niet te lange zinnen te maken. Ik begrijp best wat je bedoelt.

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
3 mei 2017 - 15:23
Dos, ik heb het gezien van dat boek oppakken. Had ik dat eerder gezien dan was ik weer een paar woorden 'kwijt' geweest. Over jou dacht ik met dat boekje van Lucebert: wat lief, hij wil die grote Lucebert niet verlagen om zo weinig voor zijn boekje te betalen. Dankjewel voor je reacties.