Marceline, je maakt er een vrolijke Paen van, heb er hartelijk om gelachen! Zie het zo voor me. Ik wens je fijne Paasdagen alvast!

@Marceline, huh, hoe doe je dit? [Vragend kijk je op van de ladekast.] Je stuk getuigt van meer gymnastiek. [En onze kreet toen opeens mijn linkerbeen platgedrukt werd en jij uit mij gleed terwijl jouw rechterbeen tussen de bedden verdween.] Rechterbeen en verdween bekken lekker maar hoe en waarom werd het linkerbeen plotsklaps geplet? één of andere keten/één op wieltjes. Accenten hoeven niet als het duidelijk is in een verhaal dat het om 1 gaat. Remmetje? Nooit zo gelezen als verkleinwoord. [‘Heb je gezien dat er aan de overkant van het plein een kerk met een enorme klok staat?’] Is dit in het kader van de opdracht er niet een beetje bij gesleept? En hebben kerken niet altijd een klok? Je kunt beter. :thumbsup:

Hoi Marceline, Geweldig verhaal, loopt als een trein en ik zie het echt voor me. Nou ja, behalve al die acrobatiek dan. Hilarisch worden al die beschrijvingen van ledematen en zo (ook in de reacties) in combinatie met jouw onderschrift "Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan." Sorry hoor, dit deed me echt in lachen uitbarsten. :lol: Maar dit terzijde. Ik ben erg onder de indruk van jouw schrijfprestaties! Je lijkt het er zo uit te schudden en dit verhaal ademt inderdaad de vrolijke bui die je had bij het schrijven. :thumbsup: Met vriendelijke groet, Ton Badhemd

Dag Marceline, Altijd leuk, die Nederlandse bewoording, geen cent te makken! Ik wist het, ik wist het. Twee matrassen zorgen bij Marceline voor de nodige lichaamsbeweging! Ongemakkelijk, ik moet wel nadenken, maar je tekst lijkt me dan vaag en helder, vergeleken met je uitleg in #4. Ik zou zeggen, minder woorden, laat het over aan de fantasie - als de lezer niet kan, dan is het zo - want het thema vd tekst gaat niet over het vrijen. Ik ga me niet suf piekeren over standjes e.a. Zo krijg je een fragment nooit gelezen. Ieder het zijne, 'vragend kijk je op vd ladenkast' is voor mij begrijpelijk, zou ik ook zo schrijven. Een ladenkast is laag, je bent bezig met iets weg te leggen terwijl je iets gezegd wordt. Je kijkt op, kijkt vragend over je schouder heen (mss dit wel even melden) omdat je het gezegde even niet begrijpt. De blik van herkenning, is als je iets ziet. Je bedoelt hier 'de blik van herinnering' , je moest even nadenken. 'En ik beleef weer' - zinnen kunnen af en toe met 'en' beginnen, hier zou ik het niet doen. Ik herbeleef die liefdesuiting. Hoe we daar op bed belandden; zijn handen die zich vastgrepen etc ... In de o.t. t. gebruik je 'ik' en 'je' om de andere aan te spreken. De tweede alinea beslaat gedachten, ik zou de 'jij' hierin weglaten, want die is niet op de hoogte van je gedachten, er is geen rechtstreekse communicatie. 'Hij' en 'zijn' passen voor mij persoonlijk beter. (Hoewel ik ook fout kan zijn, weer zoiets waarvan je niet weet waar op te zoeken) Graag gelezen en fijne paasdagen!

Dag Marceline, je eerste zin vind ik heel mooi, ik was direct mee in het verhaal dat een komische noot krijgt. Over de acrobatie wil ik het niet hebben, maar wel vind ik de uitdrukking: onze lichamen vreeën zich in elkaar, een fijne erotische beschrijving van de liefdesdaad. Leuk dat de opdracht over de klokken van Rome je tot deze herinnering bracht. voeg nog even "vragend" in bij de ladekast (?) Rustige paasdagen toegewenst

@Marceline, leuk beschreven en weinig fantasie nodig om "erbij te zijn". Maar 2 keer in de 2e alinea de zin " En ik beleef weer hoe we daar op bed belandden. Jouw handen die zich vastgrepen in mijn haar, mijn benen die jouw middel omklemden, onze lichamen die zich in elkaar vreeën. ", is dat opzet of een verkeerde toetsaanslag? Fijne paasdagen, Connie

Je weet mij als lezer direct in het verhaal te betrekken en die gymnastische toeren vind ik goed beschreven. Ook het tintje Marceline zit er weer in en zo las ik een fijn verhaal.